Ἀλλαγὴ φρουρᾶς…

Εἰς μνήμην τῶν 353.000 (τοὐλάχιστον) θυμάτων τῆς θηριωδίας…
Ἕνας πυῤῥίχιος…
Συνέχεια

Πάντα Ἀκρίτες…

Λίγες σκέψεις, λόγῳ τῆς ἡμέρας…. Μίας ἡμέρας σταθμοῦ γιὰ ἐμᾶς, τοὺς ἀπογόνους τῶν Ποντίων, ποὺ δὲν μείναμε ἐκεῖ, ἀλλὰ φύγαμε γιὰ νὰ σωθοῦμε…
Ξεχάσαμε πὼς ὁ ξεῤῤιζωμὸς εἶναι μίας ἄλλης μορφῆς θάνατος…

Ὄχι δῆλα δὴ πὼς σὰν σήμερα ξεκίνησαν ὅλα, ἀλλὰ νά…
…σὰν σήμερα ἐπάτησε τὸ βρώμικο ποδάρι του τὸ σιωνιστικὸ κατάλοιπο τῶν Νάσι στὴν Σαμψούντα… Συνέχεια

Μάχη τῆς Κρήτης… 20 Μαΐου 1941

 «Τοῦτο τὸ κάστρο, Γερμανέ, ποὺ θέλεις νὰ κουρσέψῃς
πάνω σ’ αἰώνων κόκκαλα εἶναι θεμελιωμένο
καὶ πίνουν τὰ θεμέλια του χιλιάδες χρόνια αἷμα
καὶ τρέφεται μὲ δάκρυα καὶ μὲ καημοὺς θεριεύει,
κι εἶναι ἄπαρτο κι εἶν’ ἄφθαρτο καὶ πάντα στέκει ὁλόρθο
ἀλύγιστο κι ἀσάλευτο τῆς λευτεριᾶς ταμποῦρι.
Συνέχεια

Ἀνδροῦτσος ἤ Κολανδροῦτσος Γεώργιος. Ὁ Ναύαρχος τῶν Σπετσῶν.

Γεώργιος Ἀνδροῦτσος

Ανδρούτσος ή Κολανδρούτσος Γεώργιος (1782; -1849): ο ναύαρχος των Σπετσών Μία από τις σημαντικότερες μορφές του ναυτικού Αγώνα του 1821, ο Γεώργιος Ανδρούτσος, γνωστότερος σαν Κολανδρούτσος, γεννήθηκε στις Σπέτσες γύρω στα 1782. Ιδιοκτήτης του βρικιού «Παγκρατίων», που ναυπήγησε στις Σπέτσες το 1813, ασχολήθηκε δραστήρια με το ναυτεμπόριο της εποχής αποκτώντας παράλληλα την απαραίτητη για τον κατοπινό αγώνα εξαιρετική ναυτική εμπειρία.

Στις 3 Απριλίου 1821, αμέσως μετά την κήρυξη της Επανάστασης στις Σπέτσες, ο Κολανδρούτσος γίνεται μέλος της Επιτροπής η οποία διοίκησε στη διάρκεια του Αγώνα το νησί και διηύθυνε τις πολεμικές επιχειρήσεις του. Ο «Παγκρατίων» τον συνόδευσε σχεδόν σε όλες τις ναυτικές αποστολές του. Στις επιχειρήσεις του τρινήσιου ελληνικού στόλου στον Αργολικό, το Σεπτέμβριο του 1822, ηγήθηκε της ναυτικής μοίρας του νησιού του ως ναύαρχος, ενώ στα 1823 και 1824 εκλέχθηκε και επανεκλέχθηκε ναύαρχος των Σπετσών, διατηρώντας το αξίωμα αυτό μέχρι το τέλος του Αγώνα.

Παρά τους όχι και τόσο κολακευτικούς χαρακτηρισμούς των τοπικών ιστοριογράφων, του Αν. Ορλάνδου, ο οποίος περιγράφει τον Κολανδρούτσο ως «άνδρα γενναίον μεν, τίμιον και σοβαρόν, αλλ’ ουχί ι­κανότητος αναλόγου προς την ναυαρχικήν θέσιν…», και του Αν. Χατζη-Αναργύρου, ο οποίος τον χαρακτηρίζει Συνέχεια

18 Μαΐου 1828. Δροσουλίτες. Ἡ μάχη τοῦ Φραγγοκαστέλλου

Επιμέλεια κειμένου Ρίκη  Ματαλλιωτάκη
Κοντά στην απροσκύνητη χώρα των Σφακίων, λίγα μόλις μέτρα πιο πέρα από την ακτή που ξεψυχά το κύμα του Λιβυκού, κι εξίσου λίγα από τους πρόποδες που φωλιάζουν  μερικά από τα αετίσια Σφακιανοχώρια, ορθώνει την ύπαρξη, του σε σχήμα παραλληλόγραμμου,  ένα καστέλι (πύργος) άριστα μέχρι σήμερα διατηρημένο. Το Φραγκοκάστελλο.
Δυο σειρές πολεμίστρες περιζώνουν τα μέχρι σήμερα απείραχτα, όπως τουλάχιστον δείχνουν εξωτερικά, τείχη του  και η πύλη του  βρίσκεται κατά την μεριά της θάλασσας σαν στόμα αγριεμένου θεριού.
 
Ο θρύλος του γεφυριού της Άρτας (ολημερίς το κτίζανε  τη νύχτα το γκρέμιζαν) γίνεται κι εδώ παραλλαγμένη πραγματικότητα αφού κάπως έτσι οι Σφακιανοί με μπροστάρηδες τα έξη  αδέλφια Πατσούς, εμπόδιζαν τους Βενετούς να Συνέχεια

Ἡ Πύῤῥειος νίκη τοῦ Γκαίρινγκ

Κρήτη μου ὄμορφο νησί, πού ΄γραψες Ἱστορία,

δίχως στρατό πολέμησες μιάν αὐτοκρατορία

      Ἡ μάχη τῆς Κρήτης ὅπως ἐπεκράτησε νά λέγεται ἠ ἐπική ἀντίστασι τῶν ὑπερασπιστῶν τῆς νήσου κατά τῶν Γερμανῶν εἰσβολέων τό τελευταῖο δεκαήμερο τοῦ  Μαΐου τοῦ 1941, εἶναι τό τελευταῖο μεγάλο γεγονός στήν Ἱστορία τῆς Κρήτης. Ἡ μάχη αὐτή εἶναι «ὁ δραματικός ἐπίλογος τοῦ Ἑλληνοιταλικοῦ πολέμου.

      Μετά τήν ὑποταγή τῆς ἠπειρωτικῆς Ἑλλάδος τόν Ἁπρίλιο τοῦ 1941 ἀπό τούς Γερμανούς, Συνέχεια