Εἶδα τὴν φωτογραφία τοῦ σκύλου μὲ τὸ ξύλο καὶ θυμήθηκα ἕνα ἀνέκδοτο ποὺ εἶχα ἀκούσει μικρὸς στὸ χωριό μου:
Ἕνας βοσκός μὲ τὴν γκλίτσα του στὸν ὦμο καὶ τὰ χέρια του κρεμασμένα ἐπάνω της προσπάθησε νὰ μπῇ σὲ ἕνα ξωκκλῆσι, ποὺ ἔτυχε νὰ συναντήσῃ. Ὅμως ὅπως ἡ πόρτα ἦταν στενὴ δὲν χωροῦσε. Συνέχεια
Ναί, σαφῶς… Εἶναι ἠλίθιοι…
Ἐν ᾦ ἐδῶ, οἱ ἑλληνάρες (μὲ μικρό) «δάσκαλοι» βάζουν ἀκόμη καὶ μαθητές τους νὰ τοὺς …ὑπερασπισθοῦν γιὰ τὶς ἀπεργίες τους, ἐν μέσῳ ἐξετάσεων, ποὺ στόχο φυσικὰ ἔχουν ΜΟΝΟΝ τὴν διαφύλαξιν τῶν εἰσοδημάτων τους… Δῆλα δὴ τὰ πάντα γιὰ τὴν πάρτη τους καὶ τὴν τσέπη τους λέμε… Συνέχεια
