Τί νά σᾶς πῶ;
Πάντα, ἀπὸ τότε ποὺ ξεκίνησα νὰ διαβάζω ἑλληνικὴ ἱστορία, πίστευα πὼς οὐδὲ μία δύναμις ἤ ὑπερδύναμις θὰ μποροῦσε νὰ μᾶς συμπαρασταθῇ οὐσιαστικῶς. Τότε βέβαια δὲν γνώριζα τοὺς λόγους. Μόνον μία πικρὴ γεύσι μοῦ ἄφηναν οἱ μελέτες μου. Πικρότατη.
Ὅταν ἔπιασα νὰ διαβάζω, σὲ σχολικὴ ἡλικία, τὰ περὶ τῶν βίων τῶν ἀγωνιστῶν τοῦ 1821, τότε ἦταν ποὺ συνειδητοποίησα πὼς ὅλοι κάτι ἤθελαν. ΟΛΟΙ!
Ἡ χειροτέρα στιγμή μου ἦταν ὅταν μελέτησα τὰ ὀρλωφικὰ καὶ τὴν γενοκτονία ποὺ ὑπέστησαν οἱ Ἑλληνικοὶ Συνέχεια