Ἕνα ἄρθρον τοῦ βήματος θέλω νὰ μεταφέρω ἀπὸ καιρό. Τὸ ἄφηνα σὲ ἀναμονή, διότι τὰ γεγονότα τρεχουν συνήθως μὲ ταχύτητες μὴ ἐλεγχόμενες. 

Εἶναι μία μικρὴ ἀναδρομή, ὅσο καὶ ἀντιστοίχισις, τῶν τότε μὲ τὰ τωρινὰ δεδομένα. 

Πράγματι οἱ Ἀθηναῖοι ξεκίνησαν νὰ καταχρασθοῦν χρῆμα κοινόν, τὸ ὁποῖον «ἐπλήρωσαν» μὲ τὴν ἀνακήρυξι τῆς Σεισαχθείας. Κάτι ἀνάλογον μὲ τὰ σημερινὰ δεδομένα, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε ἴσχυσαν καὶ τότε. 

Στὴν θέσι τῶν Ἀθηνῶν θὰ μπορούσαμε νὰ τοποθετήσουμε τὸ διεθνὲς τραπεζικὸ σύστημα καὶ στὴν θέσι τῶν ἄλλων πολιτειῶν τὴν Ἑλλάδα. 

Πολλὲς οἱ ὁμοιότητες καὶ πολλὲς οἱ διαφορές. 

Ὁμοιότητες στὸν τομέα τοῦ ἀδιεξόδου, ποὺ ὅπως καὶ τότε ὑφίσταται καὶ τώρα.

Διαφορές;

 Ἡ συμμαχία, γιὰ παράδειγμα, στὴν σημερινὴ ἐποχὴ δὲν ὑφίσταται. Δὲν ἔχουμε δομάσει κάτι ποὺ νὰ κερδίζουμε ὅλοι, ὅπως  στὰ ἐθνικὰ θέματα. Ὁ κοινὸς στρατὸς ποὺ ὑφίσταται, δὲν ὑφίσταται γιὰ νὰ προασπίζῃ σύνορα (εἴδατε τὴν ΦΡΟΝΤΕΞ νὰ ἀπωθῇ τοὺς λαθροεισαγωμένους;) ἀλλὰ γιὰ νὰ διασφαλίζῃ τὴν κεντρικὴ ἐξουσία, δῆλα δή, τὴν καταστολὴ τῶν πληθυσμῶν πρὸ κειμένου νὰ κερδοφορῇ τὸ τραπεζοκεντρικὸν σύστημα.

Ἄλλη διαφορά εἶναι οἱ ἀφετηρίες.  Βασιζομένοι στὸ ὅμαιμον, ὁμόγλωσσον καὶ ὁμόθρησκον οἱ Ἕλληνες τότε ἐδόμησαν μίαν συμμαχία, πρὸ κειμένου νὰ ἀντιμετωπίσουν κοινὸν ἐχθρό, τὸν Πέρση. Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸ σήμερα ποὺ ὁ κοινὸς ἐχθρός δὲν ὀρίζεται, δὲν ὑπάρχει κοινὴ στόχευσις καὶ κοινὰ συμφέροντα τῶν χωρῶν μελῶν τῆς Ε.Ε. 

Τέλος, ἐπὶ Ἀθηναϊκῆς Ἡγεμονίας εὑρέθησαν ἐπίσης κάποια λαμόγια καί, ἀναλόγως πρὸς τὸ σήμερα, ἔπραξαν τὰ συνήθη. Ἅρπαξαν. Ὅμως Ἅρπαξαν χρήματα ποὺ εἶχαν οἱ ἄλλες πόλεις πρὸ πληρώσει ἤδη. Δῆλα δή ἔκλεψαν κανονικότατα. Ἡ ἄρνησις τῶν πόλεων νὰ πληρώσουν οὐσιαστικῶς (κατὰ βάσιν αὐτὸ εἶναι) ἦταν ἡ ἄρνησις νὰ ἐξακολουθήσῃ ἡ καταλήστευσίς τους.

Τί κάνουμε σήμερα; Ἡ φυσικὴ ἐξέλιξις τῶν πραγμάτων θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς πάῃ στὴν Σεισάχθεια. (Καὶ ἴσως μᾶς πάῃ.) Ἀλλὰ πόσο πολὺ τὸ δικαιούμαστε; Ὅταν ὅλοι  μας, ἄλλος λιγότερο κι ἄλλος περισσότερο, ἔχουμε συμβάλλει στὸ νὰ ζοῦμε σήμερα σὲ ἐτούτην τὴν ἀθλιότητα; Ἐὰν γιὰ παράδειγμα ἤμουν ἁπλὸς δημόσιος ὑπάλληλος ὅλα αὐτὰ τά χρόνια, ποιός μέ διόρισε, τί ἄφησα πίσω μου γιὰ αὐτόν τόν διορισμό, ποιοῦ τήν θέσι «ἅρπαξα»;  (Ὁ δηόσιος ὑπάλληλος εἶναι ἴσως ἀτυχὲς παράδειγμα. Ἀλλὰ μπορεῖτε νὰ τὸ μεταφέρετε σὲ κάθε δραστηριότητα ἐπαγγελματική καὶ νὰ ἀναζητήσετε συνειδητὰ τὴν συμμετοχὴ καὶ τὴν συνενοχή. Διότι οὐδεὶς ἀναμάρτητος!)

Νὰ προχωρήσουμε λοιπὸν σὲ Σεισάχθεια. Ἀλλὰ νὰ τὸ δικαιούμαστε. Νὰ μὴν τὸ «κλέψουμε» κι αὐό, ὅπως τόσα ἄλλα  καί, πρὸ πάντος, νὰ μὴν νομιμοποιηθῇ ἡ νέα ἀνακατανομὴ πλούτου, εἰς βάρος τῶν πολλῶν. Σεισάχθεια, ἐκτὸς ὅλων τῶν ἄλλων, σημαίνει καὶ σβήσιμο τῶν πάντων. Καὶ χρεῶν ἀλλά, κυρίως, ἐγκλημάτων κι ἐγκληματιῶν. 

Φιλονόη.

Υ.Γ.Ξέρετε τί πιστεύω κατὰ βάθος;  Ἐὰν δὲν γίνουμε ὅλοι δίκαιοι, ὅλοι ἠθικοί, ὅλοι ἀπόλυτοι μὲ τὸ καλὸ κι ἀγαθόν, δὲν δικαιούμαστε νὰ συζητᾶμε γιὰ τέτοια ζητήματα. Πάλι στὸ τζᾶμπα θὰ τὴν βγάλουν οἱ πραγματικοὶ ἀπατεῶνες… Καὶ δὲν κάνει.