Ἂς μιλήσουμε γιὰ τὶς σύγχρονες αὐτοκρατορίες λοιπόν…
Φανερὲς καὶ …ἀόρατες αὐτοκρατορίες!!!
Αὐτὲς τέλος πάντων, ποὺ ἀκόμη ὑπάρχουν, φανερῶς ἢ κρυφίως, καθορίζοντας τὸ μέλον τῆς ἀνθρωπότητος καὶ φορτώνοντάς την μὲ αἱματηρὲς γενοκτονίες διαρκῶς καὶ μὲ κάθε δυνατὸ πρόσχημα…
Θυσιασμένοι λαοί στά πετρελαϊκά συμφέροντα;
Ἡ πλέον βαρβαρικὴ καὶ κτηνώδης, ὅλων αὐτῶν τῶν αὐτοκρατοριῶν, ἐπισήμως πάντα (διότι, κακὰ τὰ ψέμματα… ἄλλοι ἔχουν τὸ ὄνομα κι ἄλλοι τὴν χάριν…!!!), ἦταν ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία.
Ἐμεῖς σὰν λαὸς γιὰ ἑκατοντάδες χρόνια γευθήκαμε τὴν ὑψηλὴ …«φροντίδα» της!!! Τὸ ὅ,τι σήμερα θεωροῦμε ἑαυτοὺς ἀπελευθερωμένους (κάτι ποὺ θὰ πρέπη νὰ τὸ κυττάξουμε), σὲ ἕναν σημαντικὸ βαθμὸ ὀφείλεται στὸ μῖσος ποὺ ἄφησε πίσω του ὁ αἱμοσταγὴς σουλτανικὸς τρόπος διακυβερνήσεως.
Ἡ Ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία ἐπισήμως κατέῤῥευσε, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα μερικὰ ἐδάφη της, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν λαῶν ποὺ τὰ κατοικοῦσαν, ἐπέρασαν στὴν σφαίρα ἐλέγχου ἄλλων αὐτοκρατοριῶν, πιὸ …«πεπολιτισμένων». Ἐντούτοις καλὸ εἶναι νὰ παρατηρήσουμε πὼς ἡ πορεία τῆς πάλαι ποτὲ κραταιᾶς Ὀθωμανικῆς αὐτοκρατορίας, ἀπὸ τὴν κεμαλικὴ περίοδο καὶ μετά, ἦταν μία πορεία πρὸς τὸν ἐθνικό-κομμουνιστικο-σοσιαλισμό της, ἢ ἄλλως πρὸς τὸν κεμαλικὸ (ναζιστικοῦ τύπου) σοσιαλισμό. Πρὸς τοῦτον καὶ ὁ Κεμὰλ ἐπέτυχε τοὺς πλέον πιστούς του συμμάχους στὸ ἄρτι δημιουργηθὲν τοκογλυφικὸ μόρφωμα τῆς Σοβιετικῆς Ἑνώσεως, προεξάρχοντος μάλιστα τοῦ Λένιν.
Διότι, ἀρχικῶς, ἐὰν ΔΕΝ μποροῦμε νὰ σωθοῦμε ΜΟΝΟΙ μας, ΔΕΝ ἀξίζουμε καὶ σωτηρία.