Αὐτὸ μᾶς διέφυγε…
Εἶπε λοιπὸν τὸ μπιμπίκιον πὼς ἕνα φάρμακο ποὺ ἐκόστιζε, γιὰ παράδειγμα, 23 εὐρῶ, τώρα θὰ κοστίζῃ 13 εὐρῶ.
Ὅταν ἡ συμμετοχὴ τοῦ ἀσφαλισμένου ἦταν στὸ 10%, τότε γιὰ αὐτὸ τὸ φάρμακο ἐπλήρωνε ὁ ἀσφαλισμένος 2,3 εὐρῶ.
Τώρα, μὲ τὸ κόστους τοῦ φαρμάκου στὰ 13 εὐρῶ, ὁ ἀσφαλισμένος θὰ κληθῇ νὰ πληρώσῃ τὸ 25%.
Δῆλα δὴ 3,25 εὐρῶ… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φάρμακα
«Τὰ φάρμακα εἶναι ἀπάτη».
Οι γιατροί που τα γράφουν δεν το ξέρουν και φυσικά ούτε οι ασθενείς. Οι κατασκευάστριες εταιρείες όμως το ξέρουν και φυσικά δεν το λένε»: αυτά υποστηρίζει εν ολίγοις ο γνωστός Βρετανός συγγραφέας και ιατρός Ben Goldacre στο νέο του βιβλίο «Bad Pharma: How drug companies mislead doctors and harm patients» (Κακή φάρμα πως οι φαρμακευτικές εταιρείες παραπλανούν τους γιατρούς και βλάπτουν τους ασθενείς -εκδ. Fourth Estate).
«Τὰ φάρμακα εἶναι ἀπάτη!»
«Tα φάρμακα είναι απάτη. Οι γιατροί που τα γράφουν δεν το ξέρουν και φυσικά ούτε οι ασθενείς. Οι κατασκευάστριες εταιρείες όμως το ξέρουν και φυσικά δεν το λένε»: αυτά υποστηρίζει εν ολίγοις ο γνωστός βρετανός συγγραφέας και ιατρός Ben Goldacre στο νέο του βιβλίο «Bad Pharma: How drug companies mislead doctors and harm patients» (Κακή φαρμακευτική: πως οι φαρμακευτικές εταιρείες παραπλανούν τους γιατρούς και βλάπτουν τους ασθενείς -εκδ. Fourth Estate).
Ο Goldacre, ο οποίος εκτός από συγγραφέας best seller είναι και ψυχίατρος, αναφέρει στο βιβλίο του ένα παράδειγμα για τη ρεβοξετίνη. Όπως γράφει, είναι ένα φάρμακο εγκεκριμένο από τις αρμόδιες Αρχές της Αγγλίας το οποίο έχει συνταγογραφήσει και ο ίδιος. Τον Οκτώβριο του 2010, μια ομάδα ερευνητών έφερε στη Συνέχεια
Στατίνες Vioxx καὶ… πολιτεία
Παλιό, αλλά τίποτα δεν άλλαξε από τότε, απλά τα ονόματα και συνδέεται με το επόμενο.
Οι μύθοι αρχίζουν σιγά σιγά να καταρρίπτονται, το γιατί , ειναι αρκετά πολύπλοκο και μεγάλο και θα το αναλύσω σε άλλο άρθρο.
Συνέχεια
Ἀκτινοθεραπεία, ἀκτινοβόλησις καὶ ἀκτινοπροστασία. Ἀσθενεῖς καὶ πολίτες θύματα ἐγκληματικῆς ἀδιαφορίας.
Ἀκτινοθεραπεία, ἀκτινοβόλησις καὶ ἀκτινοπροστασία.
Ἀσθενεῖς καὶ πολίτες θύματα ἐγκληματικῆς ἀδιαφορίας.
Παρά την απαράμιλλη ναρκισσιστική θριαμβολογία της συμβατικής ιατρικής για τις αντικαρκινικές επιτυχίες της, μια σειρά από δημοσιεύματα της προηγούμενης δεκαετίας αναδεικνύουν μια εντελώς διαφορετική εικόνα που μπορεί να συνοψιστεί στην φράση: δώσαμε τον πόλεμο με τον καρκίνο- και τον χάσαμε.
Πολλά είναι τα ερωτήματα που μπορούν να βασανίζουν τον ασθενή του καρκίνου, τα οικεία του πρόσωπα και τον τυχόν ευσυνείδητο επαγγελματία υγείας που καλείται να συνδράμει τον ασθενή στη μάχη που διεξάγεται μέσα στο ίδιο του το σώμα: αν και πότε πρέπει να ακολουθούνται τα πρωτόκολλα κυτταρικής εξόντωσης που επιβάλλει το κατεστημένο του καρκίνου, αν υπάρχουν βιώσιμες εναλλακτικές θεραπείες, κατά πόσο υπάρχει επαρκής ενημέρωση ώστε να μπορεί ο ασθενής να έχει ελευθερία επιλογής και κατά πόσο το ιατρικό κατεστημένο σέβεται την ελευθερία βούλησης του ασθενή ή προτιμά να αναπαράγει μια κουλτούρα υποταγής και απόλυτης συμμόρφωσης.
Τὸ χονδρὸ παιχνίδι ποὺ παίζεται μὲ τὰ φάρμακα!
Μεγάλος τζίρος, μεγάλα κέρδη γιὰ κάποιους καὶ μεγάλες ἀπωλειες γιὰ κάποιους ἄλλους. Μία τρύπα ποὺ οὐδεῖς ἀναζητᾶ τρόπους γιὰ νὰ τὴν κλείσῃ! Βολεύει! (Ἀλήθεια, τὰ τόσα ἑκατομμύρια ἀπὸ εὐρόπουλα ποὺ διατίθονται μηνιαίως γιὰ τὴν περίθαλψι μὴ ἀσφαλισμένων ΛΑΘΡΟεποίκων, τί ποσοστὸ βαρύτητος ἔχουν στὴν τρύπα;)