Βόρειος Ἤπειρος, μία κακοφορμισμένη πληγὴ ἀπὸ …ἑλληνόφωνες μαχαιριὲς

(Καὶ σαφῶς ὄχι ἀπὸ Ἕλληνες!!! Ἄλλο τὸ ἑλληνόφων κι ἄλλο ὁ Ἕλλην!!!)

Θά μᾶς ποῦν τά ξεπουλημένα γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο πατριώτη; Θά μᾶς ποῦν γιά τούς Βορειοηπειρῶτες πού τούς ἔχουν οἱ ἴδιοι ἀμέτρητες φορές ξεπουλήση καί καταστρέψη; Ποιά; Τά κουδουνισμένα; Τά σαπρόφυτα; Ἤ μήπως οἱ «πηγές τῆς ΕΛ.ΑΣ.»;

Ποιοί θά μᾶς ποῦν γιά τήν Βόρειο Ἤπειρο;
Οἱ βενιζελικοί ἀπόγονοι πού
ἀδιαλείπτως καί συστηματικῶς ἐπανδρώνουν (ἀκόμη καὶ μὲ ἀλλαγὴ ὀνομάτων!!!) κατ’ ἀποκλειστικότητα τήν συμμορία τῶν 300;

Συνέχεια

Ξεφυλλίζοντας τὴν βουλευτικὴ πορεία τοῦ καμμένου

Λίγο φρεσκάρισμα στὴν μνήμη, πάντα κάνει καλό.

Ὁ Πάνος Καμμενος ἔγινε ὑποψήφιος καὶ στὴν συνέχεια βουλευτὴς τῆς ΝΔ τὸ 1993, ἐπὶ ἐποχῆς Κωνσταντίνου Μητσοτάκη.

Ἔχει ἀκουσθῆ καὶ πρέπει νὰ τὸ ἀναφέρουμε, ὅτι ὁ ἀείμνηστος πρόεδρος γιὰ νὰ τὸν χρίσῃ ὑποψήφιο ἐδέχθη χρηματικὸ ποσὸ ἀντάξιο τοῦ πατρὸς τοῦ Πάνου Καμμένου γιὰ διάφορα ἔξοδα τῆς προεκλογικῆς ἐκστρατείας.
Δὲν ἤμουν ἐμπρὸς στὴν συναλλαγὴ καὶ ὡς ἐκ τούτου δὲν εἶμαι σὲ θέση νὰ ξέρω, ἐὰν τὸ χρηματικὸ ποσὸ μετεφέρθη σὲ σακκοῦλες ἀποῤῥιμμάτων, σὲ χαρτόκουτα, σὲ βαλίτσα, μὲ τραπεζικὸ ἔμβασμα ἡ μὲ ἐπιταγὴ (μεταχρονολογημένη ἤ ἡμέρας). Συνέχεια

Ξεχνώντας (κατὰ καιρούς) τὴν Siemens

Πολιτικός, δημοσιοκαφρικός, συνδικαλιστικὸς κόσμος τῆς χώρας περιπεπλεγμένος σὲ ἕνα …κουβάρι διαπλοκῆς, ψεύδους, ἐξαπατήσεων, ἐγκλημάτων κατὰ τοῦ Ἔθνους (κι ὄχι μόνον), διαρκοῦς ἀσυλίας καὶ ἀτιμωρησίας, «φορᾶ» ὡς βιτρίνα, κατὰ περίπτωσιν, κάθε εἴδους σκάνδαλο, ποὺ στὴν συνέχεια …παραγράφεται «νομοτύπως».
Ἕνας κόσμος βρώμικος καὶ σαφῶς βαθύτατα ἀλληλοεξαρτώμενος ἀπὸ τὶς ἀσαφεῖς καὶ ἀχόρταγες συμφωνίες τῶν δημοσίων ἔργων, ποὺ στόχο μόνον ἔχουν νὰ ἀπομυζοῦν τὰ δημόσια ταμεῖα, πρὸ κειμένου νὰ σιτίζονται παντιοτρόπως οἱ κάθε λογῆς διαπλεκόμενοι, ἀλλά, πάντα, νὰ παραμένουν ἐκτὸς στοχεύσεως, ὅσο εἶναι χρήσιμοι οἱ κατὰ περίπτωσιν διαπλεκόμενοι. Μὰ αὐτὸ ἦταν καὶ παραμένει βιτρίνα, ἐφ΄ ὅσον ὁ μηχανισμὸς παραμένει ἴδιος.

Συνέχεια

Θά ξεχνούσαμε σέ δέκα χρονάκια;

Τὸ 1993 ἀκούσαμε ἀπὸ τὸν πρώην «ἐπίτιμο» τὴν «ἱστορική» του πλέον ἐκδοχὴ (ἄποψιν/γραμμή/ἀπόφασιν ὑλοποήσεως ἐντολῶν ἐκ τῶν …«γνωστῶν-ἀγνώστων» κέντρων ἐλέγχου τοῦ πλανήτου) γιὰ τὸ σκοπιανό.

Ἡ ἀναστάτωσις ἦταν καθολικὴ καὶ πανελλήνιος, ἐνᾦ οἱ διαδηλώσεις γιὰ τὸ θέμα τοῦ ὀνόματος τῶν Σκοπίων ἔλαβαν ἐκρηκτικὲς διαστάσεις, ὀργανωμένες, σὲ μεγάλο βαθμό, ἀπὸ τὸν τότε ἀρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο.

Ἐννοεῖται πὼς ἐμεῖς μπορεῖ νὰ φωνάζαμε, ἀλλὰ δὲν μᾶς ἔδιδαν καὶ πολλὴ σημασία, ἐφ΄ ὅσον ἐξ ἀρχῆς τὸ θέμα τῆς ὀνομασίας τοῦ ἐν λόγῳ κρατιδίου-μορφώματος ἦταν θέμα γεωπολιτικῆς καὶ οὐδέποτε ἐθνικῆς ταὐτότητος τῶν Σκοπιανῶν. Πρὸς τοῦτον καὶ ἔσπευδαν διαρκῶς τὰ σιτιζόμενα ἐκ τοῦ πSoros σαπρόφυτα νὰ ἀναπαράξουν τὶς γνωστὲς ἀνιστορικότητες, μὲ κάθε εὐκαιρία. Συνέχεια

Γιατί μᾶς ἦλθε ὁ Ἐρντογάν;

Ἦλθε γιά ἀναθεωρήσεις συνθηκῶν; Ἤ μήπως μᾶς ἦλθε γιά κάτι ἄλλο;

Τὸ 2010 (22 Ὀκτωβρίου) ὁ τότε ἀ-GAP-ούλης τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων καὶ τότε (φερόμενος ὡς) πρωθυπουργὸς ὑπεδέχθη τὸν Ἐρντογὰν σὲ ἕνα πανηγυρικὸ σκηνικὸ ὑπερτονώσεως τῆς ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας. Αὐτῆς τῆς «ἑλληνοτουρκικῆς φιλίας» μὲ τὶς κορῶνες της καὶ τὰ ἀνθελληνικὰ βραβεῖα Ἰπεκτσί, ποὺ ἔλαβαν κάθε λογῆς ὑπηρέτες της, μεταξὺ αὐτῶν καὶ ἡ μαννούλα τοῦ τότε ἀ-GAP-ούλη τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως, μανδὰμ μαργκερίτ, σὲ σχεδιασμοὺς καὶ κατευθύνσεις προερχόμενες ἐκ τοῦ ΕΛΙΑΜΕΠ. Συνέχεια

Ἰπεκτσί, ῥόταρυ, ΕΛΙΑΜΕΠ κι …«ἑλληνοτουρκική» φιλία!!!

Θεωρητικῶς, μόνον θεωρητικῶς, δὲν θὰ  μποροῦσε νὰ ὑπάρχῃ αὐτὴ ἡ «ἑλληνοτουρκική» φιλία, γιὰ ἕναν καὶ μόνον λόγο: διότι ὁ Τοῦρκος, ἀκόμη καὶ σήμερα ποὺ μιλᾶμε καὶ θεωρεῖται …πεπολιτισμένος, μᾶς θεωρεῖ χαμένη του ἀποικία. Ὅταν λοιπὸν κάποιος σὲ θεωρῇ ἐν δυνάμει δοῦλο του (βλέπε κι ἀμέτρητες ἐναέριες παραβιάσεις γιὰ παράδειγμα), φιλίες ὁποιουδήποτε εἴδους δὲν θὰ μποροῦσαν νὰ ὑπάρξουν κατ’ οὐδέναν τρόπο. Ἐκτὸς ἐὰν τραβᾷ ἡ ὄρεξίς σου μερικὲς σφαγὲς ἀκόμη, γιὰ νὰ μάθῃς νὰ μὴν σηκώνῃς κεφάλι ὁριστικῶς καὶ τελεσιδίκως. Διότι ὅσο προσκυνᾷ κάποιος τὸν ἐν δυνάμει ἀφέντη, ἐθελοτυφλώντας κι ἐλπίζοντα στὸν μικρότερο δυνατὸ …πότον, τόσο πιὸ κοντὰ στὸ τέλος του ὁδηγεῖται. Οἱ προσκυνημένοι, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, ἦσαν πάντα ἀναλώσιμοι. Κατ’ ἐπέκτασιν, ἐὰν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ μία τέτοια φιλία, αὐτὴ θὰ ἔπρεπε νὰ ἀναφέρεται σὲ ἰδίους τρόπους ἀντιμετωπίσεως, σὲ σεβασμὸ καὶ σὲ αὐτοσεβασμό. Κι ἐπεὶ δὴ ὅλα αὐτὰ μαζὺ δὲν ὑπάρχουν, παρὰ μόνον προσκυνημένοι καὶ πρόθυμοι πολιτικάντηδες, αὐτὸ τὸ ἀνέκδοτον παρακρύωσε. Ὄχι μόνον φιλία δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ὑπάρξῃ, ἀλλὰ ἐπὶ πλέον θὰ ἔπρεπε καὶ νὰ στιγματίζονται ὅσοι τὴν προωθοῦν μά, κυρίως, νὰ στραβοκυττάζουμε ἀγριεμένα ὅποιον κι ὅ,τι πασχίζει νὰ μᾶς ἀλλοιώσῃ τὸ (λίγο) μυαλὸ ποὺ μᾶς ἀμέμεινε.

Ἐν τούτοις ὅμως τὸ παραμυθάκι καὶ διαφημίζεται καὶ ἀναπαράγεται καὶ προθεῖται κι ἂς εἶναι πλῆρες παρανοϊκότητος καὶ ἀσαφείας.
Εἴτε γιατὶ οἱ στοὲς αὐτὸ διετάχθησαν νὰ κάνουν…

Συνέχεια