Τὰ ἐχθεσινὰ ἐπεισόδια στὴν Μόρια Μυτιλήνης καὶ στὶς πέριξ τῆς Πόλεως περιοχές, ἦταν ἔνα (πρῶτο θὰ λέγαμε ἐπισήμως) …«χαστούκι» γιὰ τὰ κνώδαλα ποὺ τὸ παίζουν κυβερνῶντες, μὰ καὶ μία «πρόβα» (ὄχι ἀκόμη τζενεράλε) γιὰ νὰ διερευνηθῇ ἀφ’ ἑνὸς ὁ βαθμὸς καὶ ἡ ἔκτασις ἑτοιμότητος τῶν κρατικῶν μηχανισμῶν μὰ καὶ ἀφ΄ ἑτέρου, γιὰ νὰ διαγνωσθῇ ὁ βαθμὸς ἑτοιμότητος καὶ ἀποφασιστικότητος τῶν κατοίκων.

Καί, εἰδικῶς τὸ τελευταῖο, παρὰ τὶς ἀφόρητες πιέσεις, ἀπεδείχθη πὼς δὲν ὑφίσταται.

Κοινῶς; Ὅταν ὑπάρχῃ ὀργάνωσις βλέπουμε τὶς παραπάνω εἰκόνες.
Ὅταν ὅμως δὲν ὑπάρχῃ ὀργάνωσις βλέπουμε τὶ παρακάτω εἰκόνες τῶν -σὲ ἕναν βαθμὸ (καὶ μὲ τὸ δίκαιόν τους)- ἀπελπισμένων καὶ μουδιασμένων κατοίκων, ποὺ συνειδητοποιοῦν πὼς ἔχουν πλήρως ἐγκαταλειφθῆ στὸ ἔλεος κάθε εἰσβολέως, ἐλέῳ τῆς Πανευρώπης τῶν καλλεργικῶν σχεδιασμῶν, ποὺ σήμερα ὑπηρετοῦν καὶ ἐξυπηρετοῦν οἱ Μ.Κ.Ο. τῶν δουλεμπόρων, προεξάρχοντος τοῦ Ο.Η.Ε. καὶ τῆς δικῆς του Μ.Κ.Ο. ‘Υπάτης Ἁρμοστείας. Συνέχεια →