Πρὸ χθὲς ὁ Μάκης μὲ ἐνημέρωσε γιὰ τὴν συμμετοχὴ τῆς «ἐκλεκτῆς» Ἀλεξάνδρας Μητσοτάκη, στὸ συνέδριον τῆς λέσχης Bilderberg.
Λίγο στὰ ἀστεῖα, λίγο στὰ σοβαρά, αὐτὸ ποὺ τελικῶς διαπισώσαμε, γιὰ ἀκόμη μίαν φορά, μέσα ἀπὸ τὴν συζήτησίν μας, ἦταν πὼς ναί, δυστυχῶς μας, αὐτὰ τὰ σοὐργελα ποὺ «κυβερνοῦν»  σήμερα, ἤ ποὺ θὰ «κυβερνήσουν» αὔριο, οὐσιαστικῶς πασχίζουν μὲ μεγαλυτέρα ἀγωνία ἀπὸ τὴν δική μας, νὰ ἐπιβιώσουν. Μάλιστα εἶναι τόσο ἀπελπισμένοι, ποὺ θὰ θυσιάσουν ἀκόμη καὶ ΟΛΟΝ τὸν Ἑλληνικὸ λαό, πρὸ κειμένου νὰ λάβουν μίαν μικρὴ πίστωσιν χρόνου.

Ὅταν ὅμως ἀναφέρομαι σὲ «πιστώσεις χρόνου», θὰ πρέπη νὰ κατανοοῦμε τὸ τὶ κρύβεται πίσω ἀπὸ αὐτό.
Ὅλος ὁ πλανήτης αὐτὴν τὴν στιγμὴ κομμουνιστικοποιεῖται. Δὲν τὸ λέω ἐγώ. Τὸ ἀποδεικνύουν τὰ γεγονότα.
Καὶ οἱ ἀποδείξεις εἶναι πασιφανεῖς σὲ ΟΛΟΥΣ, πλὴν αὐτῶν ποὺ …ἐλπίζουν καὶ περιμένουν τὸν …κομμουνισμὸ γιὰ νὰ τοὺς …σώσῃ.

Τί πρεσβεύει ὁ κομμουνισμός;
Μήπως ἕνα κράτος γίγαντα, πού οὐσιαστικῶς ἀφαιρεῖ ἀπό τούς πολῖτες του κάθε δικαίωμα στήν ἰδιοκτησία καί στά ἀνθρώπινα δικαιώματα;
Καί τί εἶναι αὐτό πού σήμερα ἡ Εὐρωπαϊκή Ἔνωσις δημιουργεῖ; Μήπως ἀκριβῶς αὐτό τό τερατούργημα; Μήπως τελικῶς ΟΛΗ ἡ Εὐρώπη, ἡ Ἀσία, ἡ Ἀμερική, ἡ Ἀφρική καί ἡ Ὠκεανία κυριολεκτικῶς κομμουνιστικοποιοῦνται;

Ἀναζητῶντας τὸ ὕψος τῶν συντάξεων, ποὺ δίδονται σήμερα σὲ διάφορες χῶρες, καὶ πάντα ἀναλόγως τοῦ ἑκάστοτε βιοτικοῦ ἐπιπέδου τους, ἀνακαλύπτουμε πὼς ΟΛΟΙ οἱ πολῖτες πλέον καταδικάζονται νὰ διαβιοῦν κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχειας.
Στὴν Αὐστραλία δέ, καθὼς καὶ στὴν Ἰαπωνία, ταὐτοχρόνως νομοθέτησαν τὸ δικαίωμα τοῦ κράτους νὰ κατάσχῃ ἐνοίκια ἤ συντάξεις, ἀναλόγως τοῦ ποιὸ εἰσόδημα εἶναι μεγαλύτερον. Φυσικὰ κατάσχεται τὸ μεγαλύτερον κι ὄχι τὸ μικρότερον.
Δῆλα δὴ κάποιος ἄνθρωπος ἐργαζόταν σὲ ὅλην τὴν ζωή του, πρὸ κειμένου νὰ αὐξήσῃ τὴν σύνταξίν του, μέσῳ ἑνὸς ἐνοικίου ποὺ θὰ εἰσεπρατε, ἀλλὰ τὰ κράτη τοῦ ἀφαιροῦν αὐτὸ τὸ δικαίωμα.

Τὰ ἴδια συμβαίνουν καὶ στὴν Γερμανία καὶ στὴν Γαλλία καὶ στὴν Ἰσπανία καὶ στὴν Ἰρλανδία καὶ στὴν Ἰταλία…
Ὅλη ἡ Εὐρώπη ἀφαιρεῖ περιουσιακὰ στοιχεῖα ἀπὸ τοὺς πολῖτες της καταδικάζοντάς τους νὰ διαβιοῦν πλέον ὑπὸ τὸν ἀπόλυτον φόβο τῆς φτώχειας, τῆς πείνας καὶ τοῦ κρύου. Καὶ ταὐτοχρόνως ὁ «Μεγάλος Ἀδελφός», ποὺ ὅλα τὰ βλέπει, ὅλα τὰ ἀκούει κι ὅλα τὰ καταγράφει, εἶναι ἐδῶ, ἀποδεικνύοντάς μας πὼς δὲν μποροῦμε νὰ διαφύγουμε πλέον. Εἴμαστε ἤδη φυλακισμένοι μέσα στὴν «ἀσφαλή μας» φυλακή.

Μέσα σὲ ἕναν τέτοιον κόσμο εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον νὰ κυριαρχῇ τὸ ῥητόν: «ὁ θάνατός σου, ἡ ζωή μου».
Ὅποιος περισσότερο γλείψῃ, προσκυνήσῃ, γονατίσῃ ἔχει καὶ τὶς περισσότερες πιθανότητες νὰ ἐπιβιώσῃ.
Ἡ ῥουφιανιὰ πριμοδοτεῖται κανονικότατα καὶ ὁ ῥουφιάνος θεωρεῖται ἄτομον σεβαστόν, διότι ἔχει καὶ κατέχει.
Ὅποιος κάνει τὰ χατήρια τῶν ἐπικυριάρχων, διατηρεῖ μέρος, ἤ τὸ ὅλον  τοῦ προηγουμένου ἐπιπέδου διαβιώσεῶς του.
Διότι τὰ ὅσα γνωρίζαμε γιὰ ἀναπτύξεις καὶ ἐξόδους ἀπὸ τὴν κρίσιν, καλὸ εἶναι νὰ τὰ ξεχάσουμε. Μᾶς τελείωσαν. Τὰ φύκια τους μᾶς πωλοῦν πλέον κι ἐμεῖς τὰ μαζεύουμε, ὡς μεταγωτὲς κορδέλες.
Τὰ πρὸ τῆς ἐνάρξεως ἐπιβολῆς τῶν νέων αὐτῶν μέτρων μᾶς τελείωσαν.
Κι ἐννοεῖται πώς πρόσωπα σὰν τὴν Ἀλεξάνδρα Μητστοτάκη, καθὼς ἐπίσης κι ὅλα τὰ γνωστὰ «τζάκια» θὰ σπεύσουν νὰ προσφέρουν τὶς ὑπηρεσίες τους, στὶς «αὐλές» τῶν ἐπικυριάρχων, μὲ μοναδικόν του στόχο τὴν ἐπιβίωσίν τους.
Δὲν εἶναι κακό, ἀπὸ τὴν πλευρά τους… Ἀφορᾶ στὴν ἐπιβίωσίν τους.

Τὸ ἐὰν φυσικὰ εἶναι ἤ ὄχι πράγματι κακὸ κάτι τέτοιο, θὰ φανῆ στὸ πέρας τῆς διαδρομῆς.
Δὲν θέλω πλέον νὰ γράφῳ καὶ νὰ λέῳ λόγια, μεγάλα γιὰ κάποιους, ἀναφορικῶς μὲ τὸ ποιὸ θὰ εἶναι τὸ Τέλος.
Καὶ δὲν θέλω διότι ὅσο τὰ διαβάζουν αὐτὰ κάτι τύποι σὰν τοὺς παραπάνω καραγκιόζηδες, ὄχι μόνον δὲν τὰ πιστεύουν, ἀλλὰ χειροτερεύουν τὴν στάσιν τους ἀπέναντί μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ καταπιέζουν περισσότερο τοὺς …ἰθαγενεῖς.
Ὅμως σήμερα, πρὶν σᾶς ἀφήσῳ, θὰ τοὺς ὑποδείξω μίαν μικρὴ λεπτομέρεια, ποὺ θέλουν νὰ προσπερνοῦν.
Ἀφορᾶ στὸ γνωστὸ ἐρώτημα: «γιατί βιάζονται τόσο πολύ αὐτοί πού μεθοδεύουν τήν ὁλοκλήρωσιν τῶν σχεδιασμῶν τῆς Νέας Τάξεως;»

Σαφῶς καὶ δὲν μποροῦν νὰ ἀπαντήσουν.
Τὸ ξέρουν καὶ οἱ ἴδιοι, ἀλλὰ ἀρνοῦνται νὰ τὸ ἐπεξεργαστοῦν μὲ τὸν μικρό τους ἐγκέφαλον, διότι θὰ συνειδητοποιήσουν αὐτομάτως καὶ τὶς ἀπαντήσεις.
Ἔ, αὐτὲς τὶς ἀπαντήσεις, ποὺ δὲν φέρνει ὅλος ὁ χρόνος, ἀλλὰ φέρνει ἡ …ὥρα, τὶς ἀφήνω γιὰ τὸ Τέλος.

Θὰ τὰ ποῦμε τότε.

Φιλονόη

φωτογραφία