Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Κολοκοτρώνη
«Τὸ «κλέπτης» ἦτον καύχημα. Ἔλεγε «εἶμαι κλέπτης» καὶ ἡ εὐχὴ τῶν πατέρων ἑνὸς παιδιοῦ ἦτον νὰ γίνη κλέπτης. Συνέχεια
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὰ ἀπομνημονεύματα τοῦ Κολοκοτρώνη
«Τὸ «κλέπτης» ἦτον καύχημα. Ἔλεγε «εἶμαι κλέπτης» καὶ ἡ εὐχὴ τῶν πατέρων ἑνὸς παιδιοῦ ἦτον νὰ γίνη κλέπτης. Συνέχεια
26 Μαΐου 1834. Ἡμέρα Ντροπῆς γιὰ τὸν Ἑλληνισμό.
Καταδίκη εἰς θάνατον τοῦ Κολοκοτρώνη, μὲ δάκτυλο τῶν Γερμανῶν!
Ὁ Κολοκοτρώνης, ὅταν ἄκουσε κάποιον νὰ τοῦ λέῃ: «ἄδικα σὲ σκοτώνουν, στρατηγέ», ἀπήντησε: «Γι’ αὐτό λυπᾶσαι; Καλλίτερα ποὺ μὲ σκοτώνουν ἄδικα, παρὰ δίκαια!».
Όταν οι ηγέτες έχουν το ανάστημα να πουν ΟΧΙ. Στον λαό.
______________________________
Όταν έφθασε ο Δημήτριος Υψηλάντης στην επαναστατημένη Ελλάδα, ο λαός τον υπεδέχθη με ενθουσιασμό. Του ανεγνώρισε αμέσως όλες τις αρετές του λαοπρόβλητου αρχηγού. Στο πρόσωπό του είδαν τον ηγέτη που θα έφερνε την ελευθερία στο Γένος. «Καλώς ήρθες αφεντικό!» του φώναζαν όπου πήγαινε.
Υπήρχε όμως ένα σοβαρό πρόβλημα: Οι πρόκριτοι και οι κοτζαμπάσηδες. Αμέσως αντιλήφθηκαν ότι ο πρίγκιπας συνιστούσε απειλή για την δύναμη και τα προνόμιά τους. Επιχείρησαν να κάνουν διαπραγμάτευση μαζί του. Εκείνος αρνήθηκε.
Ο λαός και ο στρατός, μπροστά στον φόβο να φύγει ο Υψηλάντης και να τους εγκαταλείψει, εξαγριώθηκαν.
5 Ἰανουαρίου 1825 παραπέμπεται σὲ δίκη ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Ἡ ἀναίτια σύλληψις τοῦ Κολοκοτρώνη χωρὶς νὰ τηρηθῇ κανενὸς εἴδους δικονομικῆς διαδικασίας (κατηγορητήριο-δίκη-καταδίκη) καὶ ἡ φυλάκισὴ του στὴν Ἱ.Μ. Προφήτη Ἡλία στὴν Ὕδρα, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ὁ Αἰγύπτιος Ἱμπραῆμ ἔκανε ἀπόβαση στὴν Συνέχεια
Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ θέλω νὰ γράψω γιὰ τὸν Δυσσέα μας. Τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο. Ἕναν ἄνδρα πρότυπο γιὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὑπέρμετρα συκοφαντημένο.
Γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης μας, ἦταν ἀπὸ τὶς σημαντικότερες καὶ πλέον συνειδητοποιημένες προσωπικότητες τοῦ ἀγῶνος. Κατασυκοφαντήθηκε ἀπὸ κάθε πλευρά. Προσπάθησαν νὰ μειώσουν τὴν ἀξία του πολιτικοί, συνεργᾶτες του, ἀκόμη καὶ ἱστορικοί. Δολοφονήθηκε ἀπὸ «Ἕλληνες» γιὰ νὰ μὴν τὸν ἀφήσουν νὰ λάμψῃ σὲ μίαν Ἑλλάδα ποὺ χρειαζόταν τέτοιους ἀκριβῶς ἀνδρες. Δῆλα δή, στὸ πρόσωπο τοῦ Ὀδυσσέως δολοφόνησαν τὸ ὄνειρο γιὰ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥαγιᾶ, πρὸ κειμένου νὰ τὸν κρατήσουν ῤαγιὰ γιὰ πάντα.
Πληροφορίες γιὰ τὸ ποιόν του ἀντλοῦμε ἀπὸ πολλοὺς ἀγωνιστὲς καὶ ἱστορικούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἀναφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ στὸν Ὀδυσσέα. Ὁ Μακρυγιάννης μὲ παράπονο καὶ πίκρα γιὰ τὸν δολοφονία του. Ὁ Φωτιάδης μὲ θαυμασμό. Ὁ Κόκκινος ἐπίσης. Γενικῶς, ἦταν ἕνα παλληκάρι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ μὲ τὴν παρουσία του πολλά. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν!