Σήμερα σᾶς προτείνω μία ἀπὸ τὶς πιὸ ἀγαπημένες μου ταινίες.
Ὄχι τὴν πιὸ ἀγαπημένη, ἀλλὰ ἀπὸ τὶς πολὺ ἀγαπημένες…
Καὶ τὶ θυμήθηκα τώρα…
Ὅταν εἶδα γιὰ πρώτην φορὰ αὐτὴν τὴν ταινία πρέπει νὰ ἤμουν γύρω στὰ δέκα μου χρόνια…
Τότε ἦταν, ποὺ ἔπιασε ὁ παπποῦς μου νὰ μᾶς ἐξιστορῇ μίαν περιπέτεια, ἑνὸς συγχωριανοῦ του, γιὰ τὸ κυνήγι ἑνὸς θησαυροῦ, ποὺ τὸν ὁδήγησε στὸ νὰ σκάψῃ ὅλο τὸ νησί τους…
Ἀπίστευτες οἱ περιπέτειες τοῦ ἀνθρώπου…
Τόν βρῆκε; Δέν τον βρῆκε;
Πάντως ἔφυγε γιὰ τὴν Ἀμερικὴ καὶ οὐδέποτε ἐπέστρεψε…
Θέλει πολύ ἕνα παιδί νά ἀρχίσῃ νά φαντάζεται θησαυρούς;
Ὄχι φυσικά…
Τὰ χρόνια κύλησαν κι ἐγὼ πάντα φρόντιζα νὰ ῥίχνω μερικὲς ματιὲς πρὸς τὸν Ἑλληνικό μας κινηματογράφο.
Ἀπὸ τότε μάλιστα ποὺ οἱ ταινίες αὐτὲς ἄρχισαν νὰ κυκλοφοροῦν ἐν τελῶς ἐλεύθερες, μὲ ἔπιασε μία μανία γιὰ νὰ τὶς ἀποκτήσω ὅλες…
Ἀνώφελον..
Εἶναι τόσες πολλές…
Ἀφῆστε ποὺ καὶ ἡ πιὸ σαχλὴ ἀπὸ αὐτὲς κάτι ἔχει νὰ μᾶς μάθῃ…
Ὅμως ἐπεὶ δὴ τὸ θέμα μου δὲν εἶναι οἱ ἑλληνικὲς ταινίες, ἀλλὰ ἡ ἀποφυγὴ τῶν εἰδήσεων…
Ἐγὼ ἁπλῶς προτείνω… Ἐσεῖς ἀποφασίζετε…
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ἀπὸ τὸ νὰ χαλάσετε τὸ βράδυ σας μὲ τοὺς «κᾶτσε κάτω ῥέ», εἶναι προτιμότερον νὰ διασκεδάσετε…
Τοὺς λόγους τοὺς ἔχω ἀναλύσῃ πολλὲς φορές…
Ἄλλες προτάσεις: