Μία ἀνάρτησι ποὺ χρωστῶ στὸν παπποῦ μου ποὺ δὲν γνώρισα… Ἐμεῖς δὲν βρήκαμε οὔτε τὸ σῶμα του… Χρόνια πολλὰ ἀργότερα, ἕνα ὄνομα σὲ ἕνα μαρμάρινο μνημεῖο… Καὶ τίποτα ἄλλο.

Γιὰ κάθε Ἕλληνα ποὺ ἀγωνίστηκε, ὅπου κι ἐὰν ἀγωνίσθηκε, ὅσο κι ἐὰν ἀγωνίσθηκε!

Τιμή μας ποὺ εἴμαστε ἀπόγονοι τέτοιων προγόνων!

Καὶ ξέρουμε πολύ καλά μέσα μας πὼς πρέπει νὰ πράξουμε τὰ ἴδια!

Φιλονόη.

“Τα Οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται !!! ” (6 Απριλίου 1941) – “We need a global governance and we need it fast” ( 28 Απριλίου 2010)

Ήταν  6 Απριλίου του 41 όταν μια χούφτα Έλληνες αγωνιστές  είχαν το θάρρος να  αντισταθούν στην τοτε  “Νέα Τάξη” του Χίτλερ ,δείχνοντας  την λεβέντικη και πραγματική “ανυπακοή”  τους  με την φράση :

“Τα οχυρά δεν παραδίδονται αλλά καταλαμβάνονται”.

Πέρασαν απο τότε  70  χρόνια  και φτάσαμε σήμερα, που μια άλλη “Νέα Τάξη” μας επιτίθεται  απο τα μέσα και απο τα έξω για να  ακούσουμε  τον  Έλληνα Πρωθυπουργό  να λέει στην μητρική  του γλώσσα: “We  need a global  governance and we need  it  fast” (“χρειαζόμαστε μια παγκόσμια  διακυβέρνηση  και την χρειαζόμαστε τώρα”)  και κάποιους άλλους να μιλούν για  “ειρηνικές επαναστάσεις”, για “αναδιαρθρώσεις του χρέους”  κλπ.

Αυτήν την παρακμή και την διαστροφή της λαϊκής βούλησης  δεν μπορούμε  πλέον να την ανεχθούμε , γιατί όσο και αν   το πρόσωπό μας γέμισε φτυσιές απο αυτούς  που “είδαν φως στην πόρτα και  μπήκαν”,  δεν είμαστε εμείς οι εκπορνευμένοι  και οι χορτασμένοι  απο  κοσμική δόξα και λεφτά.

Για αυτήν την ντροπή δεν ευθυνόμαστε όλοι , ούτε  είμαστε  στο ίδιο τραπέζι  με τον κάθε   “Πάγκαλο”.

Οι πατεράδες μας στο Ρούπελ  στο Ιστίμπεη και αλλού , μας άφησαν μαλάματα  σαν παρακαταθήκη και όλοι αυτοί οι επαγγελματίες  και οι γυρολόγοι της δημοκρατίας και της  δήθεν ανυπακοής ,  τα μαγάρισαν άλλος  με τα λόγια και άλλος με τις πράξεις του.

Αυτή  η μαγαρισιά  δεν βγαίνει  ούτε με ροδόνερο, ούτε  με  “επαναστατικές  κυβερνήσεις”  που θα αποτελούνται απο  ευκαιριακούς βουτηχτές  της καθαρτηρίου   κολυμβήθρας  του  ενός ή του άλλου μωροφιλόδοξου  ελλαδεμπόρου  ή  αριστεροδέξιου  ψευτομπολσεβίκου.

Αυτή  η “μολεψιά”  θα βγεί  μόνο όταν ο Έλληνας κοιτάξει προς τα πίσω  ,όσο πίσω  φτάνει η ματιά του  και  πράξει κατά τα έργα των  αγωνιστών  εθνομαρτύρων και ιερομαρτύρων προγόνων  του.

Αν  και τώρα που  όλες οι ύαινες είναι έτοιμες και περιμένουν πότε  θα γονατίσουμε σαν λαός για να χυμήξουν , δεν  αντιδράσουμε  σαν λεβέντες και όχι σαν πονηροί  θηλυκωτοί  πολιτικάντηδες , τότε  δεν θα έχει απολύτως κανένα νόημα αν  θα επαναδιαπραγματευτούμε το χρέος , ή αν  θα  γλυτώσουμε  κάτι απο το βιός μας  ή τέλος πάντων αν  θα επιβιώσουμε  σαν ραγιάδες.

Ή θα μάθουμε  ξανά  την περπατησιά  του γνήσιου Έλληνα μαχητή ή θα  σερνόμαστε στην κοιλιά  σαν τα φίδια.

Ο Διονύσιος Σολωμός   δεν έγραψε  γλυκανάλατες  “ειρηνικές” σονάτες  αλλά σαν  γνήσιος   Έλληνας  ύμνησε την ελευθερία  με   τρόπο  που σοκάρει , ειδικά  τους σημερινούς εραστές του “νέου πατριωτισμού” και του  επαναστατικού καθωσπρεπισμού.

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.  Απ’ τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

…

‘Αλλος σου έκλαψε εις τα στήθια,
αλλ’ ανάσαση καμμιά
άλλος σου έταξε βοήθεια
και σε γέλασε φρικτά.  ΄Αλλοι, οϊμέ, στη συμφορά σου
οπού εχαίροντο πολύ,
«σύρε νά ‘βρεις τα παιδιά σου,
σύρε», έλεγαν οι σκληροί.

…

Δυστυχιά του, ω, δυστυχιά του,
οποιανού θέλει βρεθεί
στο μαχαίρι σου αποκάτου
και σ’ εκείνο αντισταθεί. Το θηρίο π’ ανανογιέται
πως του λείπουν τα μικρά,
περιορίζεται, πετιέται,
αίμα ανθρώπινο διψάτρέχει, τρέχει όλα τα δάση,
τα λαγκάδια, τα βουνά,
κι όπου φθάσει, όπου περάσει,
φρίκη, θάνατος, ερμιά Ερμιά, θάνατος και φρίκη
όπου επέρασες κι εσύ
ξίφος έξω από τη θήκη
πλέον ανδρείαν σου προξενεί.

6 Απριλίου 1941: Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας

Εκδηλώθηκε στις 5:15 το πρωί της 6ης Απριλίου 1941 στα οχυρά. της Θράκης και της Ανατολικής Μακεδονίας, 45 λεπτά πριν από την προβλεπόμενη ώρα στη γερμανική διακοίνωση που είχε επιδοθεί νωρίτερα στον πρωθυπουργό Αλέξανδρο Κορυζή από τον γερμανό πρεσβευτή στην Αθήνα πρίγκηπα Έρμπαχ. Επιδίδοντας το τελεσίγραφο, ο Έρμπαχ τόνισε στον Κορυζή ότι ο πόλεμος δεν στρεφόταν κατά της Ελλάδας, αλλά κατά της Αγγλίας, που είχε σπεύσει προς βοήθεια της χώρας μας με 62.000 άνδρες και μεγάλη αεροπορική δύναμη. Ο Κορυζής είπε το δεύτερο ΟΧΙ, αυτή τη φορά στην ιταμή ναζιστική πρόκληση. Η γερμανική επίθεση κατά της Ελλάδας αποτελεί συνέχεια του ελληνοϊταλικού πολέμου, που ξεκίνησε την 1940 με την 28η Οκτωβρίου ιταλική επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

Η γερμανική επίθεση είχε την κωδική ονομασία «Μαρίτα» και η εντολή για τη σχεδίασή της είχε δοθεί από τον Χίτλερ στις 13 Δεκεμβρίου 1940. Στόχος του γερμανού δικτάτορα ήταν η βοήθεια προς τον σύμμαχό του Μουσολίνι που ήταν στριμωγμένος από τους Έλληνες στην Αλβανία και η εξασφάλιση των νώτων του ενόψει της επικείμενης επίθεσής του στη Ρωσσία (Επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα»). Το σχέδιο «Μαρίτα» δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα, αλλά και τη Γιουγκοσλαβία, τις μόνες χώρες των Βαλκανίων μαζί με την Τουρκία που δεν είχαν συμμαχήσει με τον Άξονα.

Τον διμέτωπο αγώνα κατά της Γιουγκοσλαβίας και της Ελλάδας ανέλαβε η γερμανική 12η Στρατιά υπό τον στρατάρχη Λιστ, ο οποίος είχε στη διάθεσή του 680.000 άνδρες, 1.200 τανκς και 700 αεροπλάνα. Η χώρα μας παρέταξε 70.000 άνδρες στα οχυρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο, καθώς ο κύριος όγκος του ελληνικού στρατού μαχόταν τους Ιταλούς στην Αλβανία. Οι αγγλικές δυνάμεις έλεγχαν τον άξονα Τεμπών – Βερμίου, όμως το κέντρο του μετώπου ήταν ασθενές και η Θεσσαλονίκη ανοχύρωτη πόλη.

Η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε στο μέτωπο της ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης κατά μήκος της λεγόμενης «γραμμής Μεταξά», ενός φιλόδοξου οχυρωματικού έργου στα πρότυπα της γραμμήςΜαζινό, που είχε κατασκευαστεί με πρωτοβουλία του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά ως ασπίδα αποτροπής του βουλγαρικού κινδύνου. Ταυτόχρονα, γερμανικά αεροσκάφη βομβάρδισαν τον Πειραιά και τις ακτές έως τον Ναύσταθμο, προκαλώντας ανθρώπινα θύματα και τεράστιες ζημιές.

Οι υπερασπιστές των Οχυρών (Νυμφαία, Εχίνος, Λίσε, Περιθώρι, Ρούπελ, Πυραμιδοειδές κ.ά.) αμύνθηκαν σθεναρά για τρεις ημέρες στις αλλεπάλληλες επιθέσεις των υπέρτερων γερμανικών δυνάμεων. Κάμφθηκαν μόνο όταν οι τεθωρακισμένες γερμανικές μεραρχίες, μετά την αστραπιαία κατάρρευση του νότιου Γιουγκοσλαβικού μετώπου, εισέδυσαν στα Σκόπια και από την κοιλάδα του Αξιού πέρασαν τα ελληνογιουγκοσλαβικά σύνορα στις 8 Απριλίου, παρακάμπτοντας τη «γραμμή Μεταξά». Τα μεσάνυχτα της ίδιας μέρας τα γερμανικά στρατεύματα εισήλθαν στη Θεσσαλονίκη και κατέλαβαν την πόλη.

Οι υπερασπιστές της «γραμμής Μεταξά», περικυκλωμένοι πλέον, έλαβαν εντολή από τον αρχιστράτηγο Παπάγο να συνθηκολογήσουν (9 Απριλίου). Τον ηρωισμό τους αναγνώρισαν ακόμη και οι αντίπαλοί τους με εκδηλώσεις θαυμασμού και τιμητικά αγήματα για τους αιχμαλώτους έλληνες μαχητές. Οι ελληνικές απώλειες σε όλο το μέτωπο της Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης ανήλθαν σε περίπου 1.000 νεκρούς και τραυματίες. Οι αντίστοιχες γερμανικές ανήλθαν σε 555 νεκρούς, 2134 τραυματίες και 170 αγνοούμενους, αριθμός που αντιστοιχεί στο μισό των συνολικών απωλειών τους στη διάρκεια της επιχείρησης «Μαρίτα», γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της ελληνικής αντίστασης.

Κατά τις επόμενες ημέρες, η προέλαση των Γερμανών προς Νότο υπήρξε ραγδαία, με την κατάρρευση και του μετώπου της Αλβανίας. Έως τις 27 Απριλίου είχε καταληφθεί ολόκληρη η ηπειρωτική Ελλάδα και η χώρα βρέθηκε υπό τριπλή κατοχή: γερμανική, ιταλική και βουλγαρική.

κλασσικοπερίπτωσις