Ο όρος «αγανάκτηση» δεν αποδίδει τα πραγματικά αισθήματα των Ελλήνων. Θεωρώ ότι είναι ήπιος, μαλθακός , αμήχανος και βολικός για τους έχοντες την εξουσία..
Οι Έλληνες ήταν ΘΥΜΩΜΕΝΟΙ μα τώρα είναι «ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ» αυτός είναι όρος που θα πρέπει να χρησιμοποιούν οι Έλληνες στις συγκεντρώσεις και στα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό είναι το μήνυμα που πρέπει να περάσει σε όλους τους πολιτικούς και τους ντόπιους και ξένους “φίλους” τους. Γιατί το μόνο που φοβούνται είναι η οργή του Έλληνα και σε αυτήν προσπαθούν να δώσουν διέξοδο υιοθετώντας τον όρο «Αγανακτισμένοι».
Οργιζόμαστε για τις συμπεριφορές και τις αποφάσεις!
Οργιζόμαστε για τον ρατσισμό κατά των Ελλήνων!
Οργιζόμαστε για την χλιαρή και επιτηδευμένη αντίσταση των πολιτικών μας!
Οργιζόμαστε για την προσπάθεια παραπληροφόρησης
Οργιζόμαστε για τους εκβιασμούς!
Μα πιότερο οργιζόμαστε γιατί πιστεύουν ότι μπορεί να μας κοροϊδεύουν! Γιατί υποτιμούν την νοημοσύνη μας!
Εμείς όμως ξέρουμε και δεν συγχωρούμε!
Σχετικὰ θέματα:
Μία ἀπάντησις στὸ «ὁ Προμηθέας ἐπέστρεψε».
Ὁ Προμηθέας ἐπέστρεψε!!!!
«Ἀγανακτισμένα» συνθήματα;
Εἶμαι ἐξ-Ὀργισμένη κι ὄχι «ἀγανακτισμένη»
Μᾶς πᾶνε ἢ πᾶμε μόνοι μας;
Οἱ «ἀγανακτισμένοι» καὶ οἱ προβληματισμένοι.
Τί κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν κίνησι τῶν ἀγανακτισμένων;
Κάνετε φασαρία μήπως καὶ ξυπνήσουν οἱ Ἕλληνες!
Ποιος δίδει σημασία στοὺς ἀγανακτισμένους;
Ὑπάρχει κάποιο σχέδιο πίσω ἀπὸ τοὺς «ἀγανακτισμένους»;
Ἐξοργισμένοι Ἕλληνες στὸ Σύνταγμα!
Ὀργισμένοι Ἕλληνες στὸ Σύνταγμα!
Οἱ διοργανωτὲς τῶν «ἀγανακτισμένων» μήπως εἶναι ἐντεταλμένοι;
Ὄχι «ἀγανακτισμένοι»! ΟΡΓΙΣΜΕΝΟΙ!!!
φωτογραφία ἀπὸ ἐδῶ
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
ΤΟ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΟΠΙΖΟΥΜΕ & ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΑ!
Λόγω της θέσης μου, τυχαίνει να ταξιδεύω συχνά σε όλη την Ελληνική επικράτεια. Εάν και τα ταξίδια τα βαριέμαι, λόγω το ότι παλιά ήταν το επαγγελμά μου ξεναγός. Αλλά, ώς προέδρος της «Φιλότητας», δεν μπορεί να μην πας και να μην παραβρεθεις σε εγκαίνια και σε συναθροισεις που γίνονται.
Σε μερικές από τις όμορφες πόλεις της χώρας μας, πριν απο μερικούς μήνες, όπως ο Απόστολος Παυλος, πήρα μια σύντομη ξενάγηση και έζησα αξέχαστες στιγμές με τις διάφορες κοινωνικές ομάδες και πλήθη σ’ αυτο το τόπο μας.
Στην πρώτη συνάντηση που έγινε ήταν στο Χολαργό. Ηταν μια ημερίδα που αφορούσε «Ισλάμ και Δύση». Στην ημερίδα αυτή, άσχετα εάν ήταν ιδιωτική πρωτοβουλία και μέσα στο λεκανοπέδιο της Αττικής, υπήρχε ένας αγώνας να πούμε ή ένα αγχος στην ομάδα που το είχε οργανώσει. Παρόλο αυτό ήταν επιτυχής. Διότι, δεν ξέρω τι συμπέρασμα έβγαλαν οι ιδιοι οι οργανωτές, αλλά το δικό μου συμπερασμα ήταν οτι η Ελλάδα αποτελεί γέφυρα μεταξύ της Ανατολής και της Δύσης. Ότι και να κάνουν οι μέν και οι δέ τον κύριο λόγο στην διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος, χωρίς την συγκαταθεσή μας, τίποτε δεν γινεται, αλλά χρειάζεται μέντορας και να μην είναι ανθέλληνας. Η Ελλάδα πρέπει να δημιουργήσει δικιά της πολιτική σε ότι έχει να κανει με την Αλληλεγγύη των λαών, των Θρησκειων και των διαπολιτισμων.
Επίσης, απο απλοι ανθρωποι που παραβρέθηκαν μέχρι και εκπρόσωποι συνδικάτων, ιδρυμάτων, συλλόγων και ινστιτούτων, στο πλαίσιο της ημερίδας-συμποσιου σκέφτηκαν δραστήρια για το Ελληνικό έθνους και για το μέλλον μας, με λίγα λόγια σκέφτηκαν για το Ελληνικό κράτος. Η ιδέα μόνο, να οργανώσουν μια ημερίδα τέτοια, είναι ότι ειναι, οι φίλοι της ψυχής και της καρδιάς. Είναι πολύ ευχάριστο για μένα, σε μια θύελλα που βρισκόμαστε ως χώρα, ως λαός να υπάρχει μία τετοια σκεπτική και δυναμική εθελοντική σκέψη και εργασία απο ανθρωπους που δεν περιμένουν τίποτα και απο κανέναν και με το μόνο γνώμονα το συμφέρον του Ελληνα και του Ελληνικού Εθνους.
H ημερίδα καθυστέρησε να τελειώσει, λόγω που υπήρχε ενδιαφέρον εκμέρους του κοινού. Απο τήν άλλη πλευά ήθελα να δω το αποτέλεσμα και τα συμπεράσματα. Γι’ αυτό αργησα να φύγω και επειδή είχε δουλειά ο συνεργάτης μου, του ειπα να φύγει και ότι θα πάρω τα ΜΜΜ για να πάω σπίτι μου.
Αφού τελείωσε, εφυγα αργά και ο δρόμος μου ηταν μέσα απο το Συνταγμα να περάσω, κατέβηκα στο Σύνταγμα. Τι να δώ; Θεέ μου! Η πλατεία του Συντάγματος είχε πλημμυρήσει απο χιλιάδες γυναίκες, κορίτσια, άντρες, μετανάστες-πρόσφυγες, άτομα όλων των ηλικιών κατέκλησαν όλη την πλατεία, ούτε λεωφορεία περνούσαν, ούτε Ι.Χ., αλλά ούτε υπήρχει θέση να ακουμπήσεις πουθενά. Όλοι είχαν μαζευτει και είχαν γίνει ένα, δεν υπήρχε κομματισμός και δεν έβλεπες διαφορά μεταξύ τους. Όλοι μαζί ενωμένοι και μια γροθιά είχαν γίνει. Τα ίδια συνθήματα φώναζαν και όλοι είχαν την ίδια σημαία και αυτή ήταν μία και Ελληνική.
Αναρωτιέται κανείς τι ψάχνουν όλοι αυτοί; Όλοι μας διαφορετικά το βλέπουμε. Ορισμένοι τους λέμε αγκανακτισμένους και ορισμένοι τους λέμε εναντίον του μνημονειου,…κλπ. Ενώ, όλοι αυτοι οι ανθρωποι είχαν μαζευτεί, για να αποχαιρετήσουν την ποιότητα ζωής που είχαν και με την παρουσία τους έλεγαν σ’ αυτους που βρισκοντα μέσα στην Βούλη των Ελλήνων: «Είμαστε εδώ και όλοι έχουμε το διακαίωμα στην ζωή!», αλλά, κανείς απο αυτούς που ήταν μέσα στη βουλή δεν τους ενδιεφερε, όπως και δεν τους άκουγαν. Όπως, επίσης δεν βγήκε κανείς να τους ρωτήσει για το δράμα που ζούνε. Το μόνο που έβλεπες, ήταν οι αστυνομικοι όταν πλησίαζαν τα σύνορα των δυναστων μας, να τους ρίχνουν χημικα και να τους απωθούν απο την κόκκινη γραμμή. Λές και οι αστυνομικοι δεν είναι αδέλφια μας και ήρθαν απο άλλο πλανήτη, λές και αυτοί δεν αποχαιρετούνε μαζί τους την ποιότητα ζωής και είναι σε καλύτερη θέση. Επομένως, γιατί όλα αυτα; Τι τους έκανε και χαλούσαν όλο αυτο το μόρφωμα και το ωραίο μωσαικο που έβλεπα; Που ηταν το κακό, αφού για πρώτη φορά εβλεπες αυτό το ταμπλό στην Ελληνική κοινωνία; Για πρώτη φορά έβλεπες μία υπερηφάνεια, παρόλο που οι ανθρωποι χάνουν τις δουλιές τους, τα σπίτια τους, διαλύεται οτι έχουν αποκτήσει και η αγκανάκτηση τους είναι ζωγραφισμένη στα προσωπά τους. Παρόλο αυτό, έβλεπες να είναι τυλιγμένοι με την Ελληνική σημαία, να χτυπούν τα νταούλια, να ακούς τις κόρνες, να κυματίζει η Ελληνική σημαία, να χτυπάει η καμπάνα, πιό κάτω να ακούγεται ζουρνάς και μετά απο μία σιωπή μέσα απο τον εθνικό μας υμνο να στέλνουν ενα μηνυμα στους δυνάστες και στους προστάτες τους.
Επειδή, μου φάνηκε πολύ σαν ένας πίνακας, παρόλο που το έβλεπα, αλλά δεν το πίστευα.
Στη συνέχεια κατευθύνθηκα προς την Ομόνοια. Στην πλατεία της Ακαδημίας (Προπυλαια) τι να δώ; Εχουν μαζευτεί άλλοι τόσοι και έχουν γινει πάλι μια γροθιά και είναι εναντίον των εισβολέων όπου Ελληνική γής και Ελληνικό συμφέρον. Εκφυλίζονται τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και ήταν αρκετός μεγάλος ο όγκος, για πρώτη φορά εβλεπα υπεύθυνη πορεία της κοινότητας αυτής, οι οποίοι συγκέντρωσαν όλους τους αγίους και τα σύμβολα του Ελληνικού Εθνους. Εκτός απο την πλατεια στα Προπύλαια ηταν γεμάτοι και οι γύρω δρόμοι. Όλοι τους σαν έλεγαν: «Έχουμε εμπιστοσύνη στον φίλο, αλλά και στον εχθρό, ότι αυτή η συγκεντρωση δημιουργει και δείχνει φόβο. Η φωνή μας είναι εδώ και τώρα, είμαστε οι ιδιοκτήτες του “Ελληνικού Έθνους», είναι ξεκάθαρο το μήνυμα και σαφέστατα πρέπει παραδοθεί αντ ‘αυτού».
Αφού είδα όλο αυτό το ταμπλό, παρόλο που ήμουν κουρασμένος, δεν είχα φάει, αλλά με αναγκασε πάλι αυτο το ταμπλό πού έβλεπα, να γυρίσω πίσω στο Συνταγμα. Αυτή τη φορά ήταν η διαδρομή προς το Ελληνικό Κοινοβούλιο. Δεν με ενδιέφεραν πιά(!) τα χημικά που θα αντιμετώπιζα, παρόλο που έχω προβλημα υγείας. Για εμένα ήταν σαν Συνταγματική Επιτροπή Συμφιλίωσης σαν να έχω λάβει την πρόσκληση, τόσο την Επιτροπή όσο και το Κοινοβούλιο που συνεδρίαζαν οι πολιτικοί και αφορύσε το “Ελληνικό έθνος” και “Ελληνικό κράτος” ήταν μία κλήση. Δεν μπορούσα να μήν ειμαι παρών, το είπαμε. Μπορώ, επίσης, να σας πώ, οτι ολα αυτά με είχαν φορτίσει με συναισθήματα και σκέψεις, που δεν ενιωθα τίποτα, λές και μου πήρε την εξάντληση μου.
Την μεθεπόμενη μέρα, πάλι ήμουν στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, σε μια άλλη ημερίδα που δεν είχε σχέση με θέματα οικονομικά, αλλά πάλι μετατράπηκε στην Ελληνική οικονομία και την Ελληνική ύπαρξη μας. Επίσης, όλοι οι παρευρισκόμενοι στην αίθουσα το αντιμετώπιζαν με την ίδια ευαισθησία και έβλεπες τον ίδιο πίνακα, με την προηγούμενη μέρα.
Σ’ αυτό που έζησα και εβλεπα στην Αθήνα, το ίδιο ηταν η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και στην γενέτηρά μου στην Ξάνθη. Ηταν μία η οδός και ίδια η αντιμετώπιση του. Παρά την βροχή και το κρύο σε ορισμένες πόλης, η αλάνες γεμίζουν με νέους ανθρώπους, που δείχνουν ενδιαφέρον και είναι υπερήφανοι γι ‘αυτό που είμαστε.
Μερικές φορές διαμαρτυρόμαστε και κάνουμε παράπανο στον εαυτό μας. Αναρωτιέμαστε τι συμβαίνει; Μήπως η χώρα θα βγει από το χέρι μας; Τι θα συμβεί στη συνέχεια; Ποια θα είναι η νέα γενιά μας, πως θα ονομάζεται και πως θα ζήσει; Εάν αυτή είναι η καταστασή μας, όπως, κάποιοι θέλουν οτι ειμαστε μακριά απο την εθνική συνείδηση και τον πατριωτισμό μας και μαλιστα επενδυουν σ’αυτο, τι συμβαίνει; Όλα αυτά που βλέπουμε, ο Έλληνας κατ ‘εξοχήν, πρέπει ο να ειναι ευτυχισμένος.
Ναι, υπάρχουν μερικά παιχνίδια κατά του Ελληνικού έθνους, σε συνεργασία με τους τοπικούς συνεργατές τους, που είναι εγκατεστημένοι σ’ αυτό το τόπο και ειναι εμφανείς οι παγίδες τους. Αλλά υπάρχει μια άλλη πτυχή αυτής της πλάκας. Το “Ελληνικκό έθνος” που είναι πραγματικότητα πιά!…
Έκανα αυτό το σύντομο γύρο και είδα ότι γινότανε. Το Ελληνικό έθνος, ώς προς την αντιμετώπιση του είναι πολύ δύσκολη ή και αδύνατη η αποστολή τους, απ’ όπου και εάν προέρχεται. Ειδικά αυτοί που πάνε να κόψουν και να ράψουν στο Ελληνικό έθνος κοστούμια και να τους σταματήσουν την πρόοδο και την ανάπτυξη του, λόγω της διακύμανσης που ζούμε. Εδώ τους λέω: «ότι δεν έχουν καμία τύχη και καμία δύναμη τους δεν φτάνει!!!» απέναντι στο Ελληνικό πνευμα. Σ’ αυτό το σημείο τους καλώ να τα παρατήσουνε και να αφήσουνε το «Ελληνικό έθνος» στην ησυχια τους. Σ’ αυτό το κόσμο κάποτε ειμασταν Κοιτώνα τους και με όλα αυτά που βλέπουμε θα γυρίσουμε πιο δυναμικοι και δημιουργικοι. Ο Ελληνισμός απαιτεί «Ανθρώπινη» ζωή και δίνει το παραδειγμα σε όλους τους λαούς «οτι έχουν δικαιωμα στην ζωή» και όλοι μας γίναμε αδέρφια γι’ αυτό και το προτιμούμε. Πήγα σε πολλά μέρη, είδα πολλά πραγματα, διοτι, το προηγούμενο επαγγελμά μου ήταν ξεναγός και δεν διαπιστωσα πουθενά αυτά τα κοινά. Το υπόλοιπο είναι δικό σας.
TΟ ΝΑ ΑΣΧΟΛΟΥΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΜΑΣ, ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ!!!…
Φιλικά,
Μεχμέτ ΙΜΑΜ,
Πρόεδρος του Πανελληνίου Συνδέσμου Μουσουλμάνων στην Ελλάδα, «Η ΦΙΛΟΤΗΤΑ»
[email protected]