Πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἔγραψα ἕνα κείμενον, τὸ ὁποῖον ἔθιξε, δίχως νὰ τὸ θέλω, προσωπικῶς τὸν Σταύρο Βιτάλη.
Τὸ κείμενον εἶναι αὐτό:
Ἡ εἰσβολὴ τῶν μεταλλαγμένων ἀπὸ τὴν Κερκόπορτα «ζειᾶ».
Ὁ Σταύρος Βιτάλης, ἄγνωστός μου σὲ προσωπικὸ ἐπίπεδον, πρόεδρος τοὺ Πατριωτικοῦ Μετώπου, κατὰ πῶς διαβάζω στὰ διάφορα ἱστολόγια, ἔχει κάνῃ ἀγῶνες γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βγοῦμε ἀπὸ τὴν κρίσι. Ἐπεὶ δὴ ἐγὼ προσωπικῶς πάντα στηρίζω τοὺς ἀγωνιστές, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχονται, ἰδίως αὐτοὺς ποὺ δὲν εἶναι ἐθνομηδενιστές, θὰ ἔλεγα πὼς γενικῶς, μὲ τὸν Σταύρο Βιτάλη εἴμαστε στὴν αὐτὴν πλευρά. Οὐδέποτε λοιπὸν ὑπῆρξε πρόθεσις, ἀπὸ τὴν πλευρά μου νὰ θίξω τὸν ἴδιο ἤ τὶς κινήσεις τοῦ κόμματός του. Συνέχεια