Ἀρχεῖα ἐτικέττας: θεὰ Ἀφροδίτη

Ὕμνος εἰς Αφροδίτην

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὑμνος εἰς Αφροδίτην (Πρόκλος)
Ὑμνοῦμεν τὴν πολυώνυμον σειρὰ τῆς Ἀφρογεννήτου καὶ τὴν μεγάλην βασιλικὴν πηγὴν ἐκ τῆς ὁποίας ἀνεβλάστησαν ὅλοι οἱ ἀθάνατοι πτερωτοὶ Ἔρωτες, ἐκ τῶν ὁποίων ἄλλοι μὲν στοχεύουν τὰς ψυχὰς μὲ νοητικὰ βέλη, διὰ νὰ λάβουν αὐταὶ τὰ ἀνυψωτικὰ «κεντρίσματα» τῶν πόθων καὶ ἐὰν ἐπιθυμοῦν νὰ δοῦν τὰς πυροφεγγεῖς αὐλὰς τῆς μητρὸς των.
Οἱ δὲ, ἀκολουθώντας τὰς σωτηρίους βουλὰς καὶ προνοῖας τοῦ πατρὸς, προσπαθοῦν νὰ αὐξήσουν μὲ γεννήσεις τὸν ἄπειρον Κόσμον καὶ ἐγείρουν εἰς τὰς ψυχὰς τὸν πόθον τοῦ ὲπιχθονίου βίου.
Συνέχεια →

Ἀθηνᾶ, Ἥρα καὶ Ἀφροδίτη…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Οἱ τρεῖς Θεές - Ἀθηνᾶ, Ἥρα καὶ Ἀφροδίτη The Three Goddesses - Athena, Hera and Aphrodite (1923), Franz Stuck

Οἱ τρεῖς Θεές – Ἀθηνᾶ, Ἥρα καὶ Ἀφροδίτη
The Three Goddesses – Athena, Hera and Aphrodite (1923), Franz Stuck

      Franz Ritter von Stuck (23 Φεβρ. 1863 – 30 Αύγ. 1928), Γερμανὸς συμβολιστής/ Art Nouveau ζωγράφος, γλύπτης, χαράκτης, καὶ ἀρχιτέκτονας. Ὁ ἀγαπημένος ζωγράφος τοῦ Χίτλερ…  Συνέχεια →

Ὕμνος εἰς τὴν Ἀφροδίτην

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὦ ἀνατείλασα μὲ τὸ πρῶτον
τῆς γῆς μειδίαμα κ’ εἰς τὸν κρότον
τῆς ὑπὸ ἔρωτα φλοισβησάσης
πρωτοκυμάντου, γλαυκῆς θαλάσσης!
Ἂν τοὺς βωμούς σου, θεὰ, ὁ φθόνος,
ἡ Εἱμαρμένη, ὁ μακρὸς χρόνος
ἔσβυσαν, κ’ εἶναι Ἔρωτων τᾶφος
καὶ τ’ ἁβρὰ Κύθηρα καὶ ἡ Πᾶφος,
εἰς τὰ θεμέλια τῶν βωμῶν σου,
κ’ εἰς τὰ συντρίμματα τῶν ναῶν σου
ῥόδον εἰς αὔρας πνοὴν ἐφύη,
καὶ τὴν ἰσχύν σου ἔτι μηνύει·
καὶ εἰς τὰ ἔρημ’ αὐτὰ τεμένη
ἀπὸ τὰ βέλη σου τετρωμένη
Συνέχεια →

Ὁ Ἄδωνις

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ὁ Ἄδωνις, γιὸς τοῦ Κινύρα καὶ τῆς Σμύρνας, ἀπὸ τὴν στιγμὴ ποὺ ἦρθε στὸν κόσμο, βρέφος ἀκόμη, ἦταν τόσο ὄμορφος ποὺ μόλις τὸν εἶδε ἡ θεὰ Ἀφροδίτη τὸν ἔκλεψε καὶ μυστικὰ ἀπὸ τοὺς ἄλλους θεοὺς τὸν ἔκρυψε σὲ μία λάρνακα καὶ τὸν ἐμπιστεύτηκε στὴν Περσεφόνη. Συνέχεια →

Ἡ Μυθολογία μας ἤ ἡ Ἱστορία μας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἡ μυθολογία μᾶς κρύβει πολλὰ πράγματα:

Ὁ καθηγητὴς Γεωφυσικὴς τοῦ Πανεπιστημίου Πάτρων, Σταυρὸς Παπαμαρινόπουλος ἔχει ξεκινήσει μιὰ  πολύχρονη ἔρευνα, προκειμένου νὰ ἀποκωδικοποιήσει τὴν ἑλληνικὴ μυθολογία, στηριζόμενος ὅμως, σὲ ἐπιστημονικὲς τεκμηριώσεις καὶ ἐπιχειρήματα.
«Στα Ὁμηρικὰ ἕπη, τὰ ὁποῖα γράφτηκαν τὸν 8ο αἰῶνα, ὁ θεὸς Ἄρης παρουσιάζεται σὲ μιὰ  ἐρωτικὴ σχέση μὲ τὴν Ἀφροδίτη, προκαλώντας τὸν ἐρχομὸ τῶν θεῶν Δία, Ἑρμῆ καὶ Ποσειδῶνα, οἱ ὁποῖοι πετυχαίνουν τὸ παράνομο ζευγάρι ἀκινητοποιημένο στὴν νυφικὴ παστάδα, ὕστερα ἀπὸ τέχνασμα τοῦ συζύγου τῆς Ἀφροδίτης, Ἡφαίστου. Συνέχεια →

Τὸ Ἄστρον τῆς Αὐγῆς.

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Τὸ Ἄστρο τῆς Αὐγῆς, ποὺ βάζουμε στὸ χριστουγεννιάτικο δένδρο, εἶναι τὸ ἄστρο τῆς Ἀφροδίτης.
Ἀπὸ τὸν Σείριο μεριὰ προέρχεται.
Δεῖτε καὶ τὸ ῥόδι ποὺ σπάζουμε τὴν Πρωτοχρονιά, γιὰ γούρι  -πανάθεμά το- καὶ αὐτό, ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἔθιμο εἶναι.
Τὸ μῆλο καὶ τὸ ῥόδι ἦσαν σύμβολα τῆς Ἀφροδίτης, καθὼς καὶ τὸ πεντάκτινο ἀστέρι. Συνέχεια →