Εἰς μνήμην…
Πρὸ ἐτῶν λοιπὸν ἔγραφα γιὰ αὐτὴν τὴν εἰκόνα:
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Βορειοηπειρῶτες
Βιβλιοσχολιάζοντας τὸ «Τσάμηδες»
Σήμερα καταπιανόμεθα μὲ τὸ βιβλίον «Τσάμηδες», ἐκδόσεων Ἀρσενίδου, 1993.
Πρόκειται γιὰ μίαν κοπιώδη ἐργασία ποὺ συγκεντρωτικῶς παρουσιάζει ὅ,τι ἔχει συμβεῖ, ὑπογραφεῖ, συμφωνηθεῖ μὲ τὴν γείτονα. Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιὰ ἕνα ἔντυπον πολύ-ἐργαλεῖον, ποὺ ὅλοι μας, μὰ κυρίως οἱ (φερόμενοι ὡς) κυβερνῶντες, ἐπιβάλλεται νὰ μελετήσουμε γιὰ νὰ γνωρίζουμε σὲ βάθος τὸ ἐὰν ἔχουν -ἢ δὲν ἔχουν- λόγο ὑπάρξεως τὰ περὶ «τσάμηδων αἰτήματα».
Ἂν καὶ τὸ ἐν λόγῳ βιβλιαράκι τὸ ἐμελέτησα πρὸ ἀρκετῶν ἐτῶν, ἐν τούτοις ἔχω κρατήσει σημαντικὲς σημειώσεις, πρὸ κειμένου νὰ δύναμαι νὰ ἀνατρέχω ὅταν χρειάζεται, γιὰ νὰ ἀνασύρω πληροφορίες, ἰδίως ὅταν «συζητῶ» μὲ …ντουγάνια! Δὲν θὰ ὑπεισέλθω φυσικὰ σὲ λεπτομέρειες, διότι, ἀποσπασματικῶς, ὅλες αὐτὲς οἱ λεπτομέρειες θὰ σᾶς …ζαλίσουν. Οὔτε καὶ μᾶς χρειάζονται οἱ ἀποσπασματικὲς πληροφορίες, ἀλλὰ ὅλη ἡ ἐργασία, γιὰ τὸν δικό μας «ἐξοπλισμό».
Σημασία ἔχει πὼς ἕνα σημαντικὸ ὅπλο ὑφίσταται καὶ ἀπαιτεῖται νὰ τὸ προμηθευθοῦμε καὶ νὰ τὸ κρατήσουμε στὸ ἀρχεῖον μας. Συνέχεια
Βιβλιοπαρουσιάζοντας τὴν «διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου»
Σήμερα δὲν θὰ βιβλιοπαρουσιάσω ἀκριβῶς ἀλλὰ …μερικῶς, διότι δὲν γίνεται νὰ καταπιασθῇς μὲ ἕνα τόσο σημαντικὸ βιβλίο καὶ νὰ ἀρχίσῃς τὶς …περιλήψεις. Πρόκειται γιὰ τὸ βιβλίο «Ἠ διαχρονικὴ τραγῳδία τῆς Βορείου Ἠπείρου», ἀπὸ τὶς ἐκδόσεις ΠΕΛΑΣΓΟΣ τοῦ Ἰωάννου Γιαννάκενα, ποὺ ὑπογράφει ὁ Κώστας Κυριακοῦ.
Θὰ χαροῦμε κι ἐμεῖς λίγο μὲ τὴν ἀναμπουμπούλα…
Γράφεις στὶς μηχανὲς ἀναζητήσεως τὸ ὄνομα πολάκης καὶ ἔνα κατεβατὸ δημοσιευμάτων ἐμφανίζεται, ἰδίως μὲ τὰ τελευταία καμώματα τοῦ ἐν λόγῳ «ἐθνοσωτῆρος».
Κατὰ τὸ γνωστὸν λοιπόν: «στὴν ἀναμπουμπούλα ὁ λύκος χαίρεται», ἔτσι κι ἐμεῖς τώρα, ποὺ φαγώνονται (ἀληθῶς ἢ ψευδῶς) μεταξύ τους κάποια ἀπὸ τὰ γνωστά μας σαπρόφυτα, διαπιστώνουμε πὼς οἱ ἀποκαλυψοῦλες (λίγες-δυστυχῶς) ἐμφανίζονται δειλά-δειλά, πρὸ κειμένου κι ἐμεῖς νὰ μὴν μένουμε ἐν τελῶς στὰ μαῦρα μας τὰ μεσάνυκτα. Συνέχεια
Χειρότερος φόβος ἀπὸ τὸ …«φάντασμα» ἑνὸς νεκροῦ Ἥρωος δὲν ὑπάρχει!!!
Λογικὸ ποὺ τὸν ἐφοβοῦντο ζωντανό. Τὸ διαπιστώσαμε σὲ ὅλες τὶς ἐπὶ μέρους λεπτομέρειές του.
Ἡ ἐν λόγῳ εἰκόνα εἶναι δημιούργημα τοῦ Σπυρίδωνος Ζαχαροπούλου εἰδικῶς γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα.
Ἐλήφθη δὲ ἀπὸ τὸν φίλο Ἰωάννη Γιαννάκενα.
Ὁ (κάθε) Κατσίφας ἦταν ἰδιαιτέρως ἐπικίνδυνος γιὰ τὴν ψευδοεξουσία ὅλων τῶν σαπροφύτων τοῦ κόσμου μας ὅσο ἦταν ζωντανός. Μά καί νεκρό πιά; Τόσο πολύ;
Ναί, πιὸ πολὺ φοβοῦνται τὰ (κάθε λογῆς) σαπρόφυτα τοὺς νεκροὺς Ἥρωες παρὰ τοὺς ζωντανούς.
Καί, μάλιστα, εἰδικῶς γιὰ τὸν Κωνσταντῖνο Κατσίφα, πιὸ πολὺ τὸν φοβοῦνται οἱ ἐντὸς τῶν συνόρων μας ἑλληνόφωνοι γραικῦλοι, παρὰ τὰ ἴδια τὰ ἀλβανά. Συνέχεια
Λίγο λίγο ξυπνᾶ μέσα μας ἡ Πατρίς…
Μακεδονία τὴν λὲν τὴν …σφαλιάρα ποὺ φάγαμε… Μακεδονία…
Ἀπὸ τὶς Πρέσπες καὶ μετά, μὰ στὴν πραγματικότητα ἀπὸ τὴν στιγμὴ ἐκείνη ποὺ καταλάβαμε πὼς σὲ ὅλα μᾶς ἔχουν ξεπουλήση, στραφήκαμε μόνον ἐκεῖ ποὺ ἔπρεπε ἐξ ἀρχῆς νὰ στραφοῦμε: σὲ ὅσα μᾶς ἑνώνουν καὶ συνιστοῦν Πατρίδα.
Ἡ σημαία τοῦ Κωνσταντίνου Κατσίφα… Σημαία σύμβολον ποὺ ἑνώνει τὰ κομμάτια ἑνὸς χαμένου ΠΑΖΛ…