Ἡ ἱστορική αὐτὴ φράσις του, ποὺ ἐχρησιμοποίησα ὡς τίτλο, λέγεται πὼς εἰπώθη στὰ Δερβενάκια. Ὅταν εἶχε χάσει ἤδη τρία σπαθιά καὶ ἐξακολουθοῦσε. Μάλιστα, μετὰ τὴν μάχη, προσρπάθησαν γιὰ ὥρες  νὰ ξεκολλήσουν ἀπὸ τὸ χέρι του τὸ τελευταῖο σπαθί. Τόσο μεγάλο πᾶθος καὶ προσήλωσις στὸν ἔνα σκοπό! Τὴν Ἐλευθερία!!!

Νικήτας, επιζωγραφισμένη λιθογραφία, A. Friedel, Λονδίνο – Παρίσι, 1827.

Ὑπάρχει ἐπίσης ἡ ἐκδοχή ἀπό ἄλλους ἱστορικούς, πὼς ἀντί γιὰ Περσιάνους εἶπε Τούρκους. Ἴσως.

 Νικήτας Σταματελόπουλος λοιπόν, ἢ Νικηταρᾶς.Ὁ Νικήτας τῆς καρδιᾶς μας. Ὁ ἀθῶος, ὁ ἁγνὸς καὶ ὁ πανταχοῦ στέργων πολεμιστής. Μία ἀπὸ τὶς εὐγενέστερες Συνέχεια →