Ὥρα μας νὰ «κλείνουμε» τὶς ἐκκρεμότητές μας

Γιατί τώρα; Ἐντός τοῦ θέρους μπορεῖ κάποιος νά καταπιασθῇ μέ τό νά ἐπιλύῃ χρονίζουσες ὑποθέσεις του; Καί γιατί νά μήν τόν ἀναβάλη γιά τό φθινόπωρο, πού θά ἔχει περισσότερες δροσιές;

Ἡ λαϊκὴ σοφία μᾶς ἔχει πρὸ πολλοῦ διδάξη πὼς δὲν πρέπει νὰ ἀφήνουμε γιὰ αὔριο, ὄλα αὐτὰ ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε σήμερα.
Ἀφ΄ ἐνὸς λοιπὸν διότι ἀθάνατοι δὲν εἴμαστε καί, ἀφ΄ ἐτέρου διότι εἶναι πλέον ἡ ὤρα μας γιὰ νὰ ἀποφασίσουμε τὸ ποιά, γιὰ ἐμᾶς, εἶναι τὰ χρήσιμα καὶ τὰ σημαντικά…
Ἡ ἐπίλυσις ἐκκρεμοτήτων, οὔτως ἢ ἄλλως, θὰ μᾶς βοηθήση νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ περιττὰ βάρη, τὰ ἄγχη καὶ τὶς ἀσάφειες, ἐνᾦ θὰ μᾶς βοηθήση νὰ αἰσθανθοῦμε ἱκανότεροι καὶ δυνατότεροι, δὲ ὅλους τοὺς τομεῖς τῆς ζωῆς μας.

Ὅσες περισσότερες ἐκκρεμότητες συγκεντρώνουμε, τόσο περισσότερο δυσκίνητοι καθιστάμεθα καὶ τόσο λιγότερο κινούμεθα. Οἱ ἐκκρεμότητες δροῦν ἐπάνω μας ὡς βαρίδια καὶ ὡς σημαντικοὶ ἀνασταλτικοὶ παράγοντες, ἀκόμη καὶ γιὰ νὰ λάβουμε σημαντικές, γιὰ τὴν ζωή μας, ἀποφάσεις. Καλὸ εἶναι λοιπὸν νὰ ξεκινήσουμε, μίαν πρὸς μίαν, τοὐλάχιστον τὶς πλέον ἐπείγουσες, νὰ τὶς κλείσουμε ὁριστικῶς.

Γιατί νά τό κάνουμε τώρα; Γιατί αὐτήν τήν ἐποχή πού ὅλα δείχνουν γύρω μας νά καταῤῥέουν; Γιατί νά ἀσχοληθοῦμε μέ τίς προσωπικές μας ἐκκρεμότητες ὅταν τό κράτος μας ἔχῃ τελειώση; Γιατί νά ἑστιάσουμε σέ, ἐκ πρώτης ὄψεως, δευτερεύοντα ζητήματα, ὅταν ἀντιλαμβανόμεθα πώς ὅλα αὐτά πού θεωρούσαμε ὡς βασικά κριτήρια ἀσφαλοῦς διαβιώσεως τελειώνουν;
Διότι ἀκριβῶς τώρα, ποὺ ὅλα δείχνουν νὰ τελειώνουν, τὰ «μηνύματα» εἶναι τέτοια, ποὺ ἐὰν δὲν τὰ «λάβουμε» θὰ εὑρεθοῦμε πρὸ μεγάλων (μᾶλλον δυσαρέστων) ἐκπλήξεων. Καί, βεβαίως, δὲν ἀναφέρομαι τόσο στὰ ἐθνικά μας ζητήματα, ἀλλὰ στὰ ἄλλα, τὰ ἐνδο-οἰκογενειακά μας καὶ τὰ κοινωνικά μας καὶ τὰ ἐπαγγελματικά μας. Μὲ αὐτὰ ὀφείλουμε νὰ καταπιασθοῦμε ἄμεσα, διότι οἱ ἐξελίξεις τρέχουν κι ἐμεῖς ἴσως νὰ μὴν τὶς προλάβουμε.

Ὥρα μας λοιπόν, τώρα, ποὺ φθάνουμε στὸ πέρας μίας μακρᾶς κι ἐπιπόνου διαδρομῆς, νὰ κλείσουμε ὁριστικῶς ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες ἀπὸ τὶς ἐκκρεμότητές μας. Θὰ αἰσθανθοῦμε ἀνάλαφροι, σὲ μεγάλον βαθμὸ ἀπηλευθερωμένοι καί, κυρίως, ἱκανοὶ γιὰ πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα πιστεύαμε γιὰ ἐμᾶς. Κι αὐτό, εἰδικῶς, εἶναι κάτι ποὺ ὄχι μόνον τὸ χρειαζόμεθα γιὰ νὰ μᾶς βελτιώσῃ τὴν εἰκόνα μας πρὸς τὸν ἑαυτόν μας, ἀλλὰ κυρίως γιὰ νὰ μᾶς ἐξοπλίσῃ μὲ τὴν ἀναγκαία δυναμική, ποὺ μὲ τὴν σειρά της θὰ μᾶς γεμίσῃ μὲ αὐτοπεποίθησιν καὶ θὰ μᾶς ἀνοίξη νέες προοπτικές, εἰδικῶς σὲ θέματα ποὺ ἔως τώρα πιστεύαμε γιὰ χρονίζοντα.

Τὸ πρῶτο καὶ πλέον ἀπαραίτητον βῆμα γιὰ τὴν Ἐλευθερία, ἔτσι κι ἀλλοιῶς, ξεκινᾶ ἀπὸ μέσα μας.
Πῶς θά μπορούσαμε νά τό πραγματοποιήσουμε ἐάν κουβαλᾶμε κάθε εἴδους ἁλυσίδα ἀπό τό παρελυθόν μας;
Ἄλλως τέ… ὡς γνωστόν, μὲ τὰ μικρὰ βήματα ξεκινοῦμε γιὰ νὰ «προπονηθοῦμε» καταλλήλως καὶ νὰ ἐπιτύχουμε στὴν συνέχεια τὰ μεγάλα.

Φιλονόη

εἰκόνα.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply