Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μαυροκορδᾶτος Ἀλέξανδρος

Ἡ Ἑλλάδα στὰ χρόνια τῆς χολέρας

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

του Παντελη Καρύκα

Το 1853 ξέσπασε, με αφορμή, υποτίθεται, την προστασία των Ορθοδόξων στους Αγίους Τόπους, ένας νέος Ρωσσοτουρκικός Πόλεμος, ο οποίος εξελίχθηκε στον λεγόμενο Κριμαϊκό Πόλεμο.

ΟΙ Ρώσσοι σύντριψαν τον τουρκικό στόλο στη Σινώπη, τον Σεπτέμβριο του 1853, προκαλώντας την έντονη αντίδραση Βρεταννών και Γάλλων, οι οποίοι για κανένα λόγο δεν επιθυμούσαν ήττα των Οθωμανών, η οποία θα συνεπαγόταν ισχυροποίηση της Ρωσσίας και ίσως κυριαρχία της στα Στενά των Δαρδανελλίων.

Έτσι προειδοποίησαν αρχικά τη Ρωσσία να σταματήσει τον πόλεμο με τους Τούρκους. Όταν ο τσάρος αρνήθηκε του κήρυξαν τον πόλεμο, συμμαχώντας με τους Τούρκους και τους Ιταλούς του Βασιλείου του Πεδεμοντίου. Συνέχεια →

14 Σεπτεμβρίου 1814 ἱδρύεται στήν Ὀδησσό ἡ Φιλική Ἑταιρεία

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Γράφει ο Νικόλαος Φωτιάδης*

Πολλές προσπάθειες έκαναν οι ραγιάδες κατά τη διάρκεια της Τουρκικής τυραννίας για να αποτινάξουν το βάρβαρο ζυγό.
Προ της ιδρύσεως της «Φιλικής Εταιρείας» ιδρύθηκαν οι απελευθερωτικές οργανώσεις «Εταιρεία των καλών εξαδέλφων» από τον εθνομάρτυρα Ρήγα Βελεστινλή, «Εταιρεία των Φιλομούσων» η οποία με την υποστήριξη του Ι. Καποδίστρια ίδρυσε στην Αθήνα ανώτερο εκπαιδευτήριο και το «Ελληνόγλωσσον Ξενοδοχείον» στο Παρίσι το 1809.
ΙΔΡΥΣΗ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ
Οι ένθερμοι πατριώτες Συνέχεια →

Ὁ Κολοκοτρώνης ἦταν ἤ ἔγινε Κολοκοτρώνης;

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

 

Σχέδιον τοῦ Γάλλου συνταγματάρχου Voulier. Ἴσως τὸ πλέον ἀξιόπιστον καὶ πιστὸν πορτρέτον τοῦ Γέρου μας.

«Προσκυνῶ τὴν Ἑλλάδα. Φιλῶ τὸ χέρι τῆς λευτεριᾶς».

Μὲ αὐτὰ τὰ λόγια χαιρέτιζε ὁ ποιητής μας Ἀντώνης Μαρτελᾶος τὸν Κολοκοτρώνη, κάθε ποὺ τὸν συναντοῦσε στὴν Ζάκυνθο.
Στὴν Ζάκυνθο ὁ Κολοκοτρώνης μορφώθηκε.
Ὅσο τοὐλάχιστον μποροῦσε νὰ μορφωθῇ κάποιος ἐκεῖνα τὰ σκοτεινὰ χρόνια.
Κατὰ πῶς λέει κι ὁ ἴδιος, μόνον τὸ ὄνομά τους, κάποιοι παλαιοὶ κοτζαμπάσηδες, ἤξεραν νὰ γράφουν.  Οἱ παπᾶδες μόνον «κατὰ πράξιν» ἤξεραν τὰ ἐκκλησιαστικά.
Ἀμόρφωτος, συνειδητὰ κρατημένος στὸ σκότος ὁ λαός.

Στὶς 6 Ἰανουαρίου 1821 πάτησε τὰ πόδια του στὸν Μοριά. Οὔτε κἄν ἐγνώριζε ἀκόμη τότε πὼς ἦταν ὁ ἡγέτης αὐτοῦ τοῦ τόπου. Νὰ ἀγωνισθῇ ἐγύρευε. Εἶχε μπεῖ στὸ μυστικὸ τῆς Φιλικῆς Ἑταιρείας ἀπὸ τὸ 1818. Νὰ παλέψῃ, νὰ πολεμήσῃ, νὰ σκοτωθῇ γιὰ τὴν λευτεριὰ τοῦ τόπου  μας.
Ὁ Κολοκοτρώνης ποὺ ἐμεῖς γνωρίζουμε, ἀκόμη δὲν εἶχε γεννηθῇ. Ἐκκολάπτετο. Ὄχι διότι δὲν εἶχε τὴν Φύσιν. Ἐὰν δὲν τὴν εἶχε δὲν θὰ γινόταν αὐτὸ ποὺ γνωρίζουμε. Σαφῶς καὶ εἶχε τὴν Φύσιν. Δὲν εἶχε ὅμως δύο πολὺ σοβαρὰ στοιχεῖα. Δὲν εἶχε τὴν παιδεία καὶ τὴν συνειδητότητα. Δῆλα δὴ δὲν εἶχε προλάβῃ νὰ κάνῃ τὰ ἀπαραίτητα βήματα γιὰ νὰ γίνῃ ὁ γνωστὸς καὶ πολυαγαπημένος μας Γέρος. Ἀκόμη…

Συνέχεια →

Οἱ …ἐπιδημίες καρκίνων τῶν ἡγετῶν μόλις ἐξεκίνησαν!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Σήμερα γράφει ὁ Ἀλέξανδρος. Τὰ ἔχουμε ξανὰ γράψει (ἐδῶ, ἀπὸ τὸν Ἰανουάριο, ἀλλὰ εἶναι εὐκαιρία, λόγῳ τῆς πληθώρας τῶν εἰδήσεων, ποὺ διαρκῶς μᾶς καταδεικνύουν τὸ «ποιὸς ἐλέγχει τὸν πλανήτη» (γιὰ τὴν ὥρα), νὰ τὰ ἐπαναλάβουμε. Ἄλλως τὲ ἔχουμε κι ἐμεῖς νὰ καταθέσουμε τὰ σχετικὰ ἱστορικά μας παραδείγματα-ἀπώλειες. Ἤ μήπως θά λησμονήσουμε πώς ὁ Καποδίστριας ἐδολοφονήθη (ἐπισήμως)γιά τά …«μάτια τῶν Μαυρομιχαλαίων» καὶ …οὐδέποτε γιά τά …«μάτια τῶν Ἀγγλοσαξόνων» πού ἐκπροσωποῦντο, τότε, στὸν τόπο μας ἀπό τά φαναριώτικά μαυροκορδατικά σκουπίδια, τά ἀληπασαλίδικα κωλεττικά ἀπόβλητα  καί τούς πλέον «λαοπροβλήτους» κουντουριώτηδες;

Συνέχεια →

Ἐὰν δὲν τὰ καταφέρουμε μόνοι μας….

ἀπὸ τὸν/τὴν

5

Εἶναι μαγεία νὰ πολεμᾶς γιὰ τὰ ἰδανικά σου! Κι ἀκόμη μεγαλυτέρα νὰ γνωρίζῃς πὼς θὰ ξεπεράσῃς ΜΟΝΟΣ σου κάθε ἐμπόδιο καὶ θὰ νικήσῃς!

Δὲν θὰ καταφέρουμε κάτι!

Ἀφορμὴ γιὰ τὸ σημερινὸ σημείωμα εἶναι ὁ …Πούτιν!
Ναί, αὐτός, ὁ κατὰ τὰ ἄλλα συμπαθὴς ἡγέτης τῶν Ῥώσσων.
Κι ὄχι μόνον φυσικά!
Κάθε Πούτιν, κάθε θεός, κάθε τέλος πάντων ἐξωγενὴς δύναμις, εἶναι ἀφορμὴ αὐτοῦ τοῦ σημειώματος.

Συνέχεια →

4η Φεβρουαρίου. Μνήμη Θεοδώρου Κολοκοτρώνη

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα στήν μνήμη τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη. Σήμερα δέν ὑπάρχουν ἥρωες.  Μόνον Νενέκοι.

Πέθανε στίς 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843. Πρίν ἀπό 169 χρόνια.

Ο Θ. Κολοκοτρώνης είναι η σημαντικότερη στρατιωτική και πολιτική φυσιογνωμία της Επανάστασης του 1821. Για την ευφυΐα, την τόλμη, τη σύνεσή του, αλλά και για τη βαρύτητα του λόγου του, που από νέο τον χαρακτήριζαν, επονομάσθηκε «Γέρος του Μοριά» Γεννήθηκε στο Ραμαβούνι της Μεσσηνίας στις 3 Απριλίου 1770, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Λιμποβίσι της Αρκαδίας. Η οικογένειά του – με γενάρχη τον Τσεργίνη – ανέδειξε πολλούς γενναίους κλεφταρματολούς-αγωνιστές και κατέβαλε βαρύ τίμημα στον απελευθερωτικό αγώνα κατά των Τούρκων. Μέχρι την έκρηξη της Επανάστασης περίπου εβδομήντα Κολοκοτρωναίοι είχαν βρει το θάνατο στον αγώνα κατά των Τούρκων.

 Ο πατέρας του Κωνσταντής ήταν Συνέχεια →