Ἔγραφα πρὸ ἡμερῶν τὶς σκέψεις μου, ἐπ ἀφορμῆς μίας φωτογραφίας, πού, κατὰ τὸ «The Economist» τῶν Rothschild, εἶναι ἡ φωτογραφία τῆς δεκαετίας. Λίγο ἔως πολὺ λοιπὸν ἰσχυριζόμουν πὼς ἡ «γραμμὴ» ποὺ ἐξηγγέλθη, ἀπὸ αὐτὸ τὸ ἐργαλεῖον προπαγάνδας εἶναι τελείως διάφορη αὐτῆς πού, κάποιοι, ἰσχυρίζονται πὼς ἦταν.
Φθάνουμε λοιπὸν στὸ τέλος…
Ὅπως συχνὰ πυκνὰ ἀποδεικνύεται μέσα ἀπό, κυρίως, τὰ ἐξώφυλλα (ἀλλὰ ὄχι μόνον) αὐτοῦ τοῦ ἐντύπου, δίδονται οἱ …«προφητείες», σὲ γενικὲς γραμμές, τῶν ὅσων θὰ συμβοῦν παγκοσμίως.
Θέλουμε νά μάθουμε τό …μέλλον;
Καί, φυσικά, ἅπαντα τὰ κουδουνισμένα, παγκοσμίως, σπεύδουν νὰ ὑπακούσουν.
Συνεπῶς, κατ’ ἐμέ, ἡ παραπάνω εἰκόνα, ποὺ ἀποτυπώνει τὴν ἀπόλυτο ἀπελπισία τοῦ συγχρόνου Ἕλληνος, ὁ ὁποῖος σὲ μίαν στιγμὴ ἔχασε ὅλα αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποία ἐκοπίαζε σὲ ὅλην τὴν διάρκεια τοῦ βίου του, δὲν μᾶς γελοιοποιεῖ ἀλλὰ ἐγείρει ἔμμεσα θέμα …φιλεσπλαχνίας γιὰ τοὺς Ἕλληνες. Ὅσο κι ἐὰν μᾶς προσβάλῃ (ποὺ σαφῶς μᾶς προσβάλλει αὐτὴ ἡ ἀποτύπωσις), ὁ ῥόλος της, πάντα κατ’ ἐμέ, εἶναι νὰ δοθῇ παγκοσμίως ἡ νέα «ἀνθρωπιστικὴ γραμμὴ ὑπὲρ τῶν Ἑλλήνων».
Πῶς θά πραγματοποιηθῆ τοῦτο; Ἀγνοῶ… Πῶς θά τό ἐκλάβουμε ἐμεῖς; Ἐπίσης ἀγνοῶ. Πότε θά ἀπαιτηθῇ νά …«ἐπιστρατευθοῦν οἱ ἀνθρωπιζτές τοῦ πλανήτου» γιά νά μᾶς στηρίξουν; Ἐπίσης τὸ ἀγνοῶ. Ὅμως ἡ χρονιὰ εἶναι τέτοια πού, ὅλοι μας, λίγο ἔως πολύ, ἀντιλαμβανόμεθα ὅτι σημαντικὰ γεγονότα θὰ ἀποτελειώσουν ὅ,τι ἀπέμεινε ὄρθιο.
Ἐὰν μάλιστα συνυπολογίσουμε πὼς κάθε λογῆς ἀνόητος καὶ γελοῖος, ποὺ φαίνεται νὰ κρατᾷ στὰ χέρια του ἐξουσίες, δρᾶ μὲ ὅλο καὶ λιγότερα προσχήματα, ἀνοικτὰ εἰς βάρος μας μὲ τρόπον τέτοιον, ποὺ νὰ μᾶς ἀποσπᾷ ὅσα περισσότερα ἀποκτήματα καὶ δικαιώματα προλάβει, τότε ἀντιλαμβανόμεθα πὼς αὐτὴ ἡ «γραμμή», ποὺ ἐγὼ βλέπω νὰ ἀποτυπώνεται στὴν παραπάνω εἰκόνα, θὰ χρησιμοποιηθῆ συντόμως καὶ γιὰ νὰ ξεκινήσουμε νὰ ἀπαλλασσόμεθα ἀπὸ αὐτὰ τὰ εὐτελισμένα ὑπανθρωπίδια ὁριστικῶς καὶ ἀμετακλήτως. Διότι, κατ’ ἐμὲ πάντοτε, ὅλα αὐτὰ τὰ σαπρόφυτα (ἀλλὰ μᾶλλον ἐν ἀγνοίᾳ τους), ἐπὶ τῆς οὐσίας μεριμνοῦν γιὰ νὰ φθάσουμε τὸ ταχύτερον δυνατὸν στὸν …πάτο μας, μὴ ἐννοῶντας πὼς τὸ πρῶτο ἀπὸ τὸ ὁποῖον θὰ ἀπαλλαγοῦμε, φθάνοντας στὸν …πάτο μας, εἶναι τὰ ἴδια τὰ σαπρόφυτα. Ἤ, στὴν πραγματικότητα, θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε (κάπως ἀκραίως ἴσως) πὼς αὐτῶν εἰεικῶς τῶν σαπροφύτων ὁ χρόνος ἔφθασε στὸ τέλος του, ἀλλὰ ἀκριβῶς διότι πρόκειται γιὰ ὑπανθρωπίδια, θὰ …ἀντιστέκονται διαρκῶς στὸ νὰ ἐνοήσουν τὸ πόσο αὐτοκαταστροφικοὶ κατήντησαν.
Κατ’ ἐμὲ πάντως ἡ παραπάνω εἰκόνα δὲν ἐπελέγη γιὰ νὰ μᾶς γελοιοποιήσῃ, παρὰ μόνον γιὰ νὰ μᾶς …ἐνημερώσῃ!!!
Ἐὰν συνειδητοποιήσουμε πὼς στὴν πραγματικότητα ἀποδομεῖ πλήρως ὅλα αὐτὰ ποὺ νομίζαμε γιὰ σημαντικά, ἔως τώρα, τότε αὐτὴ ἡ εἰκόνα τελικῶς ἐπιτυγχάνει μόνον νὰ ἀναδείξῃ πὼς ὅλα αὐτά, ποὺ ἔως σήμερα μᾶς ταλαιπωρούσαν, συντόμως θὰ παύσουν νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν, διότι θὰ ὑποχρεωθοῦμε νὰ ἑστιάσουμε σὲ ἄλλα, οὐσιώδη κι ἀναγκαία. Κι ἔτσι τελικῶς τὰ τοῦ οἰκονομικοῦ εἰς βάρος μας πολέμου, τὰ τῆς λεηλασίας μας, τὰ τοῦ νομομαγειρευτικοῦ καὶ (βάσει τοῦ δικοῦ τους Συντάγματος) ἀντισυνταγματικὰ μέτρα εἰς βάρος μας, ἁπλῶς κορυφώνονται συντόμως καὶ τὸ εἰς βάρος μας σκηνικὸ θὰ ἀρχίση νὰ ἀντιστρέφεται. Ὁ δὲ ἐγκλεισμός μας στὴν σημερινή μας φυλακή, δὲν εἶναι κάτι περισσότερο ἢ λιγότερο, ἀπὸ τὸ τελευταῖο μέρος μίας παραστάσεως, ποὺ φθάνει (ἐπὶ τέλους) στὸ πέρας της.
Ἴσως κάποιοι νὰ νομίζουν πὼς οἱ ἰσχυρισμοί μου εἶναι παράλογοι, ἀλλὰ νομίζω (περισσότερο διαισθητικῶς γιὰ τὴν ὥρα) πὼς φθάσαμε (ἤ, ὁσονούπω, φθάνουμε) στὸ πέρας τῆς ἀσκήσεως ὅλο καὶ πιὸ ἐντόνων εἰς βάρος μας πιέσεων καί, σὲ λίγο ὄχι μόνον θὰ παύσουν ὅλα αὐτά, ἀλλὰ θὰ ξεκινήσουμε καὶ τὴν διαδικασία ἀναδομήσεως τοῦ κόσμου μας, σὲ σαφῶς ὀρθότερα καὶ ἀσφαλέστερα (γιὰ ὅλους μας) θεμέλια. Τὰ δὲ ἐπὶ μέρους προβλήματά μας, ἕνα πρὸς ἕνα, σιγά-σιγά, θὰ τεθοῦν σὲ ἄλλες βάσεις ἀντιμετωπίσεώς τους καὶ θὰ παύουν νὰ μᾶς ἀπασχολοῦν.
Ἔως τότε ὅμως ἁπλῶς θὰ παρακολουθοῦμε, ἀνίκανοι νὰ ἀντιδράσουμε, τήν, μὲ ταχύτατο ῥυθμό, διαδικασία καταῤῥεύσεως, καθὼς φυσικὰ καὶ τὶς νέες ἐπιθέσεις εἰς βάρος μας, ποὺ ἤδη ἐξαπελύθησαν. Αὐτὸ ὅμως ποὺ πρέπει νὰ κρατήσουμε εἶναι πὼς ἐμεῖς μόνον νὰ προετοιμαζόμεθα, ὅπως μποροῦμε, χρειάζεται, γιὰ νὰ ἀνασυγκροτηθοῦμε, ὡς ἄτομα (γιὰ ἀρχή), πρὸ κειμένου καὶ νὰ ἐπιτύχουμε νὰ σταθοῦμε ὄρθιοι, ὅταν ἡ περίστασις θὰ τὸ ἀπαιτήση.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.