Ἐὰν δὲν τὸ ἀποκαλοῦσαν ἔκθεση, θὰ ἦταν σίγουρα ἕνα κρύο ἀνέκδοτο
Για πολύ καιρό ακούγονται στα ΜΜΕ πολλά για το πρόβλημα των κόκκινων δανείων των Ελληνικών τραπεζών.
Το θέμα θεωρείται πολύ σοβαρό από τους περισσοτέρους οικονομικούς αναλυτές και επηρεάζει σημαντικά το μέλλον όλων των τραπεζών, αλλά και την λειτουργία της οικονομίας γενικότερα.
Η Τράπεζα της Ελλάδος, που θα έπρεπε να ασχολείται ήδη σοβαρά με το θέμα , δημοσίευσε στις 30.11.2016 μία έκθεση ιδεών με το τίτλο «Έκθεση για τους Επιχειρησιακούς Στόχους Μη Εξυπηρετουμένων Ανοιγμάτων».
Η έκθεση αυτή αποκαλύπτει ότι στο τέλος Ιουνίου 2016 τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα είχαν φθάσει στο εξωφρενικό ποσό των 106,9 δισεκατομμυρίων ευρώ ή το 50,5% των συνολικών ανοιγμάτων.
Ο ορισμός για τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα περιλαμβάνει απαιτήσεις με καθυστέρηση στην αποπληρωμή μεγαλύτερη των 90 ημερών, που διαφαίνεται ότι μπορεί τελικά και να μην πληρωθούν.
Ο ορισμός των μη εξυπηρετούμενων ανοιγμάτων είναι ευρύτερος από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, καθώς στα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα περιλαμβάνονται επιπλέον και οι μη εξυπηρετούμενες ρυθμίσεις δανείων, όπου με παραχωρήσεις τους οι τράπεζες έχουν επιφέρει αλλαγές στους υφισταμένους όρους των δανείων με σκοπό να γίνουν τα δάνεια εξυπηρετήσιμα από τους δανειολήπτες, έστω και προσωρινά.
Τον Ιούνιο του 2016 το σύνολο των καταθέσεων και repos στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα ήταν 164,98 δισεκατομμύρια ευρώ, τα υφιστάμενα δάνεια ήταν 222,45 δισεκατομμύρια ευρώ και το σύνολο της αξίας του Ενεργητικού ήταν 525,42 δισεκατομμύρια ευρώ.
Εάν λάβουμε υπόψιν τα παραπάνω αριθμητικά στοιχεία, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι το 20,34% των περιουσιακών στοιχείων των ελληνικών τραπεζών ή αντίστοιχα το 42,33% των υφισταμένων δανείων είναι προβληματικό.
Σύμφωνα με την φιλόδοξη έκθεση των ελληνικών τραπεζών, ο στόχος είναι μέχρι το 2019 τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια να μειωθούν κατά 37,6% από τα τρέχοντα επίπεδά τους ή κατά 40,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Οι αρμόδιοι της Τραπέζης της Ελλάδος συμμετέχουν ενσυνείδητα στις ασκήσεις επί χάρτου των διοικήσεων των τραπεζών , γράφοντας χαρακτηριστικά: «Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των τραπεζών το μεγαλύτερο ποσοστό της μειώσεως θα επιτευχθεί κατά τα δύο τελευταία έτη, το 2018 και το 2019».
Η ΕΠΙΜΑΧΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΦΕΛΕΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ.
Ομολογώ ότι για χρόνια διαβάζω ανέκδοτα, αλλά ποτέ έως τώρα δεν διάβασα κάτι τόσο εξωφρενικά αστείο.
Στην σελίδα 11 μαθαίνουμε ότι στις 30.9.2016 «πέτυχαν» στόχο, που οι ίδιες είχαν θέσει προγενέστερα, μειώνοντας τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα σε 106 δισεκατομμύρια ευρώ, έναντι στόχου 106,9 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Ομολογείται χαρακτηριστικά: «Η απόκλιση είναι πολύ μικρή και μάλιστα θετική, δηλαδή κατά 1%.»
Ομολογείται χαρακτηριστικά: «Η απόκλιση είναι πολύ μικρή και μάλιστα θετική, δηλαδή κατά 1%.»
Δεν αναφέρθηκε ὁπουδήποτε στην έκθεση, πώς επιτεύχθηκε αυτή η μείωση κατά 900 εκατ ευρώ, από ποιά συγκεκριμένη τράπεζα και σε τι «εγγυημένα» δάνεια αφορούσε…
Αλλά παρακάτω προστίθεται χωρίς σχολιασμό ότι τα Μη Εξυπηρετούμενα Δάνεια αυξήθηκαν κατά 1,5% σε σχέση με το ποσό-στόχο ή κατά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ «ΠΕΤΥΧΑΝ» ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΟΥΣ…
Από τον πρώτο χρόνο εφαρμογής του στοχευμένου προγράμματος προκύπτει ότι για μείωση των μη εξυπηρετουμένων ανοιγμάτων κατά 0,9 δισεκατομμύρια ευρώ, προέκυψε αρνητική απόκλιση, άλλου σχετιζομένου στόχου, κατά 1,2 δισεκατομμύρια ευρώ.
Αυτό σημαίνει ότι συνολικά οι τράπεζες «ρύθμισαν» δάνεια αξίας 2,1 δισεκατομμυρίων ευρώ σε ένα έτος και «έκρυψαν» προσωρινά το πρόβλημα για εφέτος.
Από πού προκύπτει η αισιοδοξία ότι σε δύο χρόνια θα καταφέρουν να ρυθμίσουν δάνεια αξίας 40,2 δισεκατομμυρίων ευρώ και θα ευρίσκονται εντός στόχου;
Μα φυσικά δεν προκύπτει από κάπου…
Στην ίδια έκθεση αναφέρεται ότι στο διάστημα των επόμενων δύο ετών αναμένουν να εισπράξουν μετρητά 6 δισεκατομμύρια ευρώ, να εισπράξουν από ρευστοποιήσεις 11,5 δισεκατομμύρια ευρώ, να πουλήσουν δάνεια αξίας 7,4 δισεκατομμυρίων ευρώ και να διαγράψουν δάνεια αξίας 13,9 δισεκατομμυρίων ευρώ.
ΔΙΑΓΡΑΜΜΑΤΙΚΑ ΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΩΝ ΜΕΙΩΣΕΩΝ 2018 ΚΑΙ 2019
Αν υποθέσουμε ότι το σχέδιό τους πραγματοποιηθεί, θα εισπράξουν 17, 5 δισεκατομμύρια ευρώ, αλλά θα πραγματοποιήσουν διαγραφές και μειώσεις δανείων ως και 21,3 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Οι δυνητικές συνολικές ζημίες τους μπορούν να φθάσουν έως και 3,8 δισεκατομμύρια ευρώ.
Ποιός θα τις πληρώσει;
O καταθέτης με bail-in ή ο άγρια φορολογούμενος πολίτης, που δεν είναι μέτοχος σε οποιανδήποτε πλέον τράπεζα μετά από τρεις αποτυχημένες ανακεφαλαιοποιήσεις;
Για να μην πραγματοποιηθούν ζημιές, θα πρέπει να πουληθούν τα δάνεια τουλάχιστον στο 51,3 % της αξίας τους.
Για να γίνει δυνατόν κάτι παρόμοιο, θα πρέπει τα δάνεια να είναι ενυπόθηκα ή να έχουν εξασφαλίσεις.
Αν αυτό δεν συμβαίνει, ουδὲ ένα fund ή επενδυτής πρόκειται να ενδιαφερθεί να αγοράσει δάνεια στο 51,3% της αξίας τους.
Αν υποθέσουμε ότι ένα μέσο ποσό πωλουμένου δανείου είναι 80.000 ευρώ, μιλάμε για πώληση 92.500 στεγαστικών δανείων, που επηρεάζουν άμεσα την ζωή και την ευτυχία τουλάχιστον 370.000 Ελλήνων.
Αν αναγάγουμε τους 370.000 ‘Ελληνες στο σύνολο των ψηφοφόρων που ψήφισαν τον Δεκέμβριο του 2015, θα βρούμε ένα ποσοστό 6,6% δυσαρεστημένων ψηφοφόρων .
Το 2019 αναμένεται να είναι έτος βουλευτικών εκλογών.
Όποιος δεν τους φοβάται, ας δοκιμάσει την κοινωνική και την πολιτική αναταραχή…
Είναι κατανοητό ότι οι τραπεζίτες σκέφτονται ως τεχνοκράτες, αλλά ως άνθρωποι στερούνται λογικής;
Yπάρχει περίπτωση να επιχειρηθεί ένα παρόμοιο σχέδιο και να επιτύχει, χωρίς να προκαλέσει κοινωνική επανάσταση;
Aπό πού θα βρεθούν τα 17,5 δισεκατομμύρια ευρώ, που σχεδιάζουν να εισπράξουν οι τραπεζίτες από ρευστοποιήσεις και μετρητά έως το 2019;
Ποιός παλαβός επενδύει σε ακίνητα σε περιόδους υπερφορολογήσεως, capital controls και κοινωνικών ταραχών;
Για πόσο καιρό ακόμη θα υπάρχει ανοχή απέναντι σε «προσκυνημένους» κυβερνήτες, διεφθαρμένους τραπεζίτες και ανικάνους τεχνοκράτες;
To πρόβλημα των κόκκινων δανείων ουδέποτε θὰ λυθεί από αυτούς που το δημιούργησαν και το συντηρούν.
Η μόνη εφικτή και δίκαιη λύση είναι η δυνατότητα μεταβιβάσεως των χρηματοδοτουμένων ακινήτων στις τράπεζες από τους δανειολήπτες, με ταυτόχρονη εξόφληση του συνόλου των δανειακών υποχρεώσεων, που τα βαρύνουν και χωρίς άλλη υποχρέωση.
Αν αυτή η δυνατότητα προβλεφθεί νομοθετικά, θα απαλλαγούν οι δανειολήπτες από τους ληστρικούς τόκους, που τους βάρυναν έως τώρα.
Μπορεί σ’ αυτήν την περίπτωση οι δανειολήπτες να «χάνουν» τα σπίτια τους, αλλά θα το επιλέγουν οι ίδιοι και όχι βέβαια κάποια απρόσωπα δικαστήρια ή κάποιος στημένος πλειστηριασμός από «κοράκια».
Πρέπει οι τράπεζες να αποκτήσουν πλέον κίνητρο να προσφέρουν ικανοποιητικές και συμφέρουσες ρυθμίσεις στο σύνολο των δανειοληπτών, αν βέβαια δεν θέλουν να καταντήσουν εταιρείες διαχειρίσεως ακινήτου περιουσίας με τεράστια αποθέματα αναξιοποίητης ακινήτου περιουσίας.
Δεν είναι λογικό να απαιτούν οι τραπεζίτες από τους δανειολήπτες να εξοφλήσουν δάνεια, που χρησιμοποιήθηκαν για να αγορασθούν ακίνητα αξίας μικρότερης από την σημερινή οφειλή των δανείων.
Ακόμα πιό ανόητο είναι να προσφέρονται σε δανειολήπτες ρυθμίσεις με μηνιαία δόση ανώτερη από το δυνητικό ενοίκιο του ακινήτου, που χρησιμοποιήθηκε ως εξασφάλιση του δανείου.
Ουδείς λογικός δανειολήπτης θα συνεχίσει να πληρώνει δάνεια για να εξοφλήσει περιουσία, που πλέον λόγω υπερφορολογήσεως δεν του ανήκει.
Τα δάνεια πρέπει να έχουν ημερομηνία εξοφλήσεως , αλλά δεν είναι πρακτικό η ημερομηνία αυτή να επεκτείνεται χρονικά πέραν της προσδοκουμένης διάρκειας ζωής του δανειολήπτου.
Οι νεκροί δεν έχουν ιδιοκτησία και οι κληρονόμοι πάντα έχουν την δυνατότητα να αποποιηθούν την επαχθή κληρονομιά.
Επιδιώκουν οι τράπεζες να μοιρασθούν με το Ελληνικό κράτος την ιδιοκτησία αδέσποτων και κακοσυντηρημένων ακινήτων;
Oι σημερινές πολιτικές ρυθμίσεων εκεί οδηγούν μετά από 40 χρόνια…
Η λύση μπορεί να προκύψει μόνο μετά αμοιβαία αποδεκτές και λογικές διευθετήσεις χρέους, που θα συνοδεύονται από γενναίες διαγραφές τόκων και κεφαλαίου.
Οι δυνατότητες πρέπει να προβλέπονται με αναγκαστική νομοθετική ρύθμιση για να μην διατρέχουν νομικό κίνδυνο για απιστία οι διοικήσεις των τραπεζών, αλλά και για να υπάρχει διαφάνεια και εφικτή λύση για κάθε δυνατή περίπτωση και δανειολήπτη.
Το ανέκδοτο της λύσεως του προβλήματος των κόκκινων δανείων με τα υφιστάμενα αφελή σχέδια της ΤτΕ και των τραπεζών πρέπει κάποτε να τελειώσει.
Μπορεί ποτέ αυτός που πνίγεται στη θάλασσα να τραβήξει τον εαυτό του έξω, τραβώντας τα μαλλιά του;
AN ΠΝΙΓΕΙ Ο ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΗΣ, ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΧΡΕΩΚΟΠΗΣΑΝ
Oι τράπεζες και η ΤτΕ ευθύνονται με πολλούς τρόπους για το πρόβλημα της υπερχρεώσεως κάποιων Ελλήνων πολιτών.
Πρέπει τώρα να μοιρασθούν με τους δανειολήπτες το κόστος της οποιασδήποτε λύσεως.
Σήμερα και όχι αύριο…
Συμφωνείτε ή διαφωνείτε;
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.