Ταγματάρχης (ΠΖ) τῶν «Λ.Ο.Κ.» Καίσαρ Σέεμαν (1917-1949)

Βιογραφικό: Ὁ Καίσαρ ἐγεννήθη τὴν Πρωτοχρονιὰ τοῦ 1917 καὶ ἤταν τὸ τελευταῖο ἀπὸ τὰ πέντε παιδιὰ τοῦ Ἰωσὴφ καὶ τῆς Λουΐζας Σέεμαν. Ὁ πατέρας του ὑπῆρξε ἀπόγονος δευτέρας γενεᾶς Ἑλληνοβαυαρικῆς οἰκογενείας ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τοῦ Ὄθωνος. Εἰσῆλθε στὴν «Σχολὴ τῶν Εὐελπίδων» τὸ 1934 σὲ ἡλικία 17 ἐτῶν καὶ ἀπεφοίτησε τὸ 1938 ὡς Ἀνθυπολοχαγὸς «Πεζικοῦ» καὶ ἐτοποθετήθη σὲ Μονάδα τῶν βορείων συνόρων μας, ὅπου καὶ ὑπηρέτησε καθ’ ὅλη τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου 1940-41 ὡς διοικητὴς μαχίμου τμήματος.

Ἦταν ἀπὸ τοὺς πρώτους ποὺ διέφυγαν τὸ 1942, κατὰ τὴν γερμανικὴ κατοχή, στὴν Αἴγυπτο. Στὴν Ἀλεξάνδρεια κατετάγη στὸν νεοϊδρυθέντα «Ἱερὸ Λόχο» καὶ ἐξεπαιδεύθη σὲ εἰδικὲς καταδρομικὲς ἐπιχειρήσεις ἀπὸ Ἄγγλους ἐκπαιδευτὲς καὶ ἐπὶ πλέον ὡς ἀλεξιπτωτιστής. Ὑπὸ τὴν διοίκηση τοῦ Βρεταννοῦ Ταξιάρχου Τέρνμπουλ ἔλαβε μέρος σὲ συνδυασμένες ἐπιχειρήσεις γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῶν ἑλληνικῶν νήσων ἀπὸ τὶς δυνάμεις τῆς γερμανικῆς κατοχῆς.

Σημαντικὸ γεγονὸς εἶναι πὼς ὡς καταδρομεὺς ἔδρασε ἐπίσης, μὲ ἄλλους ἑπτὰ ἀξιωματικούς, τὸν Σεπτέμβριο τοῦ 1944 στὴν γερμανοκρατουμένη Σύρο, ἀφοῦ ἀνεῤῥιχόμενοι στὰ βράχια τοῦ «Σὰν Μιχάλη», ἀπετέλεσαν τὸ προγεφύρωμα γιὰ τὴν ἔλευση διμοιρίας τοῦ «Ἱεροῦ Λόχου» μὲ ὁμάδα πολυβόλων ὑπὸ τὸν Ἄγγλο ταγματάρχη Κομπέρ, καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ὁ Καίσαρ, ὅπως καὶ οἱ ἄλλοι καταδρομεῖς, ἀνεκηρύχθησαν ἐπίτιμοι δημότες τῆς Ἐρμουπόλεως.

Ὡς ἀλεξιπτωτιστὴς ὁ Καίσαρ εἶχε πάρη ἐπίσης μέρος στὴν ἀπελευθέρωση καὶ ἄλλων ὀκτὼ νήσων τοῦ Αἰγαίου. Μετὰ τὴν ἀπελευθέρωση ἀπὸ τοὺς Γερμανοὺς ὁ Καίσαρ Σέεμαν ἔλαβε μέρος στὸν ἐθνοκτόνο πόλεμο κατὰ τῶν κομμουνιστῶν ἀνταρτῶν ὡς Ὑποδιοικητὴς ἀρχικῶς καὶ Διοικητὴς μετέπειτα στὴν «Β΄ Μοίρα Καταδρομῶν» καὶ μετεῖχε σὲ πλῆθος μαχῶν, ἐνῶ ἐτραυματίσθη δύο φορές.

Σημαντικὴ δράση εἶχε ἐπίσης ὅταν συμμετεῖχε στὴν Ναύπακτο στὶς περιοχὲς Μακρύβαλτο καὶ Μακρυὰ Ῥάχη μὲ τὴν κρίσιμο ἐνίσχυσή τους στὴν ἡρωικὴ ἀντίσταση τοῦ «6ου Τάγματος Χωροφυλακῆς», ἐναντίον τῆς πολυπληθοῦς δυνάμεως συμμοριτῶν ὑπὸ τὴν διοίκηση τοῦ ἀρχισυμμορίτου Παπούα τὸ 1948.

Ἐφονεύθη τὸ Σάββατο πρωὶ 13 Αὐγούστου 1949 σὲ ἡλικία 32 ἐτῶν καθὼς ἐτελείωνε νικηφόρο ἐπιχείρηση στὴν Βάρμπα, μεταξὺ Βίτσι καὶ Πρεσπῶν κατὰ τῶν κομμουνιστῶν ἀνταρτῶν. Ἦταν διοικητὴς τῆς «Ἃ΄ Μοίρας Καταδρομῶν» καὶ ἔφερε τὸν βαθμὸ τοῦ Ταγματάρχου, προαχθεῖς ἐπ’ ἀνδραγαθίᾳ, ἐνῶ δύο ἡμέρες πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του, στὶς 11 Αὐγούστου 1949, εἶχε προταθῆ γιὰ προαγωγὴ στὸν βαθμὸ τοῦ Ἀντισυνταγματάρχου ἐπ’ ἀνδραγαθίᾳ καὶ πάλι.

Μετὰ θάνατον τοῦ ἀπενεμήθη τιμητικῶς ὁ βαθμὸς τοῦ Ταξιάρχου, ἐνῶ πρὸς τιμὴν τοῦ τὸ στρατόπεδο τῆς «Σχολῆς Ἀλεξιπτωτιστῶν» στὸν Ἀσπρόπυργο φέρει τὸ ὄνομά του.

Κανέλλος Ντόντος