Ἄν παρατηρῆ κανεῖς προσεκτικὰ τοὺς ἀρχαιοελληνικοὺς ἀμφορεῖς διαφόρων περιόδων, που παριστάνουν ἀθλητὲς που τρέχουν, θὰ διαπιστώση μία ἄγνωστη, σὲ πολλούς, λεπτομέρεια. Ἡ λεπτομέρεια αὐτὴ ἀφορᾶ στὴν τεχνικὴ τοῦ τρεξίματος τῶν ἀρχαίων. Συνέχεια
Ἀρχεῖα συγγραφέως: Τανασίδης Σπάρτακος
Μία ἄποψις περὶ τῶν μουσουλμάνων τῆς Δυτικῆς Θράκης.
Μην ξεχνάμε σχεδόν ολόκληρη η Θράκη ανατολική – δυτική το 1920 είχε προσαρτηθεί στο Ελληνικό Κράτος και ο πληθυσμός της ήταν στο μεγαλύτερο ποσοστό του Ελληνικός.
Ὅπως εἶναι γνωστόν, ὁ μουσουλμανικὸς πληθυσμὸς τῆς – μέχρι τώρα – ἀπελευθερωμένης Θράκης ἀποτελεῖται κυρίως ἀπὸ τρεῖς ἐθνοφυλετικὲς ὁμάδες: Πομάκοι, Τσιγγάνοι, Toυρκογενεῖς (ΓΕΝΙΤΣΑΡΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ).
Ὅσον ἀφορᾶ τοὺς τελευταίους, ἐπιφυλάσσομαι γιὰ τὴν τουρκογένειά τους διότι λίγοι ἐξ αὐτῶν εἶναι μογγολοειδεῖς, πρᾶγμα που ἰσχύει καὶ γιὰ τοὺς Τούρκους τῆς Τουρκίας. Εἶναι πασίγνωστη ἡ ἰστορία τοῦ γενιτσαρισμοῦ, τοῦ ἐξωμοτισμοῦ καὶ τῆς ἁρπαγῆς ἀνθρώπων. Ὑπάρχουν πλέον πολλοὶ τύποι Τούρκων. Συναντᾶ κανεῖς νέγρους Συνέχεια
Τέχνη καὶ Βαρβαρότητα.
«ἄγαλμα πᾶν ἐφ’ ᾧ τις ἀγάλλεται»
ΛΕΞΙΚΟΝ ΣΟΥΔΑ
Στὶς ἀρχὲς τοῦ περασμένου αἰῶνα, ἕνας Αὐστριακὸς συλλέκτης ἔργων τέχνης, ἀγόρασε σὲ δημοπρασία τὸν πίνακα «Ἡλιοβασίλεμα πάνω ἀπ’ τὴν Ἀδριατική» (1910). Ὁ πίνακας συνοδευόταν ἀπὸ πιστοποιητικὸ ἐμπειρογνωμόνων ὅτι τὸ ἔργο ἀνήκει στὸ χαρισματικὸ πινέλο τοῦ Ραφαὲλ Ἰωακείμ Μπορονάλι, ἑνὸς ἐκ τῶν φωτεινοτέρων ἐκπροσώπων τῆς ἐξπρεσσιονιστικῆς σχολῆς. Στὴν πραγματικότητα ὁ καμβὰς ζωγραφίστηκε ἀπὸ ἕνα πινέλο, τὸ ὁποῖο ἔδεσε στὴν οὐρὰ ἑνὸς γαϊδάρου μία ὁμάδα καλλιτεχνῶν, μὲ ἀρχηγὸ τὸν Roland Dorzhele. Μάλιστα, κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἐμπνευσμένης δημιουργίας δὲν παρέλειψαν νὰ φωτογραφίσουν τὴ στιγμή. Τὸ δὲ ὄνομα Boronali ἀποτελεῖ ἀναγραμματισμὸ τῆς λέξεως Συνέχεια
Ἅγιος Βασίλειος καὶ ὄχι Σάντα Κλάους.
Ὁ Ἅγιος Βασίλειος ὁ Μέγας, ὁ εἷς ἐκ τῶν Τριῶν Ἱεραρχῶν, πατέρας καὶ διδάσκαλος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, γεννήθηκε γύρω στὸ 330 μ.Χ. στὴ Νεοκαισάρεια τοῦ Πόντου. Προερχόταν ἀπὸ πλούσιο χριστιανικὸ οἶκο εὐγενῶν. Ἀπὸ νεαρῆς ἡλικίας σπούδασε στὰ σημαντικότερα ἐπιστημονικὰ πνευματικὰ κέντρα τῆς ἐποχῆς τουˑ στὴν Καισαρεία, στὸ Βυζάντιο, στὴν Ἀθήνα. Καταρτήστηκε σὲ ἐπιστήμες ὅπως φιλοσοφία, ρητορική, γραμματική, ἀστρονομία, ἰατρική. Ὁ ἴδιος δίδασκε ρητορικὴ τέχνη. Οἱ ἀρετὲς του τὸν Συνέχεια
Γιατί Ἀριστερά;
Πασίγνωστο φαινόμενο μιᾶς μερίδος τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας εἶναι ὁ ἔξαλλος ἀριστερισμός. Ἐδῶ δὲν ἀναφέρομαι στὴν παροδικὴ ἐπιτυχία τῶν τσιπροκουβέληδων. Ἐπιτυχία που ὀφείλεται σὲ ἀγανακτισμένους πολῖτες καὶ ὄχι ἰδεολόγους. Δὲν ἀναφέρομαι στὸ ΠΑνελλήνιο ΣΟσιαλιστικό Κίνημα(…), διότι ἦταν πάντα συστημικὸ καὶ οὐδέποτε προσπάθησε νὰ ἐφαρμόσει τὸν Σοσιαλισμό-αὐτὸν τὸν τριτοκοσμικὸ ἐφιάλτη. Δὲν ἀναφέρομαι στὸν τάδε ἤ τὴν τάδε, που ἔχει παπποὺ ΕΑΜίτη καὶ ἐμποτίστηκε ἄκριτα ἀπὸ οἰκογενειακὲς καταβολἐς. Συνέχεια
Πάλι μὲ χρόνια μὲ καιρούς…
ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΑΛΥΤΡΩΤΙΣΜΟΣ
Κατὰ τοὺς νικηφόρους πολέμους τοῦ 1912-13 καὶ χάριν στὸν ὑπερδιπλασιαστὴ τῆς Ἑλλάδος Βασιλέα Κωνσταντίνο τὸν Στρατηλάτη(*) καὶ στὸ Ἐπιτελεῖον του, τὸ νεοσύστατο ἑλληνικὸ κρατίδιο ἐπεκτάθη πέραν τῆς γραμμῆς Ἀμβρακικοῦ-Παγασητικοῦ.
Ἀπελευθερώσαμε, προσαρτήσαμε(ναί, προσαρτήσαμε!) καὶ σταδιακὰ ἐποικίσαμε(**) τὴ Βόρειο Ἑλλάδα, ὄχι πλήρως ἀλλὰ μέχρις σημείου που μᾶς ἐπέτρεπε ἡ ἰσχὺς μας, ἡ διπλωματία, ἡ τύχη ἤ-ἄν θέλετε-ὁ Θεὸς τῆς Ἑλλάδος. Συνέχεια