Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου
Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου, είχαμε παρουσιάσει την ανάλυση του κομμουνιστικού μανιφέστου, χρησιμοποιώντας τα φιλοσοφικά και ανθρωπολογικά εργαλεία της Παραδοσιακής Δεξιάς, μία εργασία που ίσως να μην έχει γίνει ούτε στο εξωτερικό.
Επιστρέφουμε πάλι σε αυτήν την εργασία, για να επισημάνουμε ένα ιδιαίτερο σημείο του κομμουνιστικού μανιφέστου, το οποίο οι διάφοροι αριστερίζοντες ή προοδευτικοί αναλυτές, το «περνούν στα γρήγορα» ή προσπαθούν να το καλύψουν με διάφορες δαιδαλώδεις και ομιχλώδεις αναλύσεις. Αναφερόμαστε στο ζήτημα της κοινοκτημοσύνης των γυναικών: «Ο Μαρξ, με την δικαιολογία ότι κάποιοι από τους αστούς απατούν τις γυναίκες τους (λες και αυτό δεν συμβαίνει και στις τάξεις των προλετάριων) καθώς και στο ό,τι στην κοινωνία υπάρχει η πορνεία, προτείνει: να αντικατασταθεί η ανεπίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών (δηλαδή το ότι κάποιοι αστοί ξελογιάζουν ο ένας την γυναίκα του άλλου) με μία επίσημη κοινοκτημοσύνη των γυναικών.» Αργότερα, με την έλευση της σχολής της Φρανκφούρτης, αυτές οι ελευθεριακές απόψεις, απέκτησαν μεγαλύτερη σαφήνεια και πιο δομημένο θεωρητικό υπόβαθρο.