Στὴν πρώτη φωτογραφία εἶναι ὁ Leemann von Sanders, ὁ ἐγκέφαλος τῆς γενοκτονίας τῶν Ἑλλήνων στὴν Μικρὰ Ἀσία, ὀργανωτὴς καὶ ἐκπαιδευτὴς τῶν στρατευμάτων τοῦ Σουλτάνου.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: γενοκτονία Ἑλλήνων
Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων
Ἡ Γενοκτονία τῶν Ἑλλήνων. Ἐθνικὲς καὶ Διεθνεῖς Διαστάσεις.
ἀπὸ τὸ ὁμότιτλο βιβλίο τοῦ Θεοφάνους Μαλκίδου
Ἀλήθεια, μπορεῖ νά φαντασθῇ, ἔστω καὶ ἕνας Ἀρμένιος τὸν πρωθυπουργὸ ἢ τὸν ὑπουργὸ ἐξωτερικῶν της χώρας του νὰ καταθέτῃ στεφάνι στὸν Μουσταφά Κεμάλ (!), πολιτικὸ ἢ πνευματικὸ ἄνθρωπο νά ἀμφισβητῇ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ γεγονὸς καὶ νὰ λέῃ ὅτι δὲν ὑπῆρξε Γενοκτονία (!);
Συνέχεια
Γ@μῶ τὶς ἀναπτύξεις «ἀπολαμβάνουμε»!!!
- Νεκρό τετράχρονο κοριτσάκι ἀπὸ φωτιὰ σὲ παράγκα.
- 63χρονη πέθανε ἀπὸ τὸ κρύο μέσα στὸ σπίτι της. Συνέχεια
Δὲν ἀστειεύται μὲ τὶς ἀπειλές του ὁ Ἐρντογὰν
Μετὰ τὸν πρώην πρωθυπουργὸ Κωνσταντῖνο Σημίτη, τὸν πρώην ΥΠΕΞ Νίκο Κοτζιᾶ, μὲ πρόσφατο ἄρθρο του καὶ ὁ Μίκης Θεοδωράκης περιγράφει γιατί ἡ Ἑλλὰς καὶ ἡ Κύπρος πρέπει νὰ δεχτοῦν τοὺς ἐκβιασμοὺς τῆς Τουρκίας γιὰ συνδιαχείρηση τοῦ ὀρυκτοῦ πλούτου σὲ Αἰγαῖο καὶ Ἀνατολικὴ Μεσόγειο, ἔτσι ὥστε νὰ ἀποφύγουμε τὸν πόλεμο. Τὴν ἰδίαν μὲ ἐκείνους ἄποψη ἔχουν καὶ πολλοὶ ἄλλοι Ἕλληνες πολιτικοὶ ἀλλὰ καὶ πολῖτες.
Ξεκάθαρα, μονάχα ἕνας παράφρων ἐπιθυμεῖ ἕναν πόλεμο, ἀλλὰ καὶ ἕνας ἀφελὴς πιστεύει ὅτι θὰ τὸν ἀποφύγη δωρίζοντας στοὺς Τούρκους καὶ τὸ μισὸ σπίτι του.
Συνέχεια
Ξέρουν νά χάνουν οἱ …«πεπολιτισμένοι» Γερμανοί;
Σπανία φωτογραφία ὅπου ἀπεικονίζει Γερμανὸ στρατιώτη νὰ κάθεται καὶ νὰ παρατηρῇ τὸν σκοτωμένο Ἕλληνα Λοχία Δημήτριο Ἴτσιο, ἔξω ἀπὸ τὸ ὀχυρὸ «Π8», στὴν περιοχὴ τοῦ Μπέλλες, κοντὰ στὰ Ἄνω Πορρόια Σεῤῥῶν.
Ὁ Λοχίας Ἴτσιος ὡς διοικητὴς πολυβόλων κατὰ τὴν περίοδο τοῦ Ἀπριλίου τοῦ 1941 ἔδωσε λυσσαλέα μάχη κατὰ τῶν ἐπιτιθεμένων Γερμανῶν, καὶ ὁ ὁποῖος ἠρνήθη νὰ παραδοθῇ, πολεμώντας ἕως τὸ τέλος καὶ εὑρίσκοντας ἡρωικὸ θάνατο. Συνέχεια
Χρέος μας νὰ ἀγωνισθοῦμε γιὰ μίαν Ἑλλάδα ποὺ θὰ σέβεται τὰ παιδιά της
Ἔμελλε νὰ ζήσω γιὰ νὰ τὸ βιώσω κι αὐτό…
Πρὶν λίγο κτύπησε τὸ κουδούνι στὴν ἐξώπορτα τῆς πολυκατοικίας. Πῆγα νὰ δῶ ποιὸς ἦταν κι εὐρέθην ἀντιμέτωπος μὲ μία εἰκόνα πού μου προεκάλεσε σόκ, θυμὸ καὶ θλίψη. Ἕνας κύριος ἡλικιωμένος, κτυποῦσε τὰ κουδούνια ζητῶντας νὰ τοῦ πετάξουν ἀπὸ τὸν ἐξώστη κάποια βοήθεια… Σάστισα… Πῶς ἀντιμετωπίζεις ὅμως ἕναν ἄνθρωπο ποὺ -καθὼς φαινόταν ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικά του- μέχρι προτινός ζοῦσε ἀξιοπρεπώς; Πῶς ἀντιμετωπίζεις ἕναν ἄνθρωπο πού μέσα στόν πόνο τού καταφέρνει νά περισώσῃ ἕνα κομμάτι αὐτῆς τῆς ἀξιοπρεπείας ζητῶντας νά τοῦ πετάξουμε ἀπό τίς βεράντες μας μίαν βοήθεια, ἀντί νὰ ζητήσῃ νά τοῦ ἀνοίξουν; Ἕναν ἄνθρωπο ποὺ σκέφτεται ὅτι ἐὰν ζητοῦσε νὰ τοῦ ἀνοίξουν πιθανότατα νὰ τὸν περνοῦσαν γιὰ κλέφτη ἢ διαῤῥήκτη. Ἕναν ἄνθρωπο ποῦ νοιάζεται νὰ μὴν ἀνησυχήσῃ ἐκείνους ἀπὸ τοὺς ὁποίους ζητᾶ βοήθεια; Συνέχεια