Ταξειδεύοντας στὸν κόσμο, εἰσπράττεις τὴν βεβαιότητα τῆς αὐθυπαρξίας σου, ἐνισχύεις τὴν αὐτάρκειά σου, οὐδετεροποιεῖς τὶς ἐξαρτήσεις σου, ἐπιτυγχάνεις τὴν ἀποδοχή σου, ἀλλάζεις ῥότα στὸ μυαλό, γιατὶ ὁ κόσμος εἶναι ἐκεῖ…..ἔξω καὶ περιμένει…..
Συνέχεια →

Πρώτη Νοεμβρίου σήμερα καὶ οἱ ὀξυὲς στὸν ἐγκαταλειμμένο οἰκισμὸ τοῦ Γλυκονερίου ἑτοιμάζονται, σιγὰ σιγά, νὰ ὑποδεχθοῦν τὸν Χειμῶνα…

Συνέχεια →

Ἀετομηλίτσα, Νομὸς Ἰωαννίνων.

Συνέχεια →

Τὸ γήρασμα τοῦ σώματος καὶ τῆς μορφῆς μου εἶναι πληγὴ ἀπὸ φρικτὸ μαχαίρι…
δὲν ἔχω ἐγκαρτέρηση καμμιά…
Σὲ σὲ προστρέχω τέχνη τῆς ποιήσεως …

Μελαγχολία τοῦ Ἰάσονος Κλεάνδρου, ποιητοῦ ἐν Κομμαγηνῇ, 595 μ.Χ. (τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ}.

Τὸ ἀναφέρει καὶ σὲ ἄλλο ποιῆμα του τὸ μέρος ὁ Ποιητής, στὸ «Τέμεθος, Ἀντιοχεύς, 400 μ.Χ.», ὅπου μιλᾷ γιὰ τὸν περικαλλῆ νέο ἐκ Σαμοσάτων, ὅπου Σαμόσατα ἡ πρωτεύουσα τοῦ βραχυβίου αὐτοῦ Βασιλείου τῆς Κομμαγηνῆς, τῆς Ἑλληνιστικῆς Περιόδου. Συνέχεια →

Πόσο σχετική εἶναι τελικά ἡ τύχη; Συνέχεια →