Παρθενών… Ἕνα σύμβολον τῆς Ἀθηναϊκῆς Δημοκρατίας (αὐτοκρατορίας τῆς ἐποχῆς) πού, στὴν πραγματικότητα, μέσα ἀπὸ τὴν ἀτομική του ἱστορία, μᾶς διηγεῖται τὴν ἱστορία τοῦ δυτικοῦ μας …«πολιτισμοῦ»!!!
Μάρτυς καὶ συμμέτοχος αὐτῆς τῆς πορείας πρὸς τὴν ἄνοδον, τὴν τότε λάμψιν του καὶ τελικῶς τὴν σημερινή του φθορά.
Ἡ παρουσία του καὶ μόνον μᾶς ἀποδεικνύει πὼς ἀκόμη καὶ τὰ τελειότερα ἀνθρώπινα δημιουργήματα ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως ἀλλά, ἐπίσης, μᾶς καταδεικνύει τὴν ἄνοδον καὶ τὴν πτῶσιν τοῦ Ὑβριστικοῦ τρόπου ζωῆς τῆς Δύσεως, ὑπεξαιρουμένου «κληροδοτήματος» τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ, ὅπως φυσικὰ καὶ κάθε εἴδους αὐτοκρατορίας.
Διότι, κακὰ τὰ ψέμματα, ἐξεκίνησε ἐπὶ μίας αὐτοκρατορίας (Ἀθηναϊκῆς) καὶ τελειώνει ἐπὶ μίας αὐτοκρατορίας (τραπεζικῆς-τοκογλυφικῆς κι ὄχι ἀμερικανικῆς. Τὸ τονίζω!).
Κομματιάζουν τὸν Παρθενώνα γιὰ νὰ τὸν …προστατεύσουν!!!
Καὶ δὲν ἔχει τόση σημασία ἡ προσπάθεια τῶν τότε κρατούντων γιὰ ἐξευμνενισμὸ τῆς Ἀθηνᾶς, μὲ τὸ νὰ δημιουργήσουν ἕνα μεγαλειῶδες ἔργον, πρὸς τιμήν της, ἐφ΄ ὅσον, ὅπως καὶ σήμερα, ἡ ὑποκρισία περίσσευε. Δημόσιον ἔργον ἦταν κι ὁ Παρθενών. Δημόσιον ἔργον καὶ ἀμέτρητα …σκάνδαλα ἦταν καὶ ὁ Παρθενών…
Καὶ τολμῶ νὰ ἰσχυρισθῶ κάτι τέτοιο, ὄχι μόνον λόγῳ τῶν ἱστορικῶν στοιχείων, ἀλλὰ κυρίως διότι ἐὰν παρατηρήσουμε μὲ ἀποστασιοποιημένο βλέμμα τὰ γεγονότα, εὔκολα θὰ διαπιστώσουμε πὼς αὐτὴ ἡ μορφὴ τοῦ Παρθενῶνος σηματοδότησε τὴν ἀρχὴ τοῦ τέλους γιὰ τὸν ἀρχαίο μας Ἑλληνικὸ κόσμο καὶ τὴν πορεία αὐτοῦ τοῦ κόσμου πρὸς τὴν φθορὰ καὶ τὸν θάνατον.
Μία φθορὰ ποὺ ἔγινε μὲν ἐμφανὴς σήμερα, ἀλλὰ ποὺ ἦλθε σταδιακῶς μέσα ἀπὸ τοὺς αἰῶνες, μὲ μικρὰ βήματα, καθοριστικὰ κάθε φορά, ἀλλὰ βήματα ποὺ πλέον σὲ λίγο παύουν…
Μία φθορὰ ποὺ ὅλοι οἱ δυνάστες ἔβαλαν τὸ χεράκι τους γιὰ νὰ ἐπέλθῃ, ἀνεξαρτήτως τοῦ ὀνόματός τους, τῆς ταὐτότητός τους καὶ τῶν …θεῶν τους.
Κάθε φορὰ ποὺ ἄλλαζαν τὰ …ὀνόματα καὶ οἱ τίτλοι τῶν αὐτοκρατοριῶν, δὲν ἄλλαζε τὸ εἶδος τῆς βαρβαρότητος, τῆς βλακείας καὶ τῆς καφρίλας…
Κάποιοι τὸν Παρθενώνα θὰ τὸν ἤθελαν ἔτσι.
Ὁ Παρθενών, παρὰ τὴν ἐξαιρετικὴ πολιτιστικὴ κληρονομιὰ ποὺ μᾶς ἄφησε, μᾶς ἄφησε ἐπὶ πλέον καὶ μίαν ἄγνωστον τεχνολογία, ποὺ ἀποδεικνύεται διαρκῶς μέσα ἀπὸ τὴν …«περίεργο» ἐπιβίωσίν του. Μία ἐπιβίωσις ποὺ ἐπετεύχθη κυρίως λόγῳ τεχνογνωσίας καί, δευτερευόντως λόγῳ δεισιδαιμονιῶν. Στὴν πραγματικότητα ὅμως, παρὰ τὶς κορυφαῖες τεχνικὲς γνῶσεις ποὺ μᾶς κληροδοτεῖ, δὲν ἀπέφυγε τὴν καταστροφή του, ἐφ΄ ὅσον ναὶ μὲν ἡ Φύσις τὸν ἐσεβάσθη, ἀλλὰ τὰ «θαυμαστὰ τῆς Φύσεως πλάσματα», τῶν ἀνθρωποειδῶν, τὸν ἀποτελειώνουν.
Σπαράγματά του λοιπὸν ἐσκόρπισαν στὴν Ἀττικὴ Γῆ ἀπὸ κάθε θρησκειόπληκτο, ἀπὸ τὸν Μοροζίνι, ἀπὸ τοὺς Τούρκους καί, φυσικὰ ἀπὸ τὸν Ἔλγιν, ἀλλὰ καὶ σήμερα ἀπὸ τοὺς …«διασώστες» του. Ἐγκλήματα ἀτιμώρητα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος ὅλα αὐτά, ποὺ δὲν μᾶς ἀπασχολοῦν πλέον, ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε σημαντικότερα γιὰ νὰ καταπιασθοῦμε μαζύ τους.
Ἕνα τμῆμα τῶν γλυπτῶν τοῦ Παρθενῶνος (ἀπὸ ὅσα συνειδητῶς δὲν κατέστρεψε ἡ ὀργὴ τοῦ ἀνθρωποειδοῦς Ἔλγιν καὶ τῶν ὁμοίων του) κατέληξαν στὸν Βρεταννικὸ Μουσεῖον τοῦ Λονδίνου.
Στὸ Λονδῖνο ἐχρησιμοποίησαν καὶ χρησιμοποιοῦν τὶς αἴθουσες, ἐντὸς τῶν ὁποίων ἐκτίθενται, τὰ διὰ τῆς βίας καὶ τοῦ δόλου ἁρπαγέντα τμήματα τοῦ Παρθενῶνος, γιὰ δεξιώσεις καὶ διαφόρων εἰδῶν ἐκδηλώσεις, μετὰ οἴνου καὶ …ὅ,τι ἤθελε προκύψῃ!!!
Ἀποτέλεσμα αὐτῆς τῆς χρήσεως, ἀλλὰ καὶ τῆς γνωστῆς (νταβατζίδικης) «προστασίας» ποὺ παρέχουν στὰ διαρπαγέντα αὐτὰ μνημεῖα μας, εἶναι ἡ σὲ βάθος καταστροφή τους.
Ἀλλὰ αὐτοὶ εἶναι βάρβαροι καὶ ἐπὶ πλέον δὲν τοὺς δένει κάτι μὲ τὴν πανανθρώπινό μας κληρονομιά.
Ἐνᾦ ἐμεῖς… Πάντα μὲ σεβασμὸ στὴν ἱστορία μας καὶ στὴν κληρονομιά μας, τὴν προστατεύουμε καὶ τὴν ἀναδεικνύουμε.
Ἤ μήπως ὄχι;
«…Ἀναλαμβάνοντας ὁ Καλλέργης τὸ ὑπουργεῖον τῶν στρατιωτικῶν, στὴν «κατοχικὴν κυβέρνησιν» ἔκανε τὰ πάντα γιὰ νὰ γίνῃ ἀρεστὸς στοὺς ἐργοδότες καὶ προστᾶτες του.
Στὶς 10 Ἰουνίου τοῦ 1854, φορῶντας τὴν καλή του στρατιωτικὴ στολή, μὲ τὰ δεκάδες παράσημα, μετέτρεψε τὸν Παρθενώνα σὲ λαϊκὸν ἐστιατόριον. Ἤ ὀρθότερα, σὲ χασαποταβέρνα.
Σοῦβλες, ἀρνιᾶ, καζάνια, τραπέζια, καρέκλες, μπουκάλια, ὄργανα κι ὀργανοπαῖκτες, Ἑλληνικὲς στρατιωτικὲς Μουσικές… (Ἡ στρατιωτικὴ μπάντα.)
Διακοσίους πενήντα καλεσμένους ἐδεξιώθη… Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν Γάλλοι κι Ἄγγλοι ἀξιωματικοί.
Ἀπὸ τὴν κυβέρνησιν μόνον ὁ Ρῆγας Παλαμήδης ἐτολμησε νὰ ἐμφανισθῇ.Ὁ Καλλέργης μὲ ἐτοῦτες τὶς πράξεις του νομιμοποιοῦσε ἕναν σκληρότατον στρατὸ κατοχῆς, αἰσθανόμενος ὑπερήφανος γιὰ τὴν συμμετοχή του σὲ ὅλο αὐτὸ τὸ πανηγύρι. Ἕνα πανηγύρι ποὺ διετηρήθῃ γιὰ μίαν τριετία. Δῆλα δὴ ἔως τὸν Φεβρουάριο τοῦ 1857. Ἄν καὶ ἅπαντες ἦσαν ὑποταγμένοι καὶ ὑπάκουοι, οἱ ἀγγλογάλλοι παρέμεναν ἐδῶ καὶ ἐξακολουθοῦσαν τὴν κατοχή, περιγελῶντας τὸν Ὄθωνα, τὴν Πατρίδα μας καὶ τὴν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας….»
Χασαποταβέρνα ὁ Παρθενών.
Προσκύνημα τῆς χώρας, μὲ ἐμπνευστὴ τὸν Καλλέργη.
Ἡ ἀπάτη «Σύνταγμα τῆς Ἑλλάδος».
Ποιός ἦταν ὁ Καλλέργης;
Προήρχετο ἀπὸ τὴν γνωστὴ οἰκογένεια τῶν Καλλέργηδων, ποὺ ἄλλαξαν τὸ ὄνομά τους ἐπὶ Ἐνετοκρατίας ἀπὸ Φωκᾶ. (Σκορδύληδες, Τσουδεροί, Παττακοί, Μπακογιάννηδες, Μεταξάδες, Λόντοι, Μεϊμαράκηδες εἶναι μερικοὶ ἀπὸ τοὺς ἀπογόνους αὐτῆς τῆς οἰκογενείας…)
Οἱ Καλλέργηδες, οἱ Τσουδεροὶ καὶ ὁ περίεργός τους ῥόλος στὴν παγκοσμιοποίησι.
Καὶ εἶναι ἀπόγονοι τῆς ἰδίας οἰκογενείας αὐτοὶ ποὺ ἐσχεδίασαν μίαν Ἡνωμένη Εὐρώπη – κολαστήριον τῶν λαῶν της.
Ἡ Γενοκτονία τῶν Λαῶν τῆς Εὐρώπης. Σχέδιο Coudenhove – Kalergi
Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι …ψιλὰ γράμματα τῆς ἱστορίας, ποὺ δὲν πρέπει νὰ τὰ γνωρίζουμε… Διότι ἐὰν τὰ γνωρίζαμε θὰ κατανοούσαμε ἐπίσης καὶ τὶς …ταὐτόσημες ἀντιλήψεις ἐπὶ κάποιων ζητημάτων ἀντιμετωπίσεως ἡμῶν τῶν χαχόλων, ποὺ «ὅλως συμπτωματικῶς» παραμένει ἀκριβῶς ἴδια, ἀνεξαρτήτως τοῦ πῶς ὀνομάζεται ὁ «ἐπιστάτης» μας.
Τί μέ ἔπιασε καί θυμήθηκα τούς Καλλέργηδες καί τούς Φωκάδες;
Τίποτα σπουδαῖον… Μόνον μία ἀνακοίνωσις ἑνὸς αἰτήματος…
Γομάρια; Βάρβαροι; Ἀποκτηνωμένα δίποδα ἐκ τῆς ἀλλοδαπῆς;
Μά τί λέτε; Σοβαρά;
Δέν ἔχουμε ἤδη ἀρκετά ἐγχώρια;
Δέν εἶναι ἀπόγονοι τοῦ κάθε καλλέργου ὅσοι ἀποδέχονται, συνεργοῦν καί συμμετέχουν σέ προσβολή συμβόλων καί ὑβριστική ἀντιμετώπισιν, ἔως κι ἀσέλγεια, ἐπί τῶν πολιτιστικῶν μας μνημείων;
«…«τήν διαταγήν ἔλαβε τό ὑπό τόν πρώην ἐκπαιδευτικόν Ἰωάννην Λογοθέτην τμῆμα. Ὁ Λογοθέτης ἠρνήθη νά ἐκτελέση τήν διαταγήν, ζητῶν νά ἐξετασθῆ προηγουμένως μήπως ἦτο πλαστή καί προήρχετο ἀπό κανένα πράκτορα ξένης δυνάμεως, καθ᾿ ὅσον ὅσον ἀδυνατοῦνε νά πιστεύση, ὅτι ἡ τερατώδης αὐτή διαταγἠ, προήρχετο ἀπό τήν (Ἑλληνικήν;;;;) ἡγεσίαν τοῦ ΚΚΕ. Ἀργότερον ἐπεβεβαιώθη ὅτι ἠ ἀπόφασις ἀνατινάξεως τῆς Ἀκροπόλεως εἶχε τύχει τῆς ἐγκρίσεως ὁλοκλήρου τοῦ Πολιτικοῦ Γραφείου τῆς ΚΕ τοῦ ΚΚΕ! Ὅσοι τώρα ἐπιθυμοῦν τυχόν καί ἄλλη «διασταύρωσι», δέν ἔχουν παρά νά ἀνατρέξουν εἰς τήν «Ἀγωγήν τοῦ Πολίτου», ἐκδόσεως 1971, σελ. 444, τοῦ Θεοφυλάκτου Παπακωνσταντίνου, κεφάλαιο XVI,«Ἡ κομμουνιστική ἀπειλή», ἀλλά καί στό βιβλίο «Σελίδες Δόξης καί μεγαλείου» ἐκδόσεως 2010, τοῦ Ἀντιστρατήγου ἐ.ἀ. Ἰωάννου Ἀντωνακέα. Ὅμως γιά γεγονότα, ὄχι καί τόσο γνωστά, πού ἀφοροῦν ἐκεῖνον τόν Δεκέμβριο, θά ἐπανέλθουμε…»
Ὅταν ΣΥΣΣΩΜΗ ἡ κεντρικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ ΚΚΕ ἀπεφάσιζε νὰ ἀνατινάξῃ τὸν Παρθενώνα.
«…«Στις αίθουσες των αρχαϊκών αετωμάτων εγκατέστησαν το πλυντήριο τους και το μαγειρείο και το υπόλοιπο μουσείο μεταβλήθηκε σε στρατώνα. Ο Βράχος έγινε στρατιωτική περιοχή, όπου οι στρατιώτες χρησιμοποιούσαν τα πολεμικά μηχανήματα χωρίς φροντίδα για τον τόπο.
Άναβαν φωτιές για το πρόχειρο φαγητό τους, βρώμιζαν τα μνημεία με βενζίνες, πετρέλαια και μηχανέλαια και, όπως ήταν φυσικό, μεταχειρίζονταν τα απόμερα σημεία της Ακρόπολης για αποχωρητήρια. Μαρτυρείται μάλιστα πως ούτε ο Παρθενώνας, ούτε τα Προπύλαια γλύτωσαν από την χρήση αυτήν.
Στους Έλληνες αρχαιολόγους φοβερή εντύπωση έκανε η φωτογράφιση Ιταλών στρατιωτών αγκαλιά με τις Κόρες του Ερεχθείου, ακόμη φοβερότερη, ότι στην Ακρόπολη σύχναζαν και οι ερωτικοί σύντροφοι των Ιταλών. Δεν παρέλειψαν ακόμη οι ίδιοι να θραύουν αρχιτεκτονικά μέλη για απόσπαση αναμνηστικών κομματιών ή να χαράζουν τα ονόματα τους στα μάρμαρα των μνημείων»….»
Ναί, ἀλλὰ εἴπαμε, αὐτοί, οἱ Φράγκοι, οἱ Ἄγγλοι, οἱ Γερμανοί, οἱ Ἰταλοὶ ἦσαν καὶ παραμένουν βάρβαροι. Πῶς νά σεβασθοῦν ἐφ΄ ὅσον δέν κατανοοῦν τήν ἀξία ἑνός ἔργου, αὐτοῦ τοῦ ἐπιπέδου;
Εὐτυχῶς ὅμως. Δὲν χρειάζεται νὰ κάνουν αὐτοὶ πολλά. Τὰ κάνουν ἄλλοι, συνεργάτες τους κι ἀπολύτως πιστοί τους πραιτωριανοί. Εἶναι οἱ ἐγχώριοι «προστάτες» μας ποὺ τελικῶς ἀποδεικνύονται πολὺ χειρότεροι ἀπὸ τοὺς ἀλλοτρίους βαρβάρους. Καὶ εἶναι τόσο ἐμφανῆ τὰ ἐγκλήματά τους πλέον, ποὺ ἔχουν φθάσει στὸ σημεῖον νὰ τὰ καταστρέφουν μόνοι τους κι ἐμπρὸς στὰ μάτια μας.
Εἶναι σὰν τὸ «βάλαμε τὸν λῦκο νὰ φυλᾷ τὰ πρόβατα», ἀλλὰ στὸ πολὺ πολὺ χειρότερό του.
Σημείωσις
Ἔχουμε πολλὰ ἐγκλήματα νὰ καταγράψουμε γιὰ νὰ στοιχειοθετήσουμε καταγγελίες κατὰ των κρατούντων, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ ἐπιβάλουμε τὸ Δίκαιον καὶ νὰ ἀξιώσουμε τὴν ἀποζημίωσιν τοῦ Δημοσίου γιὰ αὐτὰ τὰ ἐγκλήματα.
Τὸ ἔγκλημα ὅμως τῆς μνήμης, ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὴν ἀλλοίωσιν τῶν ἱστορικῶν στοιχείων καὶ τὴν καταστροφὴ τῶν μνημείων μας, δὲν συγχωρεῖται καὶ δὲν συντρέχει κάποιος παράγων ἐλαφρυντικός, ἐφ΄ ὅσον ἀκριβῶς ἐξ αἰτίας αὐτοῦ μποροῦν νὰ πραγματοποιοῦνται ὅλα τὰ ἄλλα. Ἐπὶ πλέον, ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς εἰδικῶς μέσα στὰ πανεπιστήμια καὶ τὶς ἀρχαιολογικὲς σχολὲς ἔγιναν οἱ μεγαλύτερες ἀλλοιώσεις ἱστορικῶν γεγονότων, ἐνᾦ παραλλήλως λειτουργούσαν καὶ λειτουργοῦν ὡς «γιάφκες», εἰδικῶς στὶς ἡμέρες μας, τότε ἀντιλαμβανόμεθα πὼς αὐτὰ τὰ ἄτομα δὲν εἶναι σκέτο βάρβαροι, ἀλλὰ ἐκβαρβαριστές. Δῆλα δὴ αὐτὰ τὰ ἄτομα εἶναι κυριολεκτικῶς πλέον οἱ πραγματικοί μας πνευματικοί, νοητικοὶ κι ἀντιληπτικοὶ δολοφόνοι, ἐνᾦ παραλλήλως πριονίζουν καθημερινῶς τοὺς βαθμοὺς ἐλευθερίας μας. Τὸ ἔγκλημά τους εἶναι ὅμως τόσο βαρύ, ποὺ μόνον μὲ τὴν ἀπαλλαγὴ τοῦ πλανήτου μας ἀπὸ αὐτούς, ὑπάρχει πιθανότης ἀνακάμψεως. Καλὸ εἶναι λοιπόν, σιγά-σιγά, ὅσο κι ἐὰν τοῦς …«πονᾲ», νὰ ξεκινήσουν …αὐτοχειριασμούς. Δὲν ἀξίζει τὸν κόπο νὰ βάψουμε ἐμεῖς τὰ χέρια μας μὲ αἷμα. Αὐτοὶ εἶναι μαθημένοι.
Κι ἐπεὶ δὴ ἡ ἀνάκαμψις τοῦ πλανήτου, ἡ ἀπελευθέρωσις τοῦ Ἀνθρώπου καὶ ἡ κατακρήμνισις τῶν Ὑβριστῶν εἶναι νομοτελειακή, ἂς ἀναζητοῦν, ἀπὸ τώρα, καλοῦ κακοῦ, τρύπα νὰ χωθοῦν. Εἶναι μονόδρομος.
Ἀποποίηση εὐθύνης
Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.
Πρώτη φορά στην ιστορία δόθηκε το αίθριο ενός μουσείου σε σύλλογο για Τσικνοπέμπτη.(16-2-17)
Εἶδες… προοδεύουμε…