Ἱερό μας χρέος καὶ ἡ γλωσσικὴ ἀλήθεια

Μαθήματα ἑλληνικῆς γλώσσης.

Δὲν εἶναι λίγες οἱ φορὲς ποὺ ἐπικαλοῦμαι τὴν ῥήση τοῦ φιλοσόφου Ἀντισθένους : «ἀρχὴ σοφίας ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις».

Αὐτὴν τὴν φορά, στὸ στόχαστρο εἶναι ἡ λέξις «ἑωσφόρος». Ἡ λέξις αὐτή, εἶναι σύνθετος ἐκ τῶν «ἕως» καὶ τὸ «φέρω». Ἀποδίδεται δὲ ὡς: «ὁ φέρων τὸ ἐώς», δηλαδὴ ἐκεῖνος ποὺ φέρνει τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς, καθὼς «ἕως» δὲν εἶναι ἁπλῶς τὸ φῶς, ἀλλὰ τὸ πρωινὸ φῶς τῆς αὐγῆς. Ὡς προσωνύμιον, ἀποδίδεται στὸν ἱερὸ Ἀπόλλωνα, λόγῳ τοῦ ὅτι εἶναι ἐκεῖνος ποὺ ἐλέγχει τὸν ἤλιο.

Τὸ μῖσος τῶν ζηλωτῶν χριστιανῶν ὅμως, κατάφερε νὰ ἐκμαυλίσῃ τὴν ἔννοια τῆς λέξεως, ἀποδίδοντάς την στὸν Σαμαήλ, τὸν ἀποκαλούμενο καὶ διάβολο. Μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο, ὄχι μόνον ἐδημιουργήθη μία παράκρουσις, ποὺ κρατᾶ ἔως τὶς ἡμέρες μας, ἀλλά, ἐπὶ πλέον, χρησιμοποιεῖται μία ἱερὰ ἰδιότης, γιὰ νὰ ὑποδηλώσῃ, νὰ χαρακτηρίσῃ καὶ τελικῶς νὰ στιγματίσῃ κάτι ἱερὸν ὡς ἀνίερον.

Γενικὼς παρατηρεῖται, ἀπὸ τὸν 7ο μ.Χ. αἰῶνα καὶ μετά, μία τάσις τῆς ἰουδαιοληπτικῆς πτέρυγος τοῦ χριστιανισμοῦ, μία ἔντονη πολεμικὴ ἐναντίον τοῦ ἱεροῦ Ἀπόλλωνος. Τὸ γιατί, εἶναι θέμα ἄλλης συζητήσεως. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ὀφείλουμε νὰ κάνουμε, εἶναι νὰ ἀποκαταστήσουμε τὴν Ἀλήθεια, ὡς ἁρμόζει.

Μεταξᾶς Γεώργιος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply