Ἡ πορεία πρὸς τῆς ἀνεξαρτησία κάθε πόλεως, κάθε μικροῦ ἤ μεγάλου τόπου μέσα στὸ σύγχρονο κράτος ποὺ ἐμάθαμε νὰ λέμε Ἑλλάς, ἐπῆλθε μετὰ ἀπὸ ἀπὸ πολλοὺς ἀγῶνες, πολὺ αἷμα καὶ πολὺ πόνο.
Κάθε πτυχὴ τῆς ἱστορίας μας πιστεύω πὼς πρέπει νὰ τὴν μαθαίνουμε. Εἶναι πλέον ἡ Ἀνάγκη ποὺ μᾶς ὁδηγεῖ στὸ νὰ συνειδητοποιήσουμε τὸ ἀπὸ ποῦ ἐξεκινήσαμε, τὸ ποῦ εἴμαστε καὶ τὸ ποῦ πρέπει νὰ φθάσουμε.
Πόσοι ἀπό ἐμᾶς θά πασκίσουν νά «εἰσέλθουν» στήν διαδικασία τῆς ἀναδομήσεως;
Συνέχεια
Το επαναστατικό κίνημα του 1790 
KAI TA ΠPO AYTHΣ ΔIAΔPAMATIΣΘENTA ΓEΓONOTA
Λαοί που ξεχνούν την ιστορία τους όπως πολύ εύστοχα ειπώθηκε, είναι καταδικασμένοι να την επαναλάβουν.
Μέσα στο πνεύμα της φράσης αυτής, που κινείται μεταξύ εθνικής επιταγής και εξορκισμού, θα γραφτούν λίγα λόγια μια που σήμερα συμπληρώνονται 87 χρόνια από την επίσημη Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα.
Το Νησί μας είναι πολύμορφα σημαδεμένο από το χρόνο και την Ιστορία. Ρωμαίοι, Σαρακηνοί, Γενουάτες, Βενετοί, Τούρκοι και Γερμανοί στηριζόμενοι στη λογική της υπεροχής τους χρησιμοποιούν τους θαλάσσιους και εναέριους δρόμους και μακριά από φραγμούς και ηθικές αναστολές την καταλαμβάνουν.
Τα πέτρινα χρόνια της προτελευταίας κατοχής καλύπτουν το χρονικό διάστημα Συνέχεια
Ἄλλη μία μορφή ποὺ λίγοι ἀναφέρουν.
Ὁ Γιωργάκης Ὀλύμπιος, ὄχι τόσο νέος ὅσο οἱ ἄλλοι ἀγωνιστές, ἀλλὰ μὲ τὸ ἴδιο σθένος, εἶναι ἀπὸ τοὺς λιγοστούς ποὺ στάθηκε πιστός δίπλα στὸν Ἀλέξανδρο Ὑψηλάντη. Κι ὄχι μόνον στάθηκε, ἀλλὰ συνέχισε τὸν ἀγώνα, ἔως ὅτου ἀπεκλήσθη στὴν μονή τοῦ Σέκου, ὅπου μαζί μὲ τοὺς λίγους συμπολεμιστές του, ἀνετινάχθη.
Τί νὰ πρωποπῇ κάποιος γιὰ τὸν Γιωργάκη Ὀλύμπιο; Μίαν ζωή τὴν πέρασε στὸν ἀγώνα. Μίαν ζωή πόλεμος. Μία εἶχε καὶ τὴν ἀφιέρωσε στὴν ἐλευθερία μας.
Ἔζησε πάντα ἐλεύθερος, ὄπως καὶ πέθανε.
