Ὁ μύθος τοῦ Καιάδα!

Ἐχθὲς ἡ Σεμέλη μας, βαθύτατα ἐκνευρισμένη, ἔγραψε ἕνα ἄρθρον μὲ τίτλο: «Νὰ σᾶς δῶ στὸν Καιάδα».
Εἶχε ἕναν δίκαιον βουνὸ ἡ κοπέλλα, διότι ὁ Καιάδας ἔχει ἐπικρατήσει στὶς συνειδήσεις μας ὡς ὁ κατ’ ἐξοχὴν χῶρος θανατώσεως βρεφῶν ποὺ ἔπασχαν ἀπὸ κάτι… Ὅ,τι δήποτε!
Ὅμως, εἶναι ἀληθές αὐτό;  Κι ἐάν δέν εἶναι, ἐμεῖς τί κάνουμε γιά νά ἐπαναφέρουμε τήν ἀλήθεια στίς σωστές της διαστάσεις;


Ἴσως τὸ παρακάτω νὰ σᾶς εἶναι γνωστό. Ἀλλὰ θεώρησα ὑποχρέωσίν μου, ἰδίως μετὰ  τὸ σχόλιον τοῦ Ἀππελαίου, Τὸ ὁποῖον θὰ δεῖτε
ἐδῶ ποὺ δικαίως ἐθίγῃ, νὰ ἀποκαταστήσω τὴν ἀλήθεια. Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι ἐν τελῶς διαφορετικὴ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποὺ γνωρίζαμε ἔως σήμερα!

Πρὶν σᾶς ἀφήσω, γιὰ νὰ μελετήσετε καὶ νὰ ἀκούσετε ὅλα αὐτὰ ποὺ θὰ μᾶς βοηθήσουν νὰ βγάλουμε ἀκόμη μίαν σκιὰ ἀπὸ τὰ ψεύδη ποὺ μᾶς σκοτίζουν, κάτι τελευταῖον. 
Τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα ποὺ ἔχουμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε δὲν εἶναι ὁ ὁποιοσδήποτε ἐχθρός, ἐσωτερικὸς ἤ ἐξωτερικός.
Τὸ μεγαλύτερον πρόβλημα εἴμαστε ἐμεῖς!
Δυστυχῶς, ἐὰν ἐμεῖς δὲν μάθουμε νὰ σκαλίζουμε μόνοι μας πίσω ἀπὸ τὶς κουρτίνες καὶ τὶς παρωπίδες, οὐδέποτε θὰ μάθουμε τὸν τρόπο νὰ ξαναγίνουμε Ἄνθρωποι! Κι ὅταν ἀναφέρομαι στὴν λέξιν Συνέχεια