Τὸ παρακάτω θέμα σκεπτόμουν πολὺ καιρὸ νὰ τὸ δημοσιεύσω. 
Δὲν εἶναι ποὺ συμφωνῶ ἤ διαφωνῶ μὲ τὴν κίνησιν ποὺ ξεκίνησαν κάποια παιδιά, πρὸ κειμένου νὰ ἀλλάξῃ κάτι στὸν τόπο μας. Μαζύ τους εἶμαι… Ὅπως εἶμαι μαζὺ μὲ τὸν κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο.
Ἀλλὰ νά…
Ἀκόμη γύρω μας ὑπάρχουν πολλοί, πάρα πολλοί, ποὺ ἄγονται καὶ φέρονται… Εἶναι τόσοι πολλοὶ ποὺ ἀκόμη ἀνεβοκατεβάζουν κυβερνήσεις καὶ θὰ μποροῦν νὰ τὸ κάνουν γιὰ ἀρκετὸν ἀκόμη καιρό. 
Γιὰ ὅσον καιρὸ λοιπὸν ὅλα αὐτά, τὰ γνωστὰ καὶ μὴ ἐξαιρετέα καθάρματα, θὰ πατοῦν ἐπάνω στὴν κρίσιν καὶ στὴν ψῆφο αὐτῶν ποὺ ἐλέγχουν καὶ «πείθουν» ὅλες οἱ κινήσεις θὰ εἶναι κάπως …περιθωριακές. 
Ὅταν θὰ ἀποφασίσουμε ΟΛΟΙ, σὰν κοινωνία νὰ πετάξουμε ἀπὸ ἐπάνω μας τὸν ὅποιον ἄχρηστο καὶ νὰ στραφοῦμε σὲ νέες ὀπτικές, τὶς ὁποῖες θὰ διακρίνῃ ἡ ἀξιοκρατία καὶ ἡ ἀριστεία, τότε μόνον θὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὸ τέλμα. 

Πόσο θά κρατήσῃ;
Δὲν ξέρω…
Ξέρω μόνον πὼς ἀκόμη ἔχουμε δρόμο….

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Πάντως γενικῶς συμφωνῶ μὲ τὸν Εὐρύνοο. Πρέπει νὰ κρατηθοῦμε ζεστοί!!!

Ονειρεύομαι.. ΜΑΡΑΘΩΝ 2013

 κείνο που χρειάζεται σήμερα ο κάθε άνθρωπος, σε τούτο τον τόπο, η χώρα ολόκληρη..
είναι τούτο..
να μπορεί να ονειρεύεται..

θα μου πεί κανείς, «πώς μπορώ να ονειρεύομαι όταν το στομάχι μου παίζει ταμπούρλο;»
θα απαντήσω κάπως έτσι..

Nυκτερινός επισκέπτης (1972) Τάσος Λειβαδίτης

Σαν τον τρελλό που, κλειδωμένος στο κελί του, ζωγράφισε στον τοίχο μια πόρτα κι έφυγε.

πρίν χρόνια, ανακάλυψα έναν τρόπο, να ζεσταίνομαι ακόμη κι αν βρίσκομαι στα χιόνια..
δεν έγινε εύκολα, δεν έγινε άκοπα..
θέλει πρακτική και πνευματική εξάσκηση..

πώς λοιπόν;;;
σκεφτόμουν πως “ανοίγω” ένα εσωτερικό καλοριφέρ και το διοχετεύω σε όλο μου το σώμα..
τα χέρια μου είχαν παγώσει και ξαφνικά άρχισαν να ζεσταίνονται!
ναι, είναι αλήθεια..
και είναι μετρημένο τούτο που λέω..
έβαλα μάλιστα στην σκέψη μου να υποβάλει τον εαυτό μου σε ακόμη δυσκολότερη δοκιμασία..
σκέφτηκα να ζεστάνω περισσότερο το δεξί μου χέρι, να «στείλω» δηλαδή περισσότερη θερμότητα από το εσωτερικό μου «καλοριφέρ» σε κείνο από ότι στο αριστερό..
και ναι! όντως όταν ζήτησα από τους παρευρισκόμενους να αγγίξουν τα δυό μου χέρια, διαπίστωσαν την διαφορά θερμοκρασίας μεταξύ των δύο..

το όνειρο λοιπόν, η πρακτική και η πνευματικότητα, μπορούν να οδηγήσουν στο ακατόρθωτο!

έτσι χθές βράδυ, έλαβα ένα μεηλ απο έναν φίλο που με οδηγούσε σε μιά σελίδα διαδικτυακή και θυμήθηκα τούτο το περιστατικό με την διοχέτευση της θερμότητας.. μιάς ικανότητας, που για τον κάθε συμβατικό άνθρωπο, δεν είναι πιστευτή..

η σελίδα είναι αυτή..

http://2013marathon.org

είμαστε σαν την θερμότητα..
εδώ κι εκεί σκορπισμένοι..
δίχως κατεύθυνση.. πολλές μικρές μονάδες θερμότητας..

κι όμως, το σώμα έχει παγώσει..
μένουμε ακίνητοι στον καναπέ, στην δουλειά, στην ανέχεια, στο σχολειό, στα πανεπιστήμια, στις υπηρεσίες..

ΠΡΕΠΕΙ να βρούμε τον τρόπο να ζεστάνουμε τούτο το σώμα που λέγεται Πατρίδα μας, να το ανα-στήσουμε..

δεν είναι εύκολο καθώς είπα, ούτε άκοπο..
θέλει κόπο, προσπάθεια, πρακτική και εξάσκηση..

ο ΜΑΡΑΘΩΝ 2013 είναι μιά τέτοια πρακτική και προσπάθεια..

ελάτε λοιπόν όλοι, να δοκιμάσουμε να ξαναβάλουμε το σώμα στην θερμοκρασία που του πρέπει..
να γεννήσουμε Φωτιά Δημιουργίας Ιδεών..

από εκεί που υπάρχουν πολλά μικρά ρεύματα που ενδιαφέρονται για την πατρίδα, να γίνουν/γίνουμε όλοι Ένα μεγάλο ποτάμι..

πολλές φορές έχω γράψει εδώ πως δεν μου αρέσει η κοινωνία όπως έχει καταντήσει..
ποιός είναι η κοινωνία;;;
εγώ κι εσύ φίλε μου..

κι αν αποτύχαμε σαν μονάδες, πώς να πετύχουμε σαν σύνολο;;;

τί χρειάζεται λοιπόν;;;

αλλαγή πλεύσης, προτύπων, ιδανικών..

ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ..

να ξεφύγουμε λίγο απο την κυριαρχία του Ενός και να πάμε στην κυριαρχία του Όλου-συνόλου..

γιατί η κοινωνία έφτασε εδώ;;;
ένας είναι ο λόγος..
ο μαθητής, κάνει ό,τι βλέπει από τον δάσκαλο..

και ο δάσκαλος ήταν κακός..
έκλεψε, βολεύτηκε, υποτάχτηκε..

έτσι κι ο μαθητής, έπαψε να ονειρεύεται..

μην ρωτάς για μένα..
εγώ παρέμεινα δίχως δασκάλους..

κι έτσι έγινα ένας τρελλός του χωριού που ακόμη ονειρεύεται..

θέλω να σας δώ όλους στον Μαραθώνα την Πρωτομαγιά..

άλλωστε έχω δικαίωμα στο όνειρο..

μέχρι τότε, μπείτε στην σελίδα του και διαδώστε σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της πατρίδας μας τα νέα..

χρόνος υπάρχει για να πάψουμε να είμαστε χώρια και να γίνουμε επιτέλους «όλος ο κόσμος μια αγκαλιά..»

Ευρύνοος
ο τρελλός του χωριού..

φωτογραφία