Γιατὶ ἡ Ζωὴ κερδίζεται!!!

Σᾶς παρακαλλῶ πολύ!
Διαβᾶστε το!

Εἶναι μία ἐξαιρετικὴ ἱστορία, μίας νέας πολὺ ὄμορφης γυναίκας, ποὺ μᾶς τὴν ἀφηγεῖται ὀκτὼ χρόνια μετά…

Κατάφερε νὰ συγκινήσῃ κι ἐμέναν…
Καὶ ὑποκλίνομαι ἐμπρός της! Συνέχεια

Ἡ ζωὴ εἶναι μικρὴ δίχως χαρά…

Καὶ τὴν χαρὰ δὲν μᾶς τὴν χαρίζουν…
Τὴν κερδίζουμε… Τὴν διεκδικοῦμε… Ἐὰν φυσικὰ πιστεύουμε πὼς τὴν δικαιούμεθα…

Ἡ χαρὰ ἐμφανίζεται ὡς ἀποτέλεσμα, ὅταν κάνουμε πράξεις ποὺ μᾶς εὐαρεστοῦν.
Κάνουμε ὅμως τέτοιες πράξεις; Συνέχεια

Στάσις ζωῆς!!!

Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀναζητοῦσα κάποιες φωτογραφίες τοῦ Γέρου μας κι ἔπεσα ἐπάνω στὴν ζωγραφικὴ ἀπεικόνισιν τῆς Μπουμπουλίνας. 
Ναί, γνωρίζω πὼς δὲν γίνεται νὰ ἔχουμε κάποιαν πραγματικὴ εἰκόνα τῆς γυναίκας, λόγῳ μὴ ὑπάρξεως τῶν καταλλήλων μέσων. Οὔτε φυσικὰ μποροῦμε νὰ θεωρήσουμε πὼς οἱ ἀπεικονίσεις ποὺ διαθέτουμε εἶναι οἱ καλλίτερες δυνατές. Παρ’ ὅλα αὐτὰ θὰ σταθῶ στὶς ὑπάρχουσες εἰκόνες γιὰ νὰ θαυμάσω τὸ ἀγέρωχον τῆς ματιᾶς της. 

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν βρέθηκα στὴν Μάνη, σὲ ἕνα ὀρεινὸ χωριό, μαζὺ μὲ κάτι γριοῦλες. 
Δὲν ἔλεγαν πολλά. Δὲν ἔδιδαν στίγμα γιὰ τὶς σκέψεις τους.
Συνέχεια