Εἶναι μία πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας ποὺ ἀγνοοῦσα.
Τὴν γνώρισα μόλις σήμερα ἀπὸ τὸν Γιάννη.
Αἰσθάνομαι ὑπερήφανη γιὰ τὴν αὐταπάρνησι αὐτῶν τῶν παιδιῶν καὶ ἰδίως γιὰ μίαν λεπτομέρεια ποὺ πρόσεξαν πάρα πολύ.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἥρωες
Λοχαγὸς Σταυριανᾶκος Σωτήριος…
Λοχαγὸς ΜΧ Σωτήριος Σταυριανᾶκος
Δ/κτὴς Διμοιρίας Μηχανικοῦ Λ/Δκσεως
Οἱ δικοί μου Ἅγιοι…
Διαβιώντας σὲ μίαν χώρα ὅπου κάθε λογῆς ἅγιοι καὶ «ἅγιοι», ὅσιοι καὶ «ὅσιοι», μάρτυρες καὶ «μάρτυρες», ἥρωες καὶ «ἥρωες» τιμῶνται, ἐκ παραλλήλου μὲ τὶς «ἐθνικὲς» καὶ τὶς ἐθνικὲς ἑορτές, δίπλα διαρκῶς στὶς «παγκόσμιες ἡμέρες» καὶ τὰ «μνημεία παγκοσμίου κληρονομίας» (ποὺ διαρκῶς εἶναι πάντοτε μόνον τὰ δικά μας, ἐφ΄ ὅσον ὅλων τῶν ἄλλων τὰ μνημεία ἀνήκουν στοὺς λαοὺς ποὺ τὰ ἐδημιούργησαν), ἀρχίζω νὰ ἀναρωτῶμαι σοβαρὰ γιὰ τὸ ποιοὶ εἶναι πράγματι οἱ Ἥρωες καὶ οἱ Ἅγιοι ποὺ ὀφείλουμε νὰ τιμοῦμε διαρκῶς, δίχως εἰσαγωγικά, δίχως «ἐὰν» καὶ δίχως ἐρωτηματικά.
Καί, ἀνατρέχοντας στὶς διασωθεῖσες ἱστορικὲς πηγές, ἀνακαλύπτω πώς, εὐτυχῶς, ἔχουμε πολλοὺς τέτοιους μά, δυστυχῶς μας, ἐλαχίστως ἀσχολούμεθα μαζύ των, ἀκόμη κι ἐὰν αὐτὰ τὰ πρόσωπα, παγκοσμίως, εἶναι καὶ ἀποδεκτὰ καὶ προβαλλόμενα, γιὰ τοὺς ὁποίους -ἐντοπίους- λόγους.
Πρὸς τοῦτον ἕνα Προμηθεὺς βασιλεύει στὸ Τόκυον…
Τόκυο…
Γνωρίζουν τὶ ἐπικαλοῦνται…
…ἀκόμη κι ἐὰν …δὲν γνωρίζουν!!!
Κύπρος, 1η Ἀπριλίου 1955.
του Κωνσταντίνου Χολέβα,
Πολιτικού Επιστήμονος
Εκείνος ο Απρίλης του 1955 ήταν διαφορετικός από τους άλλους για τον Ελληνισμό της Κύπρου. Μετά από αιώνες δουλείας σε Φραγκογάλλους, Βενετούς, Τούρκους και Άγγλους τα νιάτα της Κύπρου πήραν στα χέρια τους την τύχη του νησιού. Η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, η ΕΟΚΑ όπως έγινε γνωστή, άρχισε την ένοπλη δράση της την 1η Απριλίου 1955. Με πολιτικό αρχηγό τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Μακάριο Γ΄ και στρατιωτικό ηγέτη τον Κύπριο αξιωματικό του Ελληνικού Στρατού Γεώργιο Γρίβα-Διγενή, λίγοι αλλά αποφασισμένοι νέοι αποφάσισαν να αρχίσουν τον αγώνα με κάθε μέσο για την εκδίωξη της βρετανικής αποικιοκρατίας και την Ένωση της Κύπρου με τη Μητέρα Ελλάδα. Η πρώτη προκήρυξη τα έλεγε όλα μέσα σε λίγες λέξεις:
Καλλιόπη Ἀβραάμ, ἡ ἡρωϊκὴ «γιαγιὰ» τῆς ΕΛΔΥΚ
Καλλιόπη Ἀβραὰμ (1896-1974) ἡ «Γιαγιὰ» τῆς ΕΛΔΥΚ.
Ὅταν ἔγινε ἡ ἐπίθεσις τὸ 1974 τῶν Τούρκων στὴν Κύπρο ἡ Καλλιόπη Ἀβραὰμ ἦταν 78 ἐτῶν, καὶ ζοῦσε στὸ κατεχόμενο σήμερα χωριὸ Λάρνακα τῆς Λαπήθου τῆς ἐπαρχίας Κερύνειας μὲ τὸν σύζυγό της Ἀβράμη. Συνέχεια
Ὑπάρχουν καὶ ἀφανεῖς Ἥρωες
Ἥρωες δὲν εἶναι μόνον αὐτοὶ ποὺ στὴν μάχη ἐκράτησαν τὴν θέση τους ἀγωνιζόμενοι, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν θὰ ζοῦσαν ἢ θὰ πέθαιναν…
Ἥρωες καί, μάλιστα, ἀφανεῖς, εἶναι κι αὐτοὶ πού, ἀψηφῶντας τὶς φῆμες γιὰ ναυτικὸ ἀποκλεισμὸ τῆς Κύπρου, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1974 καὶ μὲ τὶς ἀπειλὲς τῆς Τουρκίας γιὰ καταβύθιση ὁποιουδήποτε πλοίου θὰ ἔπλεε πρὸς τὸ νησί, ἔβαλαν πλώρη ἀπὸ τὸν Πειραιᾶ γιὰ τὴν Λεμεσό, δίχως νὰ σταματήσουν, πρὸ κειμένου νὰ μεταφέρουν καύσιμα καὶ ἐφόδια στὴν Ἐθνικὴ Φρουρά…. 
Συνέχεια