Εἶχα μίαν συζήτησι μὲ κάποιον φίλο πρὸ ἡμερῶν, γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ ὁ ἴδιος νὰ ἐξακολουθήσῃ νὰ εἶναι δημόσιος ὑπάλληλος. Καὶ  γιὰ τὸ ἐὰν πρέπῃ ὅλοι οἱ δημόσιοι ὑπάλληλοι νὰ παραμένουν στὸ δημόσιον, ἢ  νὰ ἀποχωρήσουν. 

Ἰδίως γιὰ τοὺς καθηγητές, τοὺς δασκάλους καὶ τοὺς νηπιαγωγούς, ἦταν ἀπόλυτος ὁ φίλος μου. Δὲν ἔπρεπε μὲ καμμίαν δύναμι νὰ παραμένουν ὡς ὑπάλληλοι ἑνὸς τόσο ὑπανθρώπου συστήματος. Ἑνὸς συστήματος ποὺ καταλήγει νὰ εὐτελίζῃ τὸν ἄνθρωπο, τὴν ἀξιοπρέπειά του καὶ  νὰ καταπατᾶ κάθε μορφῆς ἐλευθερία. 

Ἔχει τὰ δίκαιά του ὁ φίλος. Βουνὰ δίκαια. 

Ἀλλὰ ἔχω ἐνστάσεις καὶ ἀντιῤῥήσεις. 

Τὸ σύστημα, αὐτὸ τὸ θηρίον ποὺ ὁ φίλος μου μισεῖ  καὶ πολεμᾶ, εἴμαστε ἐμεῖς. Εἴμαστε ὁ κάθε πολίτης, ὁ  κάθε γέρων, τὸ κάθε παιδὶ  ποὺ γεννιέται ὑπεύθυνοι γιὰ αὐτὸ τὸ σύστημα. 

Μᾶς ἀνήκει!

Τὸ  συντηροῦμε, τὸ τρέφουμε καὶ  τὸ  γκρεμίζουμε ἐὰν δὲν μᾶς κάνῃ!

Δὲν μᾶς πληρώνουν (ὅσους εἶναι δημόσιοι ὑπάλληλοι, διότι ἐγὼ δὲν εἶμαι) οἱ  καταπατητές μας. Μᾶς πληρώνουν οἱ συμπολῖτες μας.

Δυστυχῶς οἱ  καταπατητὲς ἀσκοῦν ἀκόμη ἐξουσία καὶ διαχείρισι.

Αὐτὸ εἶναι ἄλλο θέμα.

Ἡ ἐπιχείρησις ὅμως κράτος, ἡ ἐπιχείρησις δημόσιο, ἡ ἐπιχείρησις Ἑλλὰς ἀνήκει σὲ ἐμάς, κι ἂς πασκίζουν νὰ μᾶς πείσουν γιὰ τὸ ἀντίθετον.

Ἐὰν γιὰ παράδειγμα εἶσαι ταμίας σὲ κάποιαν ἐφορία, μπορεῖς νὰ πολεμήσῃς τὸ σύστημα μὲ τὸν δικό σου τρόπο. Μπορεῖς νὰ παραμένῃς στὴν θέσι σου, νὰ κάνῃς ἄριστα τὴν ἐργασία σου καὶ  νὰ καταγγέλῃς καθημερινῶς τὰ κακῶς κείμενα. 

Ἐὰν πάλι εἶσαι ὑπάλληλος σὲ κάποιο ὑπουργεῖον, τί μεγαλύτερος φόβος γιά τόν κάθε κουδουνισμένο ἀπό τήν ἀποκάλυψι τῶν πεπραγμένων του; Ἐκεῖ δὲν εἶσαι γιὰ νὰ σκύβῃς τὸ κεφάλι, γιὰ νὰ νοιώθῃς ὑπόχρεος στὸν ὅποιον σὲ διῴρισε ἀλλὰ γιὰ νὰ ὑπηρετήσῃς τὴν Πατρίδα σου. Κᾶνε το λοιπὸν σωστά καὶ ἄριστα! Μὴ φυγοπονῇς, εἶτε ἀδιαφορῶντας εἶτε συνεργῶντας εἶτε σιωπῶντας. 

Τέλος, ἐὰν εἶσαι δάσκαλος, γίνε διδάσκαλος! Γίνε  αὐτὸ ποὺ τὸ σύστημα τρέμει! Φτιᾶξε ἀνθρώπους κι ὄχι λίθους! Πᾶψε νὰ ἀναπαράγῃς τὶς ξερὲς πληροφορίες ποὺ κάνουν τὰ παιδιά μας φυτά καὶ  στῆσε ὑποδομὴ τέτοιαν ὡς τὲ νὰ βγοῦν ἀπὸ τὰ χέρια σου ἄνθρωποι σκεπτόμενοι! 

Τί στέκεσαι; Τί κυττᾶς; Ἐάν ὄχι ἐσύ κι ἐγώ, τότε ποιός; Ἐάν ὄχι ἐμεῖς τότε ποιοί;

Καὶ  πρόσεξε, ἐὰν εἰδικὰ εἶσαι διδάσκαλος, τότε σπᾶσε τὸ σπυρὶ ποὺ κρατᾶ τὸν ἄνθρωπο ὑπὸ τὸ καθεστῶς τοῦ τρόμου! 

Αὐτὸς γιὰ ἐμέναν εἶναι ὁἝλλην δημόσιος Ὑπάλληλος! Αὐτὸς ποὺ πράττει τὰ πάντα πρὸς τὸ κοινὸν ὄφελος κι ὄχι πρὸς τὸ ὄφελος τῶν -φερομένων ὡς- ἀφεντικῶν του. Αὐτὸς ποὺ προασπίζεται τὸ Σύνταγμα μὲ κάθε εὐκαιρία κι ὄχι αὐτὸς ποὺ τρέμει μὴ χάσῃ τὴν θεσούλα του. Αὐτὸς ποὺ δουλεύει γιὰ νὰ προσφέρῃ στὸ σύνολο κι ὄχι αὐτὸς ποὺ πασκίζει νὰ ἀρπάξῃ ἀπὸ  τὸ σύνολον…

Σκέψου φίλε μου… Σκέψου… 

Ὅλοι χρειάζονται! Κα ἰδίως οἱ  Ἐλεύθεροι Ἄνθρωποι χρειάζονται περισσότερο ἀπὸ ὅλους τοὺς ἄλλους!

Φιλονόη.

φωτογραφία

πρώτη δημοσίευσις 15 Ἰανουαρίου 2012