Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἱστορικὰ ἀφιερώματα

Φιλόστρατος, «Τὰ ἐς τὸν Τυανέα Ἀπολλώνιον»…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεύς

Ὁ Δάμις ὑπῆρξε μαθητὴς τοῦ Ἀπολλωνίου καὶ ἔγραψε σχετικὰ γιὰ τὶς περιοδεῖες του, στὶς ὁποῖες λέει πὼς τὸν συνόδευσε κι ὁ ἴδιος. Ἐπίσης ἔγραψε γιὰ τὶς γνῶμες, τὶς ὀμιλίες καὶ τὶς προβλέψεις τοῦ Ἀπολλωνίου. Τὶς σημειώσεις αὐτὲς τοῦ Δάμιδος, τὶς ἔδωσε ἕνας συγγενής του στὴν αὐτοκράτειρα Ἰουλία Δόμνα, σύζυγο τοῦ Σεπτιμίου Σεβήρου, ἡ ὁποία ἀνέθεσε στὸν Φιλόστρατον νὰ τὶς ἀντιγράψῃ καὶ νὰ τοὺς δώσῃ ὕφος λογοτεχνικό διότι ὁ Δάμις τὶς εἶχε καταγράψει μὲ σαφήνεια μέν, ἀλλὰ χωρὶς δεξιοτεχνία. Συνέχεια →

Εὔβοια. Τὸ κλειδὶ τῆς Ἑλλάδος.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Μία ἐξαιρετικὴ ἐκδήλωσις, μὲ θέμα τὴν Εὔβοια, τὴν γλῶσσα μας καὶ τὴν ἱστορία μας, στὴν ὁποίαν ἔλαβαν μέρος σεβαστοὶ καὶ ἐπίμονοι μελετητὲς τῆς γλώσσης καὶ τῆς ἱστορίας μας, ὅπως ὁ Ἀντώνης Ἀντωνάκος καὶ ὁ Γιῶργος Λεκάκης, ἔλαβε χώρα πρὸ ἡμερῶν ἀπὸ τὴν ὁμάδα  Φρυκτωρίες. Συνέχεια →

Ὁ ἀπελευθερωτικὸς ἀγώνας τῆς Κύπρου.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ο Γεώργιος Γρίβας με αγωνιστές της ΕΟΚΑ

Την 1η Απριλίου 1955 οι Ελληνοκύπριοι ξεσηκώθηκαν για να αποτινάξουν τον βρετανικό ζυγό, με στόχο την «Ένωσιν» με τη μητέρα-πατρίδα Ελλάδα. Ο αγώνας τους έληξε με τις «Συμφωνίες Λονδίνου – Ζυρίχης» (19 Φεβρουαρίου 1959), με τις οποίες η Κύπρος ανακηρύχθηκε ανεξάρτητο κράτος.

Το αίτημα των Ελληνοκυπρίων για την αποτίναξη της βρετανικής κατοχής στη Μεγαλόνησο και την ένωση με την Ελλάδα ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο το 1950, με το δημοψήφισμα της 15ης Ιανουαρίου (το διοργάνωσε η Εκκλησία της Κύπρου και το 95,7% των ψηφισάντων τάχθηκε υπέρ της ένωσης με την Ελλάδα) και την εκλογή του Μακαρίου Γ’ ως Αρχιεπισκόπου Κύπρου στις 20 Οκτωβρίου. Ήταν η εποχή που η αποικιοκρατία έπνεε τα λοίσθια και η μία μετά την άλλη οι κατακτημένες χώρες επιζητούσαν δυναμικά την ανεξαρτησία τους.

Συνέχεια →

Ἡ Ἑλλὰς τῆς καρδιᾶς μας!!!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἔξω, ἐκεῖ, μακρυά, στὰ ξένα… ποὺ ἡ Πατρίδα φαίνεται ὡς κάτι μακρινὸ καὶ ἄπιαστο, τὴν τιμοῦν μὲ σεβασμὸ καὶ μὲ φροντίδα…
Ἰδίως τώρα ποὺ ἐπετράπησαν οἱ παρελάσεις…
Βέβαια, τὸ γιατὶ ἐπετράπησαν εἶναι μία ἄλλη ἱστορία, ποὺ θὰ τὴν ἐξετάσουμε ἐν καιρῷ….
Αὐτὸ ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει σήμερα εἶναι τὸ πῶς αἰσθάνονται οἱ Ἕλληνες τῆς Ἀμερικῆς (κι ὄχι μόνον) τώρα ποὺ ἔχουν τὸ δικαίωμα, ἐπισήμως, νὰ ἑορτάζουν τὴν ἐθνική μας ἐπέτειο…

Συνέχεια →

Προσκλητήριον Πολεμιστῶν!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σήμερα, λόγῳ τῆς ἡμέρας… θὰ ἀσχοληθῶ ΜΟΝΟΝ μὲ τοὺς μεγάλους μας Πολεμιστές, ποὺ σὲ ἐκείνην τὴν μεγίστη πορεία, τὴν Ἑλληνικὴ ἐπανάστασιν, βγῆκαν ἐμπρός, μὴ φοβούμενοι καὶ μὴ ἀντέχοντας τὴν μαύρη ζωὴ τῆς σκλαβιᾶς… κι ἀντιμετώπισαν πολὺ πιὸ πεπαιδευμένους ἐχθροὺς καὶ σαφὼς πολὺ καλλίτερα ἐξοπλισμένους…
Ἄνθρωποι ἀγνοὶ οἱ περισσότεροι, τρυφεροί, συνεσταλμένοι ποὺ ὅμως ἡ Ἀνάγκη τοὺς μετεμόρφωσε σὲ σὲ στρατιωτικούς ἀρχικῶς ἀλλά, σταδιακῶς Γίγαντες καὶ Ὑπερανθρώπους καὶ Ἥρωες…

Συνέχεια →

Οἱ Ἕλληνες οὐδέποτε ἔκλιναν γόνυ ἤ αὐχένα.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ὁ ἀρχαῖος Ἕλληνας ποτὲ δὲν προσκύνησε ἄνθρωπο ἢ θεό. Ἡ Γαλλίδα Ἑλληνίστρια Ζακλὶν ντὲ Ῥομιγύ, στὴν ὁμιλία της στην Πνύκα, τὸ 1995 εἶπε:

«Οἱ Ἕλληνες εἴχαν καταλάβει ὅτι ἡ ἰδιαιτερότητά τους ἤταν νὰ μὴν ὑποκλίνονται μπροστὰ σὲ ἄνθρωπο, καὶ να μὴ δέχονται τὴν ἀπόλυτο ἐξουσία».

Στην Ἀνατολὴ ἡ γονυκλισία ἤταν πολὺ σύνηθες φαινόμενο. Συνέχεια →