Ἔχουμε κατὰ καιροὺς ἀναφερθῇ στὴν μεγάλη μάστιγα ποὺ φέρει μαζύ του τὸ Ἰσλάμ.
Ἡ μάστιγα αὐτὴ δὲν ἀφορᾶ στὴν ὅποιαν θεοκρατικὴ ἀντίληψι ἔχουν οἱ πιστοὶ ἀλλὰ στὸ πῶς ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, μὲ τὴν τόσο διαφορετικὴ ἀντίληψι γιὰ κοινωνικά, πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ συστήματα, μποροῦν νὰ βροῦν κοινὲς ἀρχὲς ἐπικοινωνίας. Ὅταν γιὰ παράδειγμα κάποιος προέρχεται ἀπὸ κοινωνίες ποὺ ὑποτιμοῦν, ἀπαξιοῦν καὶ δὲν ὑπολογίζουν  τὸ δικαίωμα τῆς γυναίκας νὰ αὐτοπροσδιορίζεται, εἶναι φυσικὸν ἐπόμενον νὰ μεταφέρῃ τὶς πεποιθήσεις του μέσα στὴν κοινωνία ποὺ διαβιεῖ. Αὐτὸ ὅμως σημαίνει πὼς ἡ γυναίκα, στὰ δικά του μάτια, δὲν ἄλλαξε ῥόλο. Ἁπλῶς οἱ γυναῖκες τῶν ἄλλων, αὐτὲς ποὺ διαβιοῦν σὲ συνθῆκες ἐλευθερίας, εἶναι ἤ πόρνες ἤ εἶδος πρὸς ἐξαφάνισιν. Συνέχεια →