Χούντα εἶναι… Θὰ περάσῃ…

Ὅπως ἐπέρασαν κι ὅλες οἱ προηγούμενες.
Ἐὰν κάνουμε μία ἀναδρομὴ στὸ παρελθόν μας, ἀκόμη καὶ στὰ βάθη τῶν αἰώνων, οὔτε μία ἀπὸ τὶς γνωστὲς κι ἄγνωστες δικτατορίες, ἐπέτυχε νὰ σταθῇ πέραν κάποιου συγκεκριμένου χρονικοῦ διαστήματος.
Ἀκόμη κι αὐτές, ποὺ πίσω τους ὑπῆρχε μία αὐτοκρατορία, κατέπεσαν καὶ μάλιστα μὲ πολὺ μεγάλο θόρυβο.
Κι αὐτὸ εἶναι τὸ μόνον ποὺ ὀφείλουμε νὰ κρατήσουμε στὴν μνήμη μας.
Χούντα εἶναι… Θὰ περάσῃ…

Πότε;  Πῶς; Μέ ποιόν τρόπο;
Ὅταν ὅλα ἀρχίζει νά τά σκιάζῃ ἠ φοβέρα καί νά τά πλακώνῃ ἡ σκλαβιά;
Δὲν ξέρω γιὰ ἐσᾶς…
Ὅμως ἐγὼ κάτι παθαίνω ὅταν μαθαίνω γιὰ διώξεις Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ καθεστώς.
Διάβαζα, γιὰ παράδειγμα, περὶ τῶν διώξεων τῶν πρωτεργατῶν, στὶς ἀντιδράσεις τῶν κατοίκων γιὰ τὴν καταστροφὴ τῆς Χαλκιδικῆς. Τὸ μόνον ποὺ δὲν τοὺς ἔχουν φορτώσει, στὰ κατηγορητήρια, εἶναι τὸ προπατορικὸ ἁμάρτημα. Κάθε ἀνοργασμικὸς ὑπάνθρωπος ἔβαλε τὸ χεράκι του, τὸ ποδαράκι του, τὴν οὐρίτσα του γιὰ νὰ συλλέξῃ κατηγορίες καὶ νὰ παρουσιάσουν ὡς τριτοκοσμικὰ τέρατα ἀνθρώπους ποὺ ἀγωνίζονται γιὰ τὰ αὐτονόητα, ποὺ ἀφοροῦν στὴν ἐπιβίωσί τους.
Στὴν ἀρχὴ λυπήθηκα… Ἴσως κατὰ βάθος καὶ νὰ φοβήθηκα, διότι θὰ εἶναι πολὺ εὔκολο, κατὰ πῶς φαίνεται, γιὰ τοὺς κρατοῦντες, ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα, μέσῳ τοῦ ἐκφοβισμοῦ, νὰ παύσουν κάθε φωνὴ διαμαρτυρίας. Ἔτσι διαφαίνεται…. Καὶ ἴσως ἔτσι νὰ συμβῇ… Συνέχεια

Ἀπαγόρευσις ἐμπορίας βοτάνων; Χά!!!

Εἶμαι κατὰ τῆς καταστροφῆς τῶν δασῶν. Εἶμαι ὅμως ὑπὲρ τῆς διαβιώσεως βάσει φυσικῶν κανόνων καὶ νόμων. Τὸ πῶς κατάφερε λοιπὸν τὸ Ἑλλαδοκαφριστὰν νὰ ἐπιβιώσῃ λάθρα τόσες δεκαετίες εἶναι μία παρὰ φύσιν κατάστασις. Ὅπως ἐπίσης παρὰ φύσιν κατάστασις εἶναι ἡ τωρινή του προσπάθεια  νὰ μᾶς ἀποκόψῃ ἀπὸ τὴν μόνη πραγματικὴ πηγὴ ὀρθῆς διαβιώσεως ποὺ εἶναι τὰ βότανα καὶ οἱ ἐλάχιστοι παραδοσιακοὶ σπόροι. Ὅπως ἐπίσης παρὰ φύσιν εἶναι καὶ τὸ ὅ,τι κάποιοι ἠλίθιοι, εἶτε ὑπακούοντας στὶς προσταγὲς τῶν ἀφεντικῶν τους, εἶτε ἁπλῶς διότι εἶναι κοντόφθαλμοι καὶ ἀνεγκέφαλοι, ὑπογράφουν διαταγὲς ποὺ ὑποχρεώνουν τοὺς πληθυσμοὺς σὲ βέβαιον θάνατο, ἀπαγορεύοντάς τους νὰ συλλέγουν παραδοσιακὰ βότανα.
Συνέχεια

Ποιός ἦταν ὁ Ντερτιλῆς. Ἡ Πολεμική του δρᾶσις

Ο στρατηγός Ν. Ντερτιλής που πέθανε χθές, πολέμησε ως ταγματάρχης στις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες, σε επίθεση εφ’όπλου λόγχης, το τουρκοκυπριακό προγεφύρωμα της Μασούρας αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, νεκρούς..

Στην κατοχή, αξιωματικός του Στρατού, γιος αντιστρατήγου, σε ηλικία 21 ετών, ο Ν.Ντερτιλής, μετέχει ενεργά στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το 1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, υπηρετώντας στις ειδικές δυνάμεις του Στρατού.

Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα, δηλώνει ότι επιθυμεί εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του. Το 1964, ενώ οι Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, ως ταγματάρχης, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές μονάδες της ΕΛΔΥΚ.

Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης Ντερτιλής, Συνέχεια

Οἱ Ἀργυραμοιβοὶ (Μέρος 2)

ΟΙ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΡΑΒΔΟΙ
O βασιλιάς Ερρίκος ο Α΄, γιος του Γουλιέλμου του Κατακτητή, αναρριχήθηκε στον Αγγλικό θρόνο το 1100 μ.Χ. Εκείνη την εποχή, αρκετό καιρό πριν την εισαγωγή της τυπογραφίας, οι φόροι συνήθως πληρώνονταν σε είδος – π.χ. προϊόντα – σύμφωνα με την παραγωγική δυνατότητα της γης υπό τη φροντίδα του δουλοπάροικου ή του μικρότερου σε βαθμό ευγενή. Εκείνων δηλαδή που πλήρωναν τους φόρους. Για να καταμετρήσουν την παραγωγή οι Μεσαιωνικοί δημόσιοι υπάλληλοι χρησιμοποιούσαν ένα χοντροκομμένο λογιστικό σύστημα: χάραζαν εγκοπές σε ράβδους (tallies: από το λατινικό talea που σημαίνει κλαδί ή πάσσαλος). Οι συμπληρωματικοί ράβδοι είχαν μεγαλύτερη επιτυχία από την ατελή ανθρώπινη μνήμη ή από τις εγκοπές στην πόρτα του αχυρώνα – όπως γινόταν μερικές φορές.
Για να αποφευχθούν αλλαγές ή παραποιήσεις, οι ράβδοι χωρίζονταν στη μέση κατά μήκος τους αφήνοντας το ένα μέρος Συνέχεια

Οἱ Ἀργυραμοιβοί. (Μέρος 1)

 

ΟΙ ΚΕΝΤΡΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ Ο ΙΔΙΩΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΟΥ ΧΡΗΜΑΤΟΣ
Δημιουργώντας και ελέγχοντας το χρηματικό απόθεμα, οι αποκαλούμενοι “Αργυραμοιβοί” διατηρούν  πλήρη έλεγχο πάνω σε κυβερνήσεις και πολίτες εδώ και χιλιετίες.
Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΩΝ ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ
Υπήρχε μια εποχή που το να ρωτήσεις κάποιον για ποιον εργαζόταν εθεωρείτο κάπως ενοχλητικό, καθώς φαινόταν ότι υπονοείς ότι ήταν ανίκανος και ανάξιος να εξασφαλίσει αυτοαπασχόληση. Στην εποχή μας όμως η ιδιοκτησία δεν αποτελεί ένα γενικό χαρακτηριστικό της κοινωνίας μας όπως ήταν – κατά κύριο λόγο – μέχρι την οικονομική κρίση του 1929. Η ολοκληρωτική εξάρτηση από ένα μισθό που επαφίεται στη θέληση των άλλων είναι το βασικό γνώρισμα των ημερών μας.
Επειδή η άσκηση της ελευθερίας συχνά περιλαμβάνει τη χρησιμοποίηση υλικών αντικειμένων όπως τα βιβλία, το φαγητό, το ρουχισμό, τη στέγαση, τα όπλα, τις μεταφορές κλπ. και η επιλογή και κατοχή αυτών των πραγμάτων απαιτεί κάποιο πλούτο, είμαστε υποχρεωμένοι να παραδεχτούμε ότι η γενική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι πολίτες των ΗΠΑ είναι η αυξανόμενη εξάρτηση και ο περιορισμός της ελευθερίας.

Οὔτε ψωμί, οὔτε παιδεῖα, οὔτε ἐλευθερία…

 

Τὸ 1973 δὲν καταλάβαινα καὶ πολλὰ γιὰ νὰ ἔχω ἄποψι γιὰ τὰ γεγονότα καὶ τὸ πῶς ᾡδηγήθησαν ἐκεῖ οἱ ἐξελίξεις…
Ξέρω ὅμως τὸ ἐξῆς…:
Οἱ «κακοὶ» ἀπέθανον στὴν φυλακὴ καὶ μὲ μηδενικὴ περιουσία…

Ὅσοι ἦσαν (ἠ διετείνοντο πὼς ἦσαν…) μέσα στὸ Πολυτεχνεῖο, ἔχουν φήμη, δόξα καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια στὴν ἄκρη καὶ ὅλοι οἱ ὑπόλοιποι δὲν ἔχουμε οὔτε Ψωμί, οὔτε Παιδεία, οὔτε Ἐλευθερία…!!!

Συνέχεια