Εἰδικοὶ σύμβουλοι… (α)

Ὅταν εἴχαμε τὸ GAPατο γιὰ πρωθυπουργό, ἐὰν θυμᾶστε, εἴχαμε βαρεθῆ νὰ μετρᾶμε συμβούλους.
Καὶ τὶ συμβούλους… Ἀφρός!!!
Ἕνας κι ἕνας….
Κι ἀπὸ τιμές, δὲν ἔχουμε παράπονο… Τὶς καλλίτερες τιμὲς μᾶς ἔκαναν!!! (Πρὸς τὰ …ἐπάνω!!!) Ἕνα ἑκατομμυριάκι μᾶς χρέωσε!!!! Οἰκονομικότατα!!!Εἰδικοὶ σύμβουλοι...1

βῆμα
Πολλῶν ἐξ αὐτῶν τὰ ὀνόματα παραμένουν …ἄγνωστα σὲ ὅλους ἐμᾶς, ποὺ …πληρώνουμε τὸν λογαριασμό.
Ὅμως κάποια ὀνόματα εἶναι πολὺ γνωστά, γιὰ νὰ περάσουν …ἀπαρατήρητα…
Γιὰ παράδειγμα…
Μέσα στοὺς συμβούλους τοῦ GAPάτου εἴχαμε καὶ τὸν Βαλλιανᾶτο, γιὰ θέματα ἐπικοινωνίας.
Εἴχαμε καὶ τὸν Ἄλεξ Ῥόντος, τὸν …«εἰδικό» στὶς ΜΚΟ, γιὰ τὸν ὁποῖον ἔχει ἀρχίσει νὰ σχηματίζεται …περιποιημένος φάκελλος στὰ χέρια τῶν ἀρμοδίων ἀρχῶν.
Εἴχαμε ὅμως καὶ δύο ὑπουργοὺς τῆς σημερινῆς μας κυβερνήσεως. Τὸν Γιάννη Βαρουφάκη (μὲ ἕνα νὶ τὸ γράφει αὐτός, ἀλλὰ τόσα ξέρει) καὶ τὸν Νῖκο Κοτζιᾶ.
(Κι ἐπεὶ δὴ …ἐπέτυχαν στὸν ῥόλο τους, εἶπαν νὰ τὸ …ἐπαναλάβουν στὸν πιὸ …πλῆρες του, ἀναλαμβάνοντας μόνοι τους τὰ σχετικὰ ὑπουργεῖα.)

Ἀλλὰ ἄς μὴν γράφῳ κακιοῦλες.
Ἄλλος σπουδαῖος σύμβουλος τοῦ GAPατου ἦταν ὁ Χοσὲ Ἀθεμπίγιο, ἀρχιτέκτων, καὶ ὁ Τζόζεφ Στίγκλιτς, νομπελίστας οἰκονομολόγος. Τὸ τὶ ἀκριβῶς ῥόλο εἶχε ἕνας ἀρχιτέκτων, σὲ μία τέτοια θέσιν, ἔ, αὐτὸ μόνον τὸ GAPατο θὰ μποροῦσε νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. Κι αὐτοὶ εἶναι μόνον οἱ γνωστοί.

Ποιός ἄλλος σπουδαῖος σύμβουλος ἦταν τότε στήν ὁμάδα τοῦ GAPάτου;
Μὰ ὁ Γιῶργος Ἀποστολόπουλος, ὁ μετέπειτα σύμβουλος Σαμαρᾶ κι ἐπίσης σύμβουλος Καμμένου.
Εἶναι αὐτὸς μὲ τὴν δωροδοκία Χαϊκάλη ποὺ πῆγε στὸ …ἀρχεῖο!
Σύμβουλος κι αὐτός… Σέ τί; Τί νά σᾶς πῷ;; Τό μυαλό τοῦ GAPατου ἔχω;

Οἱ ἄλλοι, οἱ γενικῶς φερόμενοι ὡς σύμβουλοι, κατὰ βάσιν παραμένουν ἄγνωστοι. Τυχαίως καὶ σποραδικῶς μαθαίνουμε πὼς ὁ τάδε ἤ ὁ δεῖνα χρημάτισαν καὶ σύμβουλοι Παπανδρέου.

Κοντινὰ πρόσωπα τοῦ GAPάτου ἦσαν ἀρκετά. Σὲ ἕνα ὅμως πρέπει νὰ σταθοῦμε, κάπως πιὸ …προσεκτικά: στὴν Ἕλενα Παναρίτη.
Ἀπ΄ εὐθείας σταλθὲν …πακέτο ἀπὸ τὸ ΔΝΤ, μὲ πλούσιο ἔργο (καταστροφῆς) στὸ Περοῦ.
(Κατὰ πῶς καταλογίζουν οἱ σχετικὲς ἀναφορές). Ἡ Ἕλενα Παναρίτη ἐτέθη σὲ ἐκλόγιμον θέσιν στὸ ψηφοδέλτιο ἐπικρατείας τοῦ ΠΑΣΟΚ, τότε, καὶ φυσικὰ κατέληξε μία ἀπὸ τοὺς 300 …«ἐθνοσωτῆρες».
Γιὰ λόγους δικούς της, ποὺ τώρα διαπιστώνουμε τὴν …σοβαρότητά τους, εἶναι καὶ ἡ ἀλλαγὴ στάσεώς της, ποὺ μᾶς προέκυψε ὅταν πλέον ἡ ἀπόφασις ἀπομακρύνσεως καὶ ἀντικαταστάσεως τοῦ GAPατου εἶχε ληφθῆ.

Διαβάζουμε ἀπὸ τὸ ποντίκι, στὶς 16 Ἀπριλίου 2011:
(Θὰ «ῥοζουλήσω-ὑπογραμμίσω» μερικὰ πολὺ ἐνδιαφέροντα σημεῖα, ποὺ ἀξίζουν τῆς προσοχῆς μας, μὰ καὶ τῆς …μνήμης μας!)

Η γυναίκα-αλεξίπτωτοΕἰδικοὶ σύμβουλοι...2

Η προσγείωση της Έλενας Πανα­ρίτη με… αλεξίπτωτο (του ΔΝΤ, της Παγκόσμιας Τράπεζας και των… αγορών) στο ελληνικό πολιτι­κό σκηνικό αντιμετωπίστηκε σαν μια ακόμη «καινοτόμος ιδιορρυθμία» του Γ. Παπανδρέου, ο οποίος αναζητά «μοντέρνες λύσεις» από τους… ειδικούς.

Όμως, οι ζυμώσεις που γίνονται (με διαρροές) το τελευταίο διάστημα για την ανάθεση του τομέα των αποκρα­τικοποιήσεων στην εν λόγω πολύπει­ρη κυρία οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως έφτασε η ώρα που το «κομάντο» (του ΔΝΤ) θα αναλάβει δράση. Γι’ αυτό άλλωστε… προσγειώθηκε.

Βίος και… πολιτεία

Μια και θα (μας) κάνει την δουλειά, ας τη γνωρίσουμε καλλίτερα μέσα από το βιογραφικό της, όπως αυτό είναι διατυ­πωμένο στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ:

«Το συνολικό έργο της Έλενας Πανα­ρίτη αναγνωρίζεται διεθνώς σαν καλή πρακτική εφαρμογή «θεσμικών οικο­νομικών». Είναι ειδική στα ιδιοκτησια­κά δικαιώματα και στην αντίστοιχη δια­χείριση του δημόσιου τομέα. Τώρα είναι κοινωνικός επιχειρηματίας και επικεφα­λής του Panel Group, ένας ειδικός συμ­βουλευτικός όμιλος που επενδύει σε υποβαθμισμένες περιοχές και παρέχει συμβουλές για την δημόσια στρατηγική πολιτική και την μετατροπή και αξιοποί­ηση, της μη ρευστοποιήσιμης ακίνητης περιουσίας.

Στην σχολή Wharton του Πανεπιστημί­ου της Πενσυλβάνια και στο πλαίσιο της διερευνήσεως της αγοράς της ακίνητης περιουσίας ασχολείται ιδιαιτέρως και διδάσκει χρηματοδότηση του οικιστι­κού τομέα. Επίσης έχει διδάξει και στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins στο τμήμα Ανωτέρων Διεθνών Σπουδών (SAIS) και Insead.

Κατά την διάρκεια της εργασίας της στην Διεθνή Τράπεζα ως οικονομολό­γος, πρωτοστάτησε σε σειρά θεσμικών μεταρρυθμίσεων, όπως την μεταρρύθμι­ση Δημοσίου Τομέα και των ιδιοκτησια­κών δικαιωμάτων στο Περού, εργασία για την οποία της απενεμήθη η διάκριση της καλλίτερης πρακτικής προτάσεως και καινοτομίας.

Η Panel Group ασχολείται με ρυθμί­σεις αξιοποιήσεως ακίνητης περιουσίας που χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από τον ιδιωτικό τομέα και που αποδί­δουν σημαντικά οικονομικά, κοινωνι­κά και περιβαλλοντολογικά αποτελέ­σματα. Έχει πτυχία από τα Πανεπιστή­μια John Hopkins School of Advanced International Studies (SAIS), Insead, Harvard.

Έχει πολύ καλές γνώσεις Ισπανικής, Αγγλικής, Γαλλικής, Ιταλικής γλώσσας και την βασική γνώση της Γερμανικής».

Προσοντούχος η βουλευτής Επικρα­τείας. Πώς μπορούμε να διαφωνήσου­με; Ας «σκύψουμε» όμως λίγο επάνω από την δουλειά της για να την γνωρίσου­με καλλίτερα. Άλλωστε είναι πολύ πιθα­νό να υποστούμε την «ευεργεσία» των γνώσεων και των προσόντων της. Ας προετοιμαστούμε…

Καθώς η εργασία της κυρίας Παναρί­τη στο Περού θεωρείται και από την ίδια μοντέλο (το οποίο μάλλον φιλοδοξεί να εφαρμόσει και εδώ) επιβάλλεται να ρί­ξουμε μια ματιά στο πώς εφαρμόστηκε και ποια αποτελέσματα άφησε πίσω για την κοινωνία του Περού.

Η κυρία Παναρίτη, λες και το ‘ξερε ότι δημιουργούνται οι πολιτικές προϋ­ποθέσεις για την εφαρμογή νεοφιλε­λευθέρων οικονομικών μοντέλων εγκα­τεστάθη στο Περού το 1991. Έναν χρόνο αργότερα (τι σύμπτωση κι αυτή!), το 1992, ο Αλμπέρτο Φουτζιμόρι έκανε πραξικόπημα για να παραμείνει στην εξουσία και να ολοκληρώσει το έργο του ξεπουλήματος της χώρας (του).

Η«προσφορά»

Ο Φουτζιμόρι εγκατέλειψε το 2000 το Περού και κατεδικάσθη σε 25 χρό­νια φυλάκιση για μαζικές δολοφονίες, κατάχρηση εξουσίας, υπεξαίρεση χρή­ματος και διαφθορά. Εν τω μεταξύ η κυ­ρία Παναρίτη του έπλεκε το εγκώμιο.

Η κυρία Παναρίτη εργαζόταν για «την μεταρρύθμιση της αγοράς ακινήτων και τις στρατηγικές της ιδιωτικοποιήσεω». Μερικοί από τους τίτλους των βιβλίων της είναι ενδεικτικοί: «Το φαινόμενο του Φουτζιμόρι: Κυβερνητική μεταρ­ρύθμιση μέσω της άμεσης δημοκρατί­ας» (1995), «Τίτλοι ιδιοκτησίας: Το θαύ­μα του Περού» (1999), «Στρατηγικές ιδιωτικοποιήσεως», με παράδειγμα, επί­σης, το Περού.

Την προσφορά της Παναρίτη ανε­γνώρισαν τα στελέχη της κυβερνήσεως Φουτζιμόρι καθώς και οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και οι λοιποί στυλοβάτες του συστήματος (Παγκόσμια Τράπεζα, ΔΝΤ κ.λπ.). Αντίθετα, ο λαός του Περού δεν εκτίμησε ούτε την Παναρίτη ούτε την πολιτική του ΔΝΤ, καθώς:

♦ Στην χώρα αυτή της Λατινικής Αμε­ρικής οι απολύσεις και η κατάργηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων συνεχί­ζονται σε καθεστώς πλήρους ατιμωρη­σίας, όπως ακριβώς συνέβη και την δεκα­ετία του ’90, την εποχή που η Παναρίτη εργαζόταν για το καθεστώς Φουτζιμόρι, κατά την διάρκεια του οποίου υπεχώρη­σαν όλες οι κοινωνικές κατακτήσεις: το δικαίωμα στην απεργία, στον συνδικα­λισμό, στην εργασιακή σταθερότητα.

♦ Η σημερινή κατάσταση των συνταξιούχων είναι αξιοθρήνητη, καθώς οι συντάξεις είναι παγωμένες εδώ και 8 χρόνια και δεν φτάνουν να καλύψουν ούτε το 10% των βασικών εξόδων του οικογενειακού προϋπο­λογισμού.

♦ Η μεγάλη πλειονότητα των επιδο­μάτων που θα έπρεπε να λαμβάνουν οι συνταξιούχοι με βάση τους νόμους των τελευταίων δεκαετιών έχουν σκανδα­λωδώς περικοπεί (σας θυμίζει κάτι;). Το ίδιο το κράτος έχει επινοήσει τρόπους για να αποφύγει να πληρώσει τα νόμιμα επιδόματα.

♦ Μεγάλος αριθμός εργαζομένων απολύεται καθημερινά ως συνέπεια των μέτρων που λαμβάνονται για τον περιορισμό του εργατικού κόστους (κά­τι μας θυμίζει κι αυτό…).

Εξολόθρευση των ιθαγενών

Η τραγωδία στην Ελλάδα άρχισε με την διαπίστωση ότι τελικά λεφτά… δεν υπάρχουν και προκειμένου, υποτίθε­ται, «να πληρωθούν μισθοί και συ­ντάξεις», ο Γ. Παπανδρέου προσέφυ­γε στο ΔΝΤ. Στο Περού (απ’ όπου έχει πλούσια πείρα η βουλευτής Επικρα­τείας και σύμβουλος περί αξιοποιήσεως της δημόσιας γης του Παπανδρέ­ου) το δράμα εξελίχθηκε μια δεκαε­τία νωρίτερα. Ας δούμε πώς…

Το 1974 το καθεστώς του στρατηγού Χουάν Βελάσκο Αλβαράδο αναγνωρίζει την «νόμιμη ύπαρξη και την νομική ταυτό­τητα των ιθαγενών λαών του Αμαζονίου και των εδαφών τους». Η κατάσταση αυτή επιβεβαιώθηκε με το Σύνταγμα του 1979. Ωστόσο όλα αυτά διεγράφησκαν με μια μονοκονδυλιά με το Σύνταγμα του καθεστώτος Φουτζιμόρι (για τον οποίο η κυρία Παναρίτη έχει γράψει ύμνους) το 1993, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο της αρπαγής και της καταληστεύσεως των εδαφών αυτών.

Με το Σύνταγμα του Φουτζιμόρι το 1993 θα πρέπει να υπογραμμισθεί ότι άνοιξε ο δρόμος για την εκμετάλλευ­ση της γης των Ινδιάνων (γι’ αυτήν την εκμετάλλευση εργάσθηκε στο Περού η κυρία Παναρίτη αποκτώντας την σημερι­νή τεχνογνωσία).

Είναι περιττό να σημειώσουμε για το συμφέρον… ποιων προωθήθηκε η εν λόγω νεοφιλελεύθερη νομοθεσία… Οι πολυεθνικές έχουν πια απελευθερωθεί από το βάρος των αυτοχθόνων πληθυ­σμών και έχουν εξασφαλίσει την πρό­σβαση στο πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, την εξορυκτική βιομηχανία, τον τουρι­σμό και την υλοτομία, σε περιοχές που παραδοσιακά ανήκουν στους λαούς που διαμένουν εκεί.

Κάπως έτσι στρώθηκε ο δρόμος από την κυβέρνηση Φουτζιμόρι ώστε το κράτος να διακηρύξει ότι η γη των ιθα­γενών λαών είναι «διαπραγματεύσιμη» (σας θυμίζει κάτι;) «σύμφωνα με την οικονομία της αγοράς». Κάπως έτσι, μέσω… Προεδρικών Διαταγμάτων και με τρικ που ξεπερνούσαν τις κοινο­βουλευτικές αγκυλώσεις, προχώρησε το ξεπούλημα. Η αρπαγή και το ξεπού­λημα της γης των Περουβιανών έγινε αριστοτεχνικά και… εκσυγχρονιστικά, με τα εξής βήματα:

Δημιουργία κτηματολογίου.

Επίσημοι τίτλοι ιδιοκτησίας επί των προαιώνιων κοινοτικών ιδιοκτησιών επί της προεδρίας Φουτζιμόρι.

♦ Πρόσβαση (των ιδιοκτητών) σε πιστώσεις. Δηλαδή δέσιμο της γης τους με υποθήκες στις τράπεζες.

Την συνέχεια την φαντάζεσθε…

Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Διεθνής Τράπεζα είναι οι δύο θεσμοί που, στον αναπτυσσόμενο κόσμο, θε­ωρούνται η Κόλαση. Οι πολιτικές που «πρότειναν» – ανάλογες με τις απαι­τήσεις που διατυπώνει σήμερα στην Ελλάδα το ΔΝΤ – οδήγησαν την Αργε­ντινή στην απόλυτη οικονομική κατα­στροφή και την ΝΑ. Ασία στην μεγάλη κρίση του 1997.

Σίγουρα δεν είναι τυχαίο ότι από το 2000 και έπειτα οι περισσότερες χώ­ρες φρόντισαν να φύγουν τρέχοντας τόσο από την Παγκόσμια Τράπεζα (της… Παναρίτη) όσο και από το ΔΝΤ (του σοσιαλιστή και φίλου του πρω­θυπουργού μας Στρος – Καν. Μέχρι το 2007 οι μοναδικοί μεγάλοι οφειλέτες του ΔΝΤ ήταν δύο μεγάλα «εξαρτήμα­τα» της Ουάσιγκτον, η Τουρκία και το Πακιστάν. Ας σημειώσουμε ότι και η Τουρκία φρόντισε να την κάνει…

Και ενώ, λοιπόν, όλοι – ή τουλάχιστον όσοι μπορούσαν – έφευγαν όσο πιο μα­κριά από την επιρροή αυτών των ευα­γών ιδρυμάτων, ο Γ. Παπανδρέου, όχι μόνο έσπευσε στις αγκάλες τους, αλ­λά φρόντισε να αξιοποιήσει και κάποια από τα στελέχη τους, όπως η κυρία Πα­ναρίτη (θέλει να την κάνει και μέλος της κυβερνήσεως). Ή μήπως, τελικά, συμβαί­νει το αντίστροφο; Δηλαδή τα εν λόγω ιδρύματα με τα στελέχη τους (εντός της κυβέρνησης) «αξιοποιούν» την κυβέρ­νηση της χώρας και τον πρωθυπουργό;

Ό,τι από τα δύο κι αν συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι τραγικά ίδιο…

ποντίκι

Τί ἄλλο γνωρίζουμε γιά τήν ἐν λόγῳ κυρία;
Διαβάζουμε στὸ «κουτὶ Πανδῶρας» μὲ ἀφορμὴ-ποὺ ἐν μέρει δικαιολογεῖται ἀπὸ τὴν παραπάνω τοποθέτησιν στὴν βουλή-τὴν παρουσία της στὴν ἀποστολὴ τῆς κυβερνήσεως εἰς τὰς Εὐρώπας καὶ τὴν συμμετοχή της σὲ αὐτήν, ὡς εἰδικοῦ συμβούλου:

Στις 3 Νοεμβρίου του 2011, λίγο πριν τη σύνοδο στις Κάννες όπου έσβησαν τον Παπανδρέου αναθέτοντας την εξουσία μέσω Μπαρόζο στον Σαμαρά και τον Βενιζέλο, η κυρία Παναρίτη είχε δηλώσει πως παίρνει θέση κατά του δημοψηφίσματος γιατί απειλούσε την Ευρωπαική προοπτική της χώρας. Είχε πει συγκεκριμένα

«Δεν πρόκειται να συναινέσω στην διενέργεια δημοψηφίσματος. Πριν από δύο χρόνια ανταποκρίθηκα στην πρόσκληση να προσφέρω τις δυνάμεις μου ως Βουλευτής Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ στην προσπάθεια αναγεννήσεως της χώρας μου. Δεν είμαι διατεθειμένη να ανεχθώ και να συνταχθώ με κανένα τρόπο σε οποιασδήποτε μορφής αμφισβητήσεως της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας μου. Δεν πρόκειται να συναινέσω στην διενέργεια δημοψηφίσματος. Δεν θα δώσω ψήφο εμπιστοσύνης στην πορεία καταστροφής της χώρας μου».

κουτὶ Πανδῶρας

Πρός τί τό παραπάνω σημείωμα τῆς ὁμάδος Βαξεβάνη;
Τί νά σᾶς πῷ; Ἴσως γιὰ νὰ …κρατᾷ τὴν πισινή του, ἄν καὶ γενικῶς ἡ δημοσίευσις μερικῶς ἀθωώνει τὴν Παναρίτη, διότι ἐὰν δὲν εἶναι ἀθῶα, τότε ὅλοι μαζὺ πρέπει νὰ βαροῦμε τὸν Βαρουφάκη σήμερα, ποὺ τὴν ἐπέλεξε ὡς εἰδικὴ σύμβουλο-συντρόφισσα, στὴν μεγάλη «περιπέτεια» τῶν διαπραγματεύσεων.
Προσωπικῶς ὅμως ὄχι μόνον δὲν ἀθωώνω τὴν ἐπιλογὴ  Βαρουφάκη, ἀλλὰ θὰ σταθῶ στὴν λεπτομέρεια, ποὺ μᾶς ἀναφέρει ὁ Βαξεβάνης. Ἡ μανδὰμ Παναρίτη ἀνεστατώθη ὅταν τὸ GAPατο ἀνεκοίνωσε δημοψήφισμα.
Ἡ μανδὰμ τῆς «ἀμεσοδημοκρατίας» (τοῦ Soros καὶ τῶνRothschilds) ταράζεται ἐμπρὸς στὴν πιθανότητα λειτουργίας τῆς …δημοκρατίας, ποὺ ὑποτίθεται ὑπερασπίζεται. Ἡ μανδὰμ τῶν «μεταῤῥυθμίσεων» λαμβάνει ταὐτόσημον θέσιν μὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ τὸ δημοψήφισμα καὶ λέγονται Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, ΔΝΤ, ΗΠΑ… 

Πότε ἀνεκοίνωσε τό GAPατο τήν πρόθεσίν του γιά δημοψηφισμα;;
Στὶς 31 Ὀκτωβρίου 2011.

(Ναί, τότε χειροκροτοῦσαν… Μετὰ ἔπιασε τοὺς βουλευτές του ὁ πανικός, ὅταν διεπίστωσαν πὼς αὐτὸ ΔΕΝ ἄρεσε στὰ …ἀφεντικά!!!)

Πότε ΟΥΡΛΙΑΖΕ ἡ Παναρίτη;
Στὶς 3 Νοεμβρίου 2011.
Πότε ξεκίνησε νά οὐρλιάζῃ ὅλος ὁ πλανήτης;
Τὴν ἰδία ἡμέρα τῆς ἀναφορᾶς τοῦ Παπανδρέου στὸ δημοψήφισμα.
Τί συνέβη μετά;
Ὁ Παπανδρέου «κόπηκε» καὶ στὶς 9 Νοεμβρίου ὁδηγεῖται σὲ παραίτησιν.


(Ναί, ξέρω, λίγο ἔλειψε νὰ σᾶς πάρουν τὰ ζουμιά!!!)

Ἀμέσως μετὰ ἀντικατεστάθη ἀπὸ τὸν τραπεζίτη Παπαδῆμο στὶς 11 Νοεμβρίου 2011.
Ἀπὸ ἐκεῖ καὶ πέρα ἀνέλαβαν ἄλλοι, ἐφ΄ ὅσον συζητᾶμε γιὰ κυβέρνησιν τραπεζίτου, καὶ ἡ Παναρίτη ἦταν σὰν τὶς …πεταλουδῖτσες. Μποροῦσε ἐπὶ  τέλους νὰ ἀσχοληθῇ μὲ τὴν προστασία κι ἀποκατάστασιν τῆς εἰκόνας της.
Πρὸς τοῦτο καὶ ἡ …«ἔκρηξις» της στὸ παραπάνω ἀπόσπασμα. Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἦταν μόνον γιὰ τὰ μάτια τοῦ κόσμου, ἐφ΄ ὅσον ἀμέσως μετὰ φρόντισε νὰ ψηφίσῃ «Ναὶ σὲ ΟΛΑ»!!!!
(Τὰ χρήσιμα παιδιά του τὸ σύστημα τὰ προστατεύει. Καὶ ἡ Παναρίτη ἦταν καὶ εἶναι χρήσιμη…!!!)

Τώρα λοιπὸν ποὺ ἡ Παναρίτη ἔγινε …«καλή» καὶ «χρήσιμη» καὶ «ἀπαραίτητη», μαθαίνουμε καὶ πολλὰ σχετικὰ μὲ τὶς δράσεις τῆς κυβερνήσεως Παπανδρέου. Πάλι στὸ κουτὶ Πανδῶρας διαβάζουμε:
(Ἐπίσης «ῥοζουλίζω»-ὑπογραμμίζω τὰ ἐνδιαφέροντα)

«…Η κα Παναρίτη που ήταν το δεξί χέρι του Γιώργου Παπανδρέου την περίοδο διακυβερνήσεως του ΠΑΣΟΚ δήλωσε στον ΣΚΑΙ ότι από το 2010 ο Γιώργος Παπανδρέου, έστελνε σχέδια νόμου στον Γερμανό υπουργό Οικονομικών κ Σόιμπλε πριν τα δείξει στους δικούς του συμβούλους και βέβαια πριν τα πάει στη Βουλή. Δήλωσε χαρακτηριστικά: «Ξέρετε τι είναι υπουργός Οικονομικών να μην δίνει το σχέδιο νόμου στους οικονομολόγους του και να το κάνει βόλτα στο υπουργείο Οικονομικών της Γερμανίας για να μας πει αν είναι καλό ή όχι;»
Πρόσθεσε δε πως «Βγάζαμε νομοσχέδια και τα περνάγαμε με e-mail, χωρίς να έχουν περάσει από εμάς». Μια πρακτική που ακολούθησε και η ΝΔ με την κα Στρατινάκη, κάτι που απεκάλυψε με δημοσίευμα του το HOT DOC στο τεύχος Β’ Ιανουαρίου 2015.

Η κυρία Άννα Στρατινάκη είχε τοποθετηθεί στην θέση της γενικής γραμματέως του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικής Ασφαλίσεως επί κυβερνήσεως ΝΔ. Η κ. Στρατινάκη μεταξύ άλλων συζητούσε σε ηλεκτρονική της αλληλογραφία της με τον πρωθυπουργό σχετικά με το πως θα καταφέρουν να εφαρμόσουν ανάμεσα στα άλλα το μέτρο των ομαδικών απολύσεων. Η κ. Στρατινάκη πρότεινε μια σειρά χειρισμούς στον πρωθυπουργό, ούτως ώστε να προχωρήσει το μέτρο, χωρίς να χρειασθεί να εγκριθεί από το κοινοβούλιο….

Όσον αφορά στην κρίσιμη περίοδο πριν την υπογραφή του πρώτου Μνημονίου η κα Παναρίτη δήλωσε χαρακτηριστικά: «Πήγαμε ένα βράδυ να ζητήσουμε 40 δις. Ευρώ και ξυπνήσαμε το πρωί και πήραμε 140. Η τρόικα μας φόρεσε από πάνω το σχέδιο της»!

Εγείρεται έτσι ζήτημα έρευνας για το πως έφτασε η χώρα στα μνημόνια…»

κουτὶ Πανδώρας

Καί γιατί κυρά μου δέν τά ἔλεγες τότε αὐτά;
Γιατί τώρα;;  Γιά νά σέ …ἀθωώσουμε; Μὰ ἐμεῖς ξέρουμε ποιὰ εἶσαι.
Ἐσύ ξέρεις;

Πρὶν ἀφήσῳ τὴν μανδὰμ Παναρίτη, ἄς ἀκούσουμε κι αὐτό:

Σέ τί ἀνεφέρθη;
Σὲ κτηματολόγιον, σὲ δυσλειτουργικὴ δημοσία διοίκησιν, στὴν διάβρωσιν, στὴν μὴ ἀποτελεσματικότητα, στὴν παρεμπόδισιν τῆς ἐπιχειρηματικότητος…
Μᾶς φέρνει ἀκόμη καὶ τὸ παράδειγμα τῆς Χιλῆς, γιὰ τὶς διοικητικὲς μεταῤῥυθμίσεις…
Στὴν Χιλὴ ποὺ λυμαίνονται οἱ τοκογλῦφοι καὶ ἐξαφανίζουν κάθε ἴχνος ζωῆς καὶ φυσικὰ κάθε ἀνθρώπινο δικαίωμα…

«…Τριάντα ένα χρόνια απ’ το αμερικανόπνευστο φασιστικό πραξικόπημα της 11ης Σεπτέμβρη 1973 στην Χιλή. Η χούντα, με την καθοδήγηση της CIA, ανέτρεψε την κυβέρνηση του Προέδρου Αλιέντε, την κυβέρνηση της Λαϊκής Ενότητας. Μία περίοδος που βάφτηκε με το αίμα χιλιάδων αγωνιστών, κομμουνιστών απ’ το φασιστικό έρεβος του στρατηγού Αουγκούστο Πινοσέτ. «Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την εγκαθίδρυση του μαρξισμού στην Χιλή γιατί ο λαός της είναι ανεύθυνος»(!) είχε δηλώσει ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ. Ένας μηχανισμός που στήθηκε απ’ την ντόπια και ξένη ολιγαρχία, τις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις. Συνοδεύθηκε με τον φανερό αποκλεισμό από μέρους των ΗΠΑ. Ο έλεγχος της παγκόσμιας αγοράς του χαλκού, μέσω του ελέγχου των τεραστίων αποθεμάτων χαλκού της Χιλής, περνούσε απ’ τις πολιτικοστρατιωτικές ράγες των ΗΠΑ.
Στην ίδια γραμμή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, όργανο ιμπεριαλιστικών συμφερόντων, μετά την ανατροπή του Σαλβαδόρ Αλιέντε και της Λαϊκής Ενότητας (συμμετείχαν: ΚΚ Χιλής, Σοσιαλιστικό Κόμμα, Ριζοσπαστικό Κόμμα, Κίνηση Ενωμένης Λαϊκής Δράσεως) «έπιανε δουλιά». Λίγους μήνες μετά την άνοδο του Πινοσέτ αντιπροσωπεία του ΔΝΤ, με επικεφαλής τον Κάρλος Σανσόν, φθάνει στο Σαντιάγκο. Αποτύπωνε, ενημέρωνε τα καπιταλιστικά αφεντικά για το καθεστώς: «Είναι μια καλόδεχτη αλλαγή (!!!), απ’ τις χαοτικές συνθήκες που επικρατούσαν στο τέλος της διακυβερνήσεως απ’ τον Αλιέντε… Έχουμε πραγματικά εντυπωσιαστεί απ’ τον υπουργό Οικονομικών (!!!). Ενα ευφυές δυναμικό μέλος της Δεξιάς, που παρ’ όλα αυτά έδειξε κάποια ευαισθησία στα κοινωνικά ζητήματα»! Ο Σανσόν, οι εγκάθετοι, έπεισαν εύκολα την χούντα να μειώσει τους πραγματικούς μισθούς, να υποτιμήσει το σκούδο.
Τον Φεβρουάριο του 1974, πέντε μήνες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα, το ΔΝΤ δίνει το πρώτο δάνειο στην Χιλή, με επιτόκιο μεγάλης τοκογλυφίας. Η χούντα κάλεσε γρήγορα τον «πάπα» του μονεταρισμού, Μίλτον Φρίντμαν, για λήψη κι άλλων αντιλαϊκών μέτρων… Το ΔΝΤ ανησυχούσε επειδή οι μισθοί ήταν αρκετά μεγάλοι! Συνιστούσε μεγαλύτερη λιτότητα. Το πρόγραμμα «εκπονείται» απ’ τον υπουργό Οικονομίας, Χόρχε Κάουας (είχε προϋπηρεσία στην Διεθνή Τράπεζα), σκληρό μονεταριστή (όλα για το κεφάλαιο). Συνοδεύθηκε για τον λαό με τα εκτελεστικά αποσπάσματα, τα βασανιστήρια και κάθε λογής διώξεις.
Η συνταγή-σοκ του Κάουας: Το 1976 το Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν έπεσε κατά 18%. Η ανεργία είχε άνοδο 22%. Η βιομηχανική παραγωγή πέφτει κατά 26%. Οι μισθοί συμπιέζονται. Χιλιάδες μικρομεσαίοι χρεωκοπούν. Το ΔΝΤ χαιρέτιζε τα μέτρα ως «ένα μέγιστο επίτευγμα της οικονομικής πολιτικής της Χιλής»! Το 1980 η Διεθνής Τράπεζα δίνει συγχαρητήρια στη χούντα «για το χωρίς προηγούμενο οικονομικό επίτευγμα στην ιστορία της Χιλής»! Ο ιμπεριαλισμός έκανε και πάλι το …θαύμα του….»
ῥιζοσπάστης

Ἡ κατάντια τῆς Χιλῆς, πού …ἐκθειάζει ἡ Παναρίτη;Εἰδικοὶ σύμβουλοι...8
Στὸ «ΕΞΑΝΤΑΣ» μπορεῖτε νὰ τὸ διαπιστώσετε…Εἰδικοὶ σύμβουλοι...9

Μπορείτε να φανταστείτε μια αγορά νερού; Μια αγορά, όπου ιδιοκτήτες μετοχών νερού θα το πουλούσαν και θα το αγόραζαν, ενώ άλλοι θα κερδοσκοπούσαν επάνω στην τιμή του χωρίς να το χρειάζονται; Πώς θα ήταν η ζωή, εάν όλα τα νερά του πλανήτη, επιφανειακά ή υπόγεια, τα νερά των ποταμών, των λιμνών και των παγετώνων, ανήκαν σε ιδιώτες;

Το «Πωλείται Ζωή» εξετάζει την μεγαλύτερη αγορά νερού του κόσμου που έχει στηθεί στην Χιλή. Εκεί όπου οι υδάτινοι πόροι της χώρας δεν ανήκουν στο κράτος αλλά σε ιδιώτες και μία εταιρεία μπορεί να είναι ιδιοκτήτης ενός ολόκληρου ποταμού και να κατέχει ποσότητα νερού ίση με το Βέλγιο. Εκεί, όπου το νερό έχει μετατραπεί από δημόσιο αγαθό ζωής σε ιδιοκτησία, και ένα «δικαίωμα νερού» μπορεί να κοστίζει όσο ένα σπίτι.

Ακόμα και στην έρημο της Ατακάμα, που θεωρείται η ξηρότερη περιοχή του πλανήτη, οι μεταλλευτικές εταιρείες – μεγαλο-ιδιοκτήτες του μακρύτερου ποταμού της Χιλής, Ρίο Λόα – αντλούν τεράστιες ποσότητες και χρησιμοποιούν το πολύτιμο νερό για να ξεπλένουν μέταλλα, καταδικάζοντας χιλιάδες ιθαγενείς και χωριά αγροτών στην δίψα και την φτώχεια.

ἐξάντας
καὶ ἡ φωτογραφία ἀπὸ ἐδῶ

«…Όπως είχε υποσχεθεί ο Φρίντμαν στην περίπτωση της Χιλής, υποτίθεται ότι το ελεύθερο εμπόριο θα δημιουργούσε θέσεις εργασίας για όσους είχαν μείνει άνεργοι όταν εφαρμόστηκε η θεραπεία-σοκ. Αυτό όμως δε συνέβη και το ποσοστό της ανεργίας αυξήθηκε από 20% την περίοδο των εκλογών σε 25-30% δύο χρόνια μετά. Μόνο στην κρατική μεταλλευτική εταιρεία (αυτή που είχε εθνικοποιήσει την δεκαετία του 1950 ο Πας) οι θέσεις εργασίας μειώθηκαν από 28.000 σε 6.000.

Ο βασικός μισθός δεν έφτασε ποτέ ξανά στο ίδιο επίπεδο αγοραστικής αξίας και δύο χρόνια μετά την έναρξη της εφαρμογής του προγράμματος οι πραγματικοί μισθοί είχαν μειωθεί κατά 40%, ενώ σε κάποιο σημείο κατρακύλησαν και κατά 70%. Το 1985, το έτος που ξεκίνησε η θεραπεία-σοκ, το κατά κεφαλήν εισόδημα ήταν 845 δολάριαδύο χρόνια μετά είχε πέσει στα 789 δολάρια. Ο Σακς και η κυβέρνηση της Βολιβίας χρησιμοποιούσαν το κατά κεφαλήν εισόδημα ως μέτρο συγκρίσεως για να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα του προγράμματος, όμως, πέρα από την έλλειψη προόδου που αποκαλύπτει, δεν μπορεί να αποτυπώσει ούτε στο ελάχιστο την υποβάθμιση της καθημερινής ζωής πολλών Βολιβιανών. Το κατά κεφαλήν εισόδημα απορρέει από το άθροισμα των συνολικών εισοδημάτων σε μια χώρα και τη διαίρεση του με τον αριθμό των κατοίκων της. Η χρησιμοποίηση του ως μέτρου σύγκρισης συγκαλύπτει το γεγονός ότι η θεραπεία-σοκ είχε στη Βολιβία τις ίδιες επιπτώσεις που είχε και στις υπόλοιπες χώρες της περιοχής: Μια μικρή ελίτ έγινε πλουσιότερη, ενώ μεγάλα τμήματα της τάξης των εργαζομένων βρέθηκαν εκτός οικονομικού κύκλου και περιθωριοποιήθηκαν. Το 1987 το μέσο ετήσιο εισόδημα των Βολιβιανών χωρικών, που είναι γνωστοί ως campesinos, ήταν 140 δολάρια, λιγότερο από το ένα πέμπτο του «κατά κεφαλήν εισοδήματος». Εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα όταν στις μετρήσεις χρησιμοποιούνται μόνο οι «μέσοι όροι»: Απαλείφονται οι έντονες ανισότητες….»

…Κι ὅλα αὐτὰ τὰ ἔχει «ἀνεβάσει» ἡ μανδὰμ Παναρίτη στὸ διαδίκτυον γιὰ νὰ μᾶς καταδείξῃ πόσο καλὴ εἶναι σὲ αὐτὸ ποὺ κάνει.
Σᾶς θυμίζει μήπως κάτι ἀπό τά ἔργα της στό Περοῦ αὐτή ἡ ὁμιλία;

Φιλονόη

 

Εἰδικοὶ σύμβουλοι… (β)

Εἰδικοὶ σύμβουλοι… (γ)

 

ἐγὼ γιὰ ἀλλοῦ ξεκίνησα κι ἀλλοῦ ἡ ζωὴ μὲ πάει

One thought on “Εἰδικοὶ σύμβουλοι… (α)

Leave a Reply