Ἐὰν ψηφίζουν οἱ Ἕλληνες τοῦ ἐξωτερικοῦ, εἶναι ἀλλοίωσις τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος καὶ κόλπο.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐκλογές
Δέν μέ ἐκπροσωπεῖ ἡ δούνια;
Ἐννοεῖται πὼς τὸ «δὲν μοῦ ταιριάζει» ἀφορᾶ μόνον στὸ ἐπαγγελματικό της παρελθὸν καί, ἰδίως, στὶς γυμνές της φωτογραφίες. Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… Μία μοντέλα ποὺ κάνει γυμνὸ (αἰσθησιακό, καλλιτεχνικὸ ἢ ὅ,τι ἄλλο) δὲν φημίζεται γιὰ τὴν …εὑρηματικότητά της. Γενικῶς ὅλοι αὐτοὶ ποὺ χρησιμοποιοῦν τὸ σῶμα τους καὶ ὄχι τὸ μυαλό τους γιὰ νὰ βιοπορισθοῦν, προφανέστατα ἔχουν παραιτηθῆ ἀπὸ τὸ νὰ τὸ χρησιμοποιοῦν.
Καὶ αὐτός, κατ’ ἐμέ, εἶναι κι ὁ μόνος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον ἡ (κάθε κι ὄχι αὐτὴ εἰδικῶς) δούνια δὲν μοῦ ταιριάζει.
Σκουπιδο-ἀνίκανοι δυνάστες-βιτρίνες
Ὅταν βγαίνουμε ἔξω, στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, ὡς ἄρτι ἐνηλικιωθέντες, πρὸς ἀναζήτησιν ἐργασίας καὶ τρόπων βιοπορισμοῦ, δὲν φθάνει μόνον νὰ ἔχουμε γνωριμίες (ἐὰν τὶς ἔχουμε) ἀλλὰ ἀπαιτεῖται ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα νὰ ἐπιδιδόμεθα σὲ κάποια ἔργα μὲ τέτοιον τρόπο, ὥστε νὰ μᾶς προτιμήσουν γιὰ τὶς ἱκανότητές μας. Κοινῶς στὴν ἐλευθέρα ἀγορά, σὲ γενικὲς γραμμές, ἀπαιτεῖται διαρκῶς νὰ ἀποδεικνύεται ἡ ἱκανότης μας σὲ κάποιαν ἐργασία καὶ οὐδέποτε οἱ καλές μας δημόσιες σχέσεις. Ὅσο δὲ πιὸ ἀποτελεσματικοὶ εἴμαστε σὲ αὐτὴν τὴν ἐργασία, τόσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ ἐπαγγελματική μας ἀποκατάστασις. Συνέχεια
Λαὸς ὁμοιάζων στοὺς …«ἡγέτες» του!!!
Ὅταν δὲν φθάνουν χίλιες λέξεις γιὰ νὰ περιγράψουν τὴν εἰκόνα.
Γελᾶμε (γιὰ νὰ μὴ κλαῖμε) μὲ τὰ νέα νούμερα…
Εἴπαμε, γεωργούλης ποὺ χαίρεται στὴν εὐρωβουλή, δηλώνει κατάλοιπο τΣΥΡΙΖΑϊκό.
Τί νά πῇ κάποιος γιά ἕναν τΣΥΡΙΖΑῖο βολεμένο; Βλέπει καὶ κρίνει…!!! 
Συνέχεια
Δημοκρατικῶς ἐκλεγμένες κυβερνήσεις κι ἄλλα …ἀνέκδοτα!!!
Ἡ δομὴ τῆς δημοκρατίας μας εἶναι τέτοια ποὺ ναί, πράγματι, δὲν σοῦ ἀφήνει ἐπιλογὲς νὰ διαφύγῃς, παρὰ μόνον νὰ μείνῃς μέσα στὸ σύστημά της, νὰ τὸ ἀποδεκτῇς πλήρως καί, καταληκτικῶς, ἐφ΄ ὅσον στὴν δημοκρατία, ποὺ -θεωρητικῶς καὶ μόνον- ἐπικρατεῖ ἡ ἄποψις/ἀπόφασις/ἐντολὴ τῆς πλειοψηφίας, καταντοῦμε ὅλοι μας νὰ εἴμαστε συνεργοὶ τῶν κάθε λογῆς ἐκλογικῶν ἀποτελεσμάτων.
Ἡ ψῆφος συνιστᾶ πολλὲς παραδοχὲς καὶ συμβιβασμούς, ἀλλὰ κυρίως τὴν ἀποδοχὴ τοῦ τρόπου (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!) «ψηφίσεως» μίας ὁποιασδήποτε μορφῆς διακυβερνήσεως ὡς μὴ ἀμφισβητησίμου. Τὸ ἐὰν βέβαια σήμερα ἄλλο ψηφίζῃς καὶ ἄλλο σοῦ προκύπτει, εἶναι …δευτερεῦον καὶ ἐπουσιῶδες!!!
Συνέχεια