Ἡ προτεραιότητα τῆς πίστεως.

Ἀπὸ τὸν Κωνσταντῖνο  Σκανδάλη. 

Ἐνδιαφέρον κείμενον, στὴν βάσι ποὺ τοποθετεῖται. Γενικῶς ἔχω μίαν ἄρνησι γιὰ κάθε «προβατοειδὴ» κατάστασι, ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι θέμα ἄλλης συζητήσεως. 

Σᾶς τὸ συστήνω. Ἐξηγεῖ πολλά!

Φιλονόη.

Η προτεραιότητα της πίστης
Κώστας Σκανδάλης

 Πόσες φορές στην ζωή μας δεν μας έχουν ζητήσει να προτάξουμε γενικά την Πίστη μας έναντι οποιουδήποτε εμποδίου, δυσκολίας, κακοτυχίας ασθένειας κλπ ; Πόσες φορές δεν μας έχουν εξιστορηθεί παραδείγματα ανθρώπων που πίστεψαν πως θα ξεπεράσουν τις ανυπέρβλητες δυσκολίες τους και τελικά τα κατάφεραν ;  Τα παραδείγματα με βάση άλλοτε την πίστη στον εαυτό μας και τις ικανότητες μας και άλλοτε τη θρησκευτική μας πίστη είναι άπειρα… Κατά κύριο λόγο αυτός που πιστεύει ακλόνητα σε κάτι βγαίνει από την δυσκολία στην οποία περιήλθε με την απόλυτη βεβαιότητα πως αυτό που πίστευε συνετελέσθη, ή τουλάχιστον πως  οδηγήθηκε στον σωστό δρόμο.

Το προκείμενο θέμα όμως δεν αφορά ακριβώς την πίστη.
Αφορά την ορθή σειρά προτεραιότητας δύο συνειδησιακών καταστάσεων :
Της Πίστης σε  σχέση με την Γνώση.

Πρώτα δεν τυχαίνει να πιστεύουμε πως θα συμβή κάτι και μετά να έπεται αυτό που αναμένουμε,  ή μήπως ισχύει το αντίστροφο ;

Η πρώτη περίπτωση δεν είναι συνήθως το αναμενόμενο ;

Πρώτα π.χ. να πιστεύης πως θα γιατρευτής και μετά ο εγκέφαλος σου να μετατρέπη την πεποίθηση σου σε μια σειρά από χημικές εντολές μέσω των οποίων συνεργάζεται αρμονικά με το ανοσοποιητικό σου σύστημα και να εξισορροπή μέσα σου την ενέργεια στα όργανα που πάσχουν, αφού πρώτα σε έχει οδηγήσει στο να κατανοήσης το πρόβλημα και να κάνης την σωστή διαβίωση και διατροφή.

Πρώτα να πιστεύης στις διανοητικές και ψυχικές δυνάμεις σου και να καλλιεργής  την πεποίθηση αυτή μέσα από την επίγνωση των δυνατοτήτων σου και μετά να έρχεται η εφαρμογή τους και η επιτυχία στην επαγγελματική  σου σταδιοδρομία.

Πρώτα να πιστεύεις στην φιλευσπλαχνία  του θεού –ανάλογα βέβαια σε τι θεό πιστεύει ο καθένας- και μετά ο θεός να συνεκτιμά τη δύναμη της πίστης σου και επιφέρη ανάλογα το επιθυμητό αποτέλεσμα. Τουλάχιστον αυτήν τη διαδικασία πρεσβεύουν όσοι θεωρούν τον εαυτόν τους άξιο εκπρόσωπο και ικανό ερμηνευτή των επιθυμιών του θεού.

Κάπως έτσι πάντως δεν θα έπρεπε να είναι η λογική σειρά ;

Πρώτα αντιλαμβάνομαι, αφομοιώνω και ενστερνίζομαι κάποιες ιδέες και μετά αναμένω  η επιλογή μου αυτή να με οδηγήσει αυτόματα στη σωστή κατεύθυνση. Με πυξίδα τις ιδέες που πιστεύω, ακολουθώ άλλους ανθρώπους που δηλώνουν πως πρεσβεύουν τις ίδιες ιδέες και διαισθάνομαι πως έχουν τις ίδιες προθέσεις με εμένα έτσι ώστε με δεδομένο το «η ισχύς εν τη ενώσει», να σχηματίσω μαζί με άλλους μια πολιτική, θρησκευτική, συντεχνιακή ή άλλη ενότητα που θα επιφέρη το αποτέλεσμα που πιστεύω, έναντι άλλων ομάδων της κοινωνίας που δεν πιστεύουν τα ίδια…

Δεν είναι αυτή – με απλά λόγια – η σημερινή κοινή αντίληψη ;

Ο καθένας είναι ελεύθερος να έχη την δική του γνώμη επάνω στο συγκεκριμένο θέμα.

Πάντως, σύμφωνα με την ταπεινή γνώμη του γράφοντος, τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι.

Η τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να είναι έτσι.

Είναι βέβαια γεγονός  πως κάποτε  «η πίστη μετακινεί βουνά» !
Συμβαίνει  με μόνη κινητήριο δύναμη την πίστη να επιτυγχάνονται  καταστάσεις που χωρίς αυτήν τα επιτευχθέντα θα έμοιαζαν με αποκυήματα φαντασίας.

Αυτό βεβαιώνει ο κάθε πιστός, αυτό παραδέχεται  πως πολλάκις συμβαίνει και ο γράφων.

Όμως, το πρόβλημα δεν είναι ακριβώς η πίστη, ούτε καν η ευπιστία !

Το πρόβλημα είναι η λανθασμένη προτεραιότητα που επιβάλλεται στη φυσική διαδοχή των συνειδησιακών καταστάσεων Γνώση και Πίστη που τελικά διαμορφώνουν την ορθή κρίση του ανθρώπου. Η «λεπτομέρεια» αυτή ανατρέπει το όφελος που προσφέρει η Πίστη γενικώς και επιτρέπει την αισχρή εκμετάλλευση των ανθρώπων από τους επιτήδειους γνώστες και χειριστές της ψυχολογίας των μαζών.

Το γεγονός αυτό, το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά και οι κάθε λογής «μπροστάρηδες»: κομματικοί προπαγανδιστές, διαμορφωτές γνώμης, καθοδηγητές, λαοπλάνοι, προφήτες, δημαγωγοί κλπ. Με λίγα λόγια οι επαγγελματίες του ομαδικού χειρισμού  της συνείδησης των μαζών.

Στόχος τους είναι να σε κάνουν Πρώτα να πιστέψεις οτιδήποτε και Μετά να αποκομίζουν τα οφέλη που συνεπάγεται η τρομακτική δύναμη της Πίστης σου όταν είναι ενωμένη με αυτήν του διπλανού σου. Πρώτα θα διαλαλήσουν τις πιο ξεκάθαρες θέσεις για την υπεράσπιση των αδικημένων και αναξιοπαθών ή θα απαιτήσουν την προστασία των εργασιακών τους δικαιωμάτων.  Άλλοι αντίστοιχα Πρώτα θα διαδώσουν τις πιο λατρευτικές για την πατρίδα ιδέες και τις πλέον ανθρωπιστικές απόψεις για την κοινωνική ευημερία, καλύπτοντας όλο το φάσμα των «ιδεών» από Δεξιά μέχρι Αριστερά..

Όταν επενδύεις στην παραπλάνηση, τα λόγια δεν κοστίζουν απολύτως τίποτα, όσο ανέφικτα και αν είναι τα λεγόμενα.
Επίσης, όσο πιο άψογο φαίνεται το ιδεολογικό μοντέλο τόσο πιο δύσκολο είναι για τον απλό πολίτη να το αμφισβητήση επί της αρχής.

Ανάλογα με το ιδεολογικό ή το κομματικό στρατόπεδο θα ακούσεις ακραία εξιδανικευμένες απόψεις που θα κυμαίνονται από την υπεράσπιση ενός εργασιακού παραδείσου μέσα από την ηρωική αυταπάρνηση της ατομικής ευημερίας, μέχρι «διθυραμβικές» «ελεγείες» προς τις ιδέες της Πατρίδας της Θρησκείας, της Ελευθερίας ή της Δικαιοσύνης. 

Στόχος του κοινού ‘σπόνσορα’ πίσω από τον συντονισμό των κομματικών ιδεολογιών και της κατευθυνόμενης προπαγάνδας δεν είναι οι αφελείς δυστυχώς. Στόχος είναι οι όσον το δυνατόν ικανότεροι και ευφυέστεροι των πολιτών, με δεδομένο ότι οι καθ’ οιονδήποτε τρόπο υστερούντες αυτών σε αντίληψη, είναι βέβαιο πως θα είναι ακόμη ευκολότερο να πεισθούν με την ίδια επιχειρηματολογία, και χωρίς σπατάλη επί πλέον ενεργείας,
από τους ευφυέστερους ή εμπειρότερους προς το θέμα που έχουν ήδη ‘προσηλυτιστεί’ .

Με αυτό το σκεπτικό οπωσδήποτε αληθεύει απόλυτα πως η πίστη από μόνη της δίνει τρομακτική δύναμη και πολλά οφέλη : Αν κάποιος επιτήδειος και ικανός επαγγελματίας σε αυτήν τη δύσκολη δουλειά βρη τρόπο να σε κάνη Πρώτα να πιστέψης π.χ. πως ο κύλινδρος από μαλακό λευκό χαρτί που σου προσφέρει είναι τυλιγμένα χαρτονομίσματα των 100 ευρώ και ότι σου ανήκουν, τότε οπωσδήποτε θα έχει καταφέρη ένα διπλό όφελος : Αφ’ ενός θα σε έχει κάνη να αισθάνεσαι πλούσιος και ασφαλής και αφ’ ετέρου θα έχει καρπωθή άκοπα τον ιδρώτα σου ανταλλάσσοντας τον με ένα ευτελές υλικό.
Αν κάποιος άλλος σε κάνη πρώτα να πιστέψης πως μόνο ο θάνατος στη μάχη για την πίστη θα σε οδηγήση στον παράδεισο, θα έχει επίσης καταφέρη διπλό όφελος : θα σου έχει δώση τη δύναμη να ξεπεράσης τον φόβο του θανάτου και την ελπίδα της αιώνιας ευτυχίας, ενώ και ο ίδιος θα έχει κερδίση έναν ακόμη ακαταμάχητο πολεμιστή που πρόσχαρα (και προς ίδιον βέβαια όφελος) θα υπερασπιστή δια του θανάτου του τα «ιδανικά» και συμφέροντα των ομοϊδεατών του.

Οι διάφοροι κομματικοί χώροι και κυρίως οι ακραίοι –όντας ελεγχόμενοι- αποτελούν  τις «μάνδρες» ανάμεσα στα όρια των οποίων  μας έχουν επιτρέψει να κινούμεθα έτσι ώστε να διατηρούμε την απαραίτητη για την μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας μας ψευδαίσθηση πολιτικής ελευθερίας.
Οι ιδεολογικές τους κατευθύνσεις και γενικά η λειτουργία τους, εκτός από το να μας χωρίζη και να διατηρή διασπασμένη την δύναμη μας, χρησιμεύει και στο να χτίζονται κάποια «είδωλα» πίστης μέσα στο μυαλό μας.

Τα είδωλα αυτά –πολιτικά, θρησκευτικά, ιδεολογικά ή άλλα- λειτουργούν ως ιδανικά μοντέλα, περίπου όπως τα τοτέμ των πρωτόγονων φυλών. Είναι δομημένα με το πιο αστραφτερό και αψεγάδιαστο ιδεολογικό υλικό, έτσι ώστε κάθε απόπειρα προσβολής, παραμερισμού ή υποβάθμισης τους
να μοιάζη με καθαρή ιεροσυλία !

Κάποιοι  αποκομίζουν ως γνωστόν οφέλη από την κάθε είδους προκατασκευασμένη  μαζική Πίστη προς τα απρόσβλητα αυτά ιδεολογικά «τοτέμ» .
Εμφανέστεροι είναι κυρίως αυτοί που απολαμβάνουν τιμές ως επίσημοι ερμηνευτές των «κρυφών» ή σύνθετων για τον πολύ κόσμο μηνυμάτων που περιέχουν, αλλά και ως οι αρμοδιότεροι διαχειριστές του τρόπου εφαρμογής των ιδεών που εισάγουν στη ζωή των «πιστών».
Αφανέστεροι όμως αλλά και πιο ωφελημένοι είναι όσοι διαχειρίζονται τις τεράστιες περιουσίες που δημιουργούνται και διακινούνται στο όνομα της κάθε Ομαδικής Πίστης.

Αυτοί που έχουν κριθεί κατάλληλοι να χειρίζονται δημοσίως τέτοια «ιδανικά»  μοντέλα πίστης, έχουν προφανώς επιλεγεί με ένα πολύ βασικό κριτήριο, χωρίς βέβαια αυτό να είναι και το μοναδικό :

Να μπορούν να κοιτούν κατάματα το πλήθος με το ασάλευτο βλέμμα και την αθωότητα πεντάχρονου παιδιού στα μάτια, να του μιλούν με θερμά και ενθαρρυντικά λόγια όπως η μάνα που αγκαλιάζει προστατευτικά το αδικημένο παιδί της και ταυτόχρονα να πράττουν έργα εγκληματικά που θα το οδηγήσουν με μαθηματική ακρίβεια στον όλεθρο.

Τέτοιοι «βιρτουόζοι» του είδους, ως πρωθυπουργοί, πολιτικοί άρχοντες και πάσης φύσεως διαχειριστές εξουσίας, εξαγοράσθηκαν και τοποθετήθηκαν επί τούτου με βάση την ικανότητα τους στον χειρισμό των προτεραιοτήτων  Γνώσης & Πίστης στη συνείδηση των μαζών. Έφεραν τη χώρα μας στο σημερινό της κατάντημα, εμπνέοντας στα πλήθη την μοναδική εμπιστοσύνη που συνήθως εμπνέει ο λόγος του πατέρα μέσα στην οικογένεια, ενώ την ίδια στιγμή την κατέστρεφαν,  με την παγερότητα του εκτελεστή που κοιτάζει κατάματα το θύμα του και το πυροβολεί εν ψυχρώ χωρίς ίχνος συναισθήματος.

Αυτό λοιπόν που θα έπρεπε να ισχύη είναι η προτεραιότητα της Γνώσης.

Η πολύ καλή γνώση ενισχύει καθοριστικά την πίστη, η μεγάλη πίστη ενισχύει την επιμονή και δημιουργεί την δύναμη που τελικά επιφέρει το αποτέλεσμα. Αρκεί η αρχική γνώση να είναι άμεση γνώση και όχι συρραφή αλλότριων εντυπώσεων, εξιστορήσεων και ψευδαισθήσεων.

Εάν πρώτα πιστέψω πως είμαι ικανός να πετάξω επειδή απλά το πιστεύω απόλυτα και δοκιμάσω να πετάξω από την ταράτσα μου στο απέναντι κτίριο χωρίς να γνωρίζω τους νόμους της Φύσης που είναι ταυτόχρονα για τους πιστούς και νόμοι του Θεού, το μόνο που θα πετύχω είναι μια σύντομη αποχώρηση από τον μάταιο τούτο κόσμο.

Πρώτα Γνωρίζω και Μετά Πιστεύω.
Δεν μπορεί κανένας να μου ζητήσει να πιστέψω σε κάτι ή σε κάποιον που δεν γνωρίζω απλά επειδή δείχνει σεμνός, ιδεολόγος, ταπεινός, καλοπροαίρετος, ευφυής, όμορφος  και εν γένει ιδιαίτερα πειστικός.
Όχι επειδή ακούγονται αληθοφανή τα λόγια του και αθώο το παρουσιαστικό του.
Ακόμα περισσότερο όχι επειδή ακούγεται υπερασπιστικός προς τα συμφέροντα μου ο λόγος του.
Ειδικά τότε απαιτείται ιδιαίτερα αυξημένη προσοχή και εγρήγορση !

Πρώτα λοιπόν οφείλω να γνωρίζω καλά τα έργα και το ποιόν των ανθρώπων που με παροτρύνουν προς μια κατεύθυνση και μετά αποφασίζω εάν θα τους δείξω πίστη. Πρώτα γνωρίζω τους νόμους της Φύσης όσο καλύτερα μπορώ και μετά αποφασίζω αν αυτό που μου εξιστορείται είναι υπερφυσικό, «θεόσταλτο», «μαγικό» ή κάτι άλλο, που απλά χρησιμοποιείται ως «περιστασιακό ενισχυτικό πίστης» .

Αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα από όλα αυτά, τότε καλό είναι να γνωρίζω τουλάχιστον πως οιουδήποτε επιπέδου ευφυΐα ή επιστημοσύνη δεν εγγυάται την εντιμότητα, ούτε και προδιαγράφει αναγκαστικά τάση για αλτρουισμό και φιλανθρωπία.

Δεν υπήρξε ποτέ κανένας επιτυχημένος λαοπλάνος  που να μην φαίνονταν και να μην ακούγονταν ιδιαίτερα αληθοφανής.

Εν τέλει, μπορεί η πίστη πράγματι να κινεί βουνά, πρέπει όμως πρώτα να γνωρίζουμε και προς τα πού θα τα κινήση γιατί ενδέχεται
να πέσουν και επάνω μας !

Κ. Σ.

Κώστας Σκανδάλης

Τὸ παραπάνω ἔλαβα μὲ μήνυμα ἀπὸ τὸν γράφοντα.

φωτογραφία

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

2 thoughts on “Ἡ προτεραιότητα τῆς πίστεως.

  1. Με την ανάδειξη ψευδο-διλημμάτων, μπορούμε, ηθελημένα ή ακούσια να συγκαλύψουμε την αλήθεια.
    Ο συγγραφέας του άρθρου, στο πλαίσιο της αξιολόγησης του πολιτικού προσωπικού, μας θέτει το δίλημμα, (προσωπική, εξωτερική) γνώση ή πίστη.
    Πρόκειται για ένα ψευδο-δίλημμα.
    Την ποιότητα ενός ανθρώπου δεν είναι δυνατό να την προσδιορίσει η γνώση εξωτερικών παραγόντων, καθώς, στην εποχή μας και σε κάθε εποχή, η υφιστάμενη τάξη πραγμάτων μπορεί πάντα και με τη χρήση μιας ποικιλίας μορφών βίας να κατασκευάζει και να διαμορφώνει τεχνητά τους εξωτερικούς παράγοντες που υποδεικνύει ή υπονοεί ο αρθρογράφος.
    Όσο για την πίστη, ένας μέσος άνθρωπος, δεν είναι δυνατόν να διαχωρίσει και να διακρίνει ο ίδιος, απόλυτα, την πίστη του από τις επιθυμίες του.
    Ούτε η πίστη, ούτε η – κατ’ ανάγκη μερική – γνώση εξωτερικών παραμέτρων, μπορούν να καταδείξουν την ποιότητα όσων επιθυμούν να ασχοληθούν με τα «κοινά».
    Θεωρώντας ως δεδομένο ότι η «γνώση» ταυτίζεται με την προσωπική «σχέση» και μόνο με αυτή, μπορούμε να συμπεράνουμε ότι, για να αξιολογήσουμε ρεαλιστικά τον υποψήφιο πολιτικό (ομοίως, και τον οποιονδήποτε άνθρωπο), είναι η προσωπική σχέση μας μαζί του και μόνο αυτή, που, ίσως, θα μας δώσει τη γνώση της ποιότητας αυτού του ανθρώπου.
    Εδώ, θα αναγνωρίσω ότι αυτή η μέθοδος αξιολόγησης ανθρώπων, προϋποθέτει την ανάληψη του ανάλογου ρίσκου που κάθε προσωπική σχέση ενέχει. Δικαίως, λοιπόν, θα πρέπει να την απορρίψουμε ασυζητητί, καθώς όπως όλοι γνωρίζουμε, ζούμε στην εποχή της ανευθυνότητας, της ανωριμότητας και της θεληματικής ανελευθερίας και επομένως, έντιμο θα είναι να αρκεστούμε σε ό,τι ήδη έχουμε.

  2. Αγαπητέ κ. Κωνσταντίνε Σκανδαλίδη καλημέρα.
    Κατ’ αρχήν θέλω να σου πω ότι «πιστεύω», ότι δεν έχεις καμία σχέση με τον γνωστό. και μη εξαιρετέο, συνονοματεπώνυμο και «λαοφιλή(;)» υπουργό γιατί, πολύ θα με εξέπλητταν οι από μέρους του, τέτοιου είδους ανησυχίες.
    Η γνώση είναι η… γνώση. Αλλά ας δούμε δύο ορισμούς που βρήκα για την πίστη.
    α. Αυτόν που λέει ότι «Πίστις είναι η παραδοχή τινός ως αληθούς, η σταθερά προσήλωσις ψυχικώς και διανοητικώς περί αντικείμενόν τι, συγκεκριμένον ή αφηρημένον. Η πεποίθησις και εμπιστοσύνη είς τι πρόσωπον (σσ που μπορεί να είναι και ο εαυτός μας) ή είς τινα ιδεολογία…» (Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό του Ηλίου) και
    β. Αυτόν που λέει «Έστι δε Πίστις ελπιζομένων υπόστασις, πραγμάτων έλεγχος ου βλεπομένων . . . . . . . ρήματι Θεού, εις το μη εκ φαινομένων τα βλεπόμενα γεγονέναι» (Παύλου προς Εβραίους ΙΑ,1-4).
    Εγώ θέλω να σταθώ στο σημείο που κατατάσσεις τόσο την πίστη, όσο και την γνώση στις συνειδησιακές καταστάσεις και να σε ρωτήσω από ποια άποψη- πλευρά εξετάζεις την «συνείδηση» δηλαδή από την ηθική-εκκλησιαστική, την ψυχολογική (Φρόιντ- Γιουγκ) ή τον συνδυασμό αυτών των δύο (μυστικιστικά Τάγματα);
    Εσύ σίγουρα δεν την βλέπεις από την εκκλησιαστική-ηθική πλευρά γιατί τότε, και χωρίς να επιδέχεσαι αμφιβολία, θα έδινες προβάδισμα στην πίστη ή κάνω λάθος;
    Αν λοιπόν, την βλέπεις από την ψυχολογική πλευρά, εδώ είναι που τα πράγματα δυσκολεύουν λιγάκι γιατί, σύμφωνα με αυτήν, συνείδηση είναι προβολή του συλλογικού ασυνειδήτου στην ατομική συνείδηση προσφέροντάς της μερικές έννοιες που την συγκροτούν και ιδιαίτερα σ’ εκείνες που έχουν να κάνουν με την αντίληψη και άρα σύμφωνα με το όπως το θέτεις, τόσο η πίστη, όσο και η γνώση είναι θέμα κατανόησης η οποία όμως κατανόηση, προϋποθέτει γνώση και άρα…., γι αυτό τόσες αιρέσεις, ων ουκ έστιν αριθμός, σε όλες τις «εξ αποκαλύψεως θρησκείες». Και θέλεις κάτι περισσότερο; Αν ζητήσουμε από τους ογδόντα πέντε (τόσοι δεν είναι; 85) αρχιερείς της Ελλαδικής Εκκλησίας να μας αναπτύξουν το θέμα αυτό αλλά και οποιοδήποτε πάνω σε θεολογικά θέματα σε δύο σελίδες Α4, σήμερα, χωρίς να ξέρει ο ένας τι γράφει ο άλλος, θα είχαμε 85 διαφορετικά κείμενα που δεν θα διέφεραν μόνο στα δευτερεύοντα και εξωτερικά σημεία τους γιατί «είναι θέμα κατανόησης».
    Τέλος αν την βλέπεις από την τρίτη πλευρά, “ναι μεν…. αλλά” και “όλα είναι ..σχετικά” κτλ και δώσ’του «βυζαντινισμός», ακόμη θα είσαι στο ψάξιμο γεγονός, όχι απαραίτητα κακό.
    Δεν ξέρω αν θέτεις το κείμενο σαν θέση, χωρίς να δέχεσαι άλλη γνώμη, αλλά εγώ θα έλεγα όσο πιστεύει κανείς, τόσο πρέπει να ψάχνει και να “ψάχνεται” γιατί έτσι ενισχύει την πίστη του. Άλλωστε ο Ιησούς είπε «ερευνάτε τας γραφάς» άρα …γνώση, και όχι το «πίστευε και μη ερεύνα» άρα…. τυπολατρία που απαιτούν, με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι ταγοί της Εκκλησίας μας.
    Δεν θέλω να συνεχίσω γιατί τότε θα επεκταθώ στο πως αντιμετωπίσθηκαν στο παρελθόν από τις θρησκείες του μακρινού παρελθόντος αυτοί δύο που έφεραν την γνώση (φως) στον άνθρωπο. Ο Προμηθέας και ο Εωσφόρος και αν βλέπεις ομοιότητες στους δύο «μύθους», δεν είναι τίποτε. Πίστευε και μη ερεύνα…(εκτός ίσως του γιατί η φιλοξενούσα Φιλονόη αρνείται, γενικώς, να μπλέκεται σε τέτοιου είδους προβατοειδείς καταστάσεις και προς Θεού όχι ότι υπάρχει ψόγος αλλά, επειδή το ‘κανε και σ’ εμένα, ευκαιρία να την προκαλέσω) .
    Και μια τελευταία πινελιά στα όσα παρακάτω αναφέρεις. Υπάρχει και το συναίσθημα!

Leave a Reply