Ὁ ΟΗΕ, στοῦ ὁποίου διακηρύξεις ὀφείλεται τὸ παραπάνω ἀπόσπασμα, ἄς ἔλθῃ νὰ μᾶς ΑΠΟΔΕΙΞῌ τὸ ποῦ ἀκριβῶς, καὶ πῶς, προασπίσθη, ὡς ὀργανισμὸς, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα.
Ἐπίσης νὰ μᾶς ἐξηγήσῃ τὸ πότε ἐσεβάσθη ἐθνικὰ καὶ κυριαρχικὰ δικαιώματα, ὁλοκλήρων κρατῶν, ὅπως μὲ τὰ πρόσφατα παραδείγματα τῆς τοῦ Ἰρᾶκ, τοῦ Ἀφγανιστᾶν, τῆς Σομαλίας, τῆς Κεντροαφρικανικῆς Δημοκρατίας, τῆς Σερβίας, τῆς Λιβύης καὶ τῆς Συρίας.
Εἰδικῶς στὸ ἐπίπεδον τῆς παιδείας, ὀφείλουμε πλέον νὰ τοῦ ἀναγνωρίσουμε πὼς θεωρεῖ παιδεία μόνον ὅ,τι δουλοποιεῖ τοὺς πληθυσμούς κι ἀκυρώνει τὶς ἀτομικότητες καὶ τὶς ἐθνότητες.
Ποιά εἶναι αὐτά; Καί ποιός τά δικαιοῦται;Διότι ἀκοῦμε γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, διαβάζουμε γιὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, διεκδικοῦμε ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλὰ οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν γνωρίζει κι ἀντιλαμβάνεται τὸ τὶ σημαίνει ἀνθρώπινον δικαίωμα. Οὐδεὶς ἐξ ἡμῶν συνειδητοποιεῖ πὼς γιὰ νὰ δικαιοῦται κάποιος ἀναγνώρισιν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ὀφείλει προτίστως νὰ ἔχῃ πληρώσῃ, ναί, πληρώσῃ τὶς ὑποχρεώσεις του.
Γιὰ νὰ κατανοήσουμε καλλίτερα τὸ τί ἀκριβῶς ἐννοῦμε, ὅταν ἀναπαράγουμε ἀκρίτως ὅλες αὐτὲς τὶς ἀνοησίες, ποὺ μᾶς ἔχουν χώσει μέσα στὰ κεφάλια μας, πρέπει νὰ ξεκινήσουμε ἀπὸ τὸ βασικὸν ἐρώτημα: τά παιδιά ἔχουν δικαίωμα στά ἀνθρώπινα δικαιώματα;