Μαῦρες ἡμέρες…

Τέτοιαν ὥρα σὰν σήμερα πρὶν 36 χρόνια, εὑρισκόμουν στὴν αἴθουσα καθηγητῶν ἐνὸς σχολικοῦ συγκροτήματος στὸ Χαλάνδρι Ἀττικῆς.
Νεαρὸς ἀνθυπίλαρχος εἶχα τὴν εὐθύνη φρουρήσεως 20 ἐκλογικῶν τμημάτων. Μαζύ μου 42 ὑποψήφιοι βαθμοφόροι ἀπὸ τὴν ΙΛΥΒ τοῦ ΚΕΤΘ (Αὐλῶνος).

Μαῦρες ἡμέρες...

Ὅλα εἶχαν κυλήση ἥρεμα, ἡ ψηφοφορία εἶχε τελειώση καὶ ἡ καταμέτρησις τῶν ψήφων ἦταν σὲ ἐξέλιξη.
Ἤδη ἀκούγονταν στοὺς δρόμους τὰ πρῶτα κορναρίσματα τῶν αὐτοκινήτων γιὰ τὴν διαφαινομένη νίκη τοῦ ΠΑΣΟΚ…. 

Νωρὶς τὸ ἄλλο πρωί, περιμέναμε στὴν λεωφόρο Πεντέλης τὰ αὐτοκίνητα γιὰ νὰ μᾶς μεταφέρουν στὸ στρατόπεδο.
Πολλοὶ ὁδηγοὶ Ι.Χ ὀχημάτων μᾶς κόρναραν, μᾶς χαιρετοῦσαν καὶ μᾶς φώναζαν…: «Ἄιντε φανταράκια… Ξημέρωσε καὶ γιὰ ἐσᾶς καινούργια ἡμέρα!!…»

Τὴν ἑπομένη ἡμέρα, 20 Ὀκτωβρίου 1981, πρὸς τὸ μεσημέρι, ὅταν ὅλα τὰ τμήματα εἶχαν ἐπιστρέψη στὸ στρατόπεδο, εἰδοποιηθήκαμε γιὰ συγκέντρωση ἀξιωματικῶν ὅλου τοῦ ΚΕΤΘ. Μᾶς μίλησε ὁ Διοικητὴς Ταξίαρχος Νικόλαος Γρυλάκης…
Ναί, ναὶ ναί..
Ὁ γνωστὸς Γρυλάκης.
Ἐκεῖνο ποὺ μου ἔκανε ἐντύπωση, ἐντυπώθηκε στὸ μυαλό μου καὶ τὸ θυμᾶμαι πάντα τὴν σημερινὴ ἡμέρα ἦταν…: «Μαῦρες ἡμέρες περιμένουν τὴν Πατρίδα μας καὶ ἰδιαίτερα τὶς Ἔνοπλες Δυνάμεις…»

Τὶς μαῦρες ἡμέρες τῶν Ε.Δ τὶς ἔζησα ἀπὸ μέσα σὲ ὅλη μου τὴν στρατιωτικὴ ζωή, μιᾶς καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ ἁπλᾶ ἐπέτεινε κατὰ πολύ, αὐτὸ ποὺ ἄρχισε ἡ ΝΔ τὸ 1974. Τὴν πολιτικοποίηση τοῦ σώματος τῶν ἀξιωματικῶν καὶ τὸν ἀσφυκτικὸ ἔλεγχο κάθε δραστηριότητος ἀπὸ τὸ ἐπιτελεῖο τοῦ Ὑπουργοῦ Ἀμύνης. Ἀπὸ τότε κάθε νέα κυβέρνησις, ἀσχέτως κόμματος, ξεπερνοῦσε τὴν προηγουμένη σὲ ἐπιδόσεις ῥουσφετιοῦ, ἀναξιοκρατίας, διαβολῆς, παρακολουθήσεως, σπιλώματος κλπ.

Ὁ ΣΥΡΙΖΑ, ἁπλᾶ ἀκολούθησε τὸν δρόμο ποὺ μὲ «κόπο» ἐχάραξαν οἱ προκάτοχοί του…
Τὶς μαῦρες ἡμέρες τῆς Πατρίδος τὶς κατάλαβα ἀπὸ τὸ 1989 καὶ τὶς ζῶ μέχρι καὶ σήμερα, μιᾶς καὶ τὸ ΠΑΣΟΚ χρεώνεται ἐπάξια ὡς μεγαλύτερό του «κατόρθωμα» τὴν ἀλλαγὴ τῆς ψυχοσυνθέσεως καὶ τῶν συνηθειῶν τοῦ Ἕλληνος.
Τὸν ἔμαθε νὰ  ἀπαιτῇ χωρὶς νὰ προσφέρῃ, να ἀμοίβεται χωρὶς νὰ ἐργάζεται, νὰ πλουτίζῃ μὲ χρήματα ἄλλων, νὰ ἐπαιτῇ χωρὶς ντροπή, νὰ «προκόβῃ»  χωρὶς μόχθο καὶ νὰ ζῇ χωρὶς νὰ παράγῃ.

Μετὰ τὴν χαρὰ τῆς «νίκης» τοῦ λαοῦ, ἀκολουθεῖ πάντα ὁ θρῆνος τῆς κηδείας κάθε ὀνείρου, ἐλπίδος καὶ προσδοκίας ποὺ τοῦ καλλιέργησαν οἱ ἐπιτήδειοι βασισμένοι στὴν κοντὴ μνήμη, τὴν ἀφέλεια ἀλλὰ κυρίως στὴν ἀπέλπιδα προσπάθεια τοῦ νὰ πιστέψῃ σὲ κάποιον καὶ σὲ κάτι… Κάπως ἔτσι λοιπὸν φθάσαμε στὰ 36 χρόνια ἀπὸ τότε…
18 Ὀκτωβρίου 1981.
Μία ἡμερομηνία ποὺ ξεκίνησε ἡ κατηφόρα τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας καὶ συνεχίζεται μέχρι καὶ σήμερα μὲ ὁλοένα ἐπιταχυνόμενο ῥυθμό…

Χρόνια μας Πολλά, γιατὶ γιὰ καλὰ δὲν τὸ βλέπω!!!

Ἀθανασιάδης Ἀπόστολος

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

One thought on “Μαῦρες ἡμέρες…

Leave a Reply