Βιβλιο-μελετῶντας …ἀπηγορευμένα βιβλία! (2)

Ἐπεὶ δὴ πρόκειται γιὰ ἀπολύτως προσωπικὲς ἀπόψεις, σκέψεις καὶ συμπεράσματα,
ἀπαγορεύεται πλήρως κάθε ἀναδημοσίευσις ἀπὸ διάφορες ἱστοσελίδες καὶ …«γυπαετούς»!!!

Σήμερα θὰ μιλήσουμε πάλι γιὰ ἀπηγορευμένα βιβλία.

Εἶναι ἡ ὥρα τοῦ φίλου μας τοῦ Νίκου Βεργίδου καὶ τῆς μελέτης του γιὰ τὸν Χίτλερ.  Τίτλος βιβλίου «Ἀδόλφος Χίτλερ κι Ἐθνικοσοσιαλισμὸς». Ἐκδόσεις ΑΡΚΑΔΙΑ. (Στὸ πέρας τοῦ σημειώματος τὸ βιβλίον σὲ ψηφιακὴ μορφή.)

Εἶναι ἀρκετὰ χρόνια ποὺ θέλω νὰ ἀναφερθῶ στὴν ἐν λόγῳ σειρὰ βιβλίων. Ὅταν πρό, εἰκοσαετίας καὶ βᾶλε, πρωτο-ἐδιάβασα τὴν βιβλιομελέτη τοῦ Βεργίδου γιὰ τὸν Νέρωνα, ὁ κόσμος μου …κατέῤῥευσε. Γιὰ καλή μου τύχη φίλος μου (ποὺ ὑπῆρξε φίλος τοῦ Βεργίδου), μοῦ ἀνέπτυξε, πολλὲς φορές, τὸ σκεπτικὸ τοῦ συγγραφέως μας, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ μὲ …πείσῃ νὰ στραφῶ στὴν ἀναζήτησιν τῶν ἔργων του. Αὐτὸς λοιπόν, ὁ φίλος μου, ποὺ μὲ ἔφερε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὸ προαναφερθὲν ἀνάγνωσμα, ἦταν κι αὐτὸς μαρξιστής, ἀλλὰ ἔντιμος ἄνθρωπος. Κι αὐτὴ ἡ ἐντιμότης του ἦταν ποὺ τὸν ἔκανε νὰ βλέπῃ καὶ τὰ ἴσια καὶ τὰ στραβὰ τοῦ κόσμου μας.

Ὅμως σήμερα δὲν θὰ μιλήσουμε γιὰ τὸν μακαρίτη πλέον φίλο μου, παρὰ γιὰ τὸν Χίτλερ.
Εἴπαμε ἤδη πὼς ὁ Βεργίδης ὅταν διέκρινε κάποιον …«ἀποδιοπομπαῖο τράγο» τῆς Ἱστορίας, ὁρμοῦσε, μὲ ὅλες του τὶς δυνάμεις, γιὰ νὰ τὸν μελετήσῃ καὶ νὰ διαπιστώσῃ τοῦ ἐπισήμου ἀφηγήματος τὸ ἀληθὲς (ἢ καὶ τὸ ἀναληθές). Κι ὤ, τοῦ θαυμάτος… Κάθε φορὰ ὅλα ἀνεποδογύριζαν κι ὁ …«κακὸς» ἄλλαζε ταὐτότητα, ἐνῷ ξεπηδοῦσαν, ἐμπρὸς στὰ μάτια του, βουνὰ οἱ συνωμοσίες, οἱ διαστρεβλώσεις καὶ οἱ ἐξαπατήσεις.
Κι ἔτσι, τοὐλάχιστον, ἀπεδεικνύετο πὼς ὁ (ἐπισήμως) …«κακὸς» δὲν ἦταν καὶ τόσο κακὸς ἤ, τοὐλάχιστον, δὲν ἦταν αὐτὸ τὸ τέρας ποὺ ἔως τότε γνωρίζαμε.

Χίτλερ λοιπὸν σήμερα. Χίτλερ κι ἐθνικοσοσιαλισμός.
Ἀλήθεια; Τί ἦταν αὐτό πού μετέτρεψε ἕναν ὁλόκληρο λαό σέ πολεμική μηχανή; Μᾶς ἔχει ἀπασχολήση; Εἶναι μόνον ἡ γερμανική φύσις τέτοια; Εἶναι μήπως καί κάτι περισσότερο, πού σχετίζεται μέ κάτι ἄλλο, πιὸ μυστικό καί πιό κρυφό; Ἤ μήπως κι αὐτοί, ὅπως καὶ τόσοι ἄλλοι, ἐχρησιμοποιήθησαν πρό κειμένου νὰ συντελεσθῇ ἡ γενοκτονία τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου;

Κατ’ ἀρχὰς θὰ πρέπη νὰ κατανοήσουμε κάτι. Ὁ ἐθνικοσοσιαλισμὸς – ναζισμὸς ξεκίνησε σὰν σοσιαλισμός. Τὸ γιατί ἀλλαξοδρόμησε εἶναι κάτι πού, ἐν μέρει, ἀπαντᾶται καὶ ἀπὸ τὸν Βεργίδη. Ἀλλὰ ἐν μέρει, κατ’ ἐμέ. Καὶ λέω ἐν μέρει διότι ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα συζητᾶμε γιὰ καθαρό, πεντακάθαρο σοσιαλισμό, ἐν τούτοις, ὁ ἐθνικιστικὸς χαρακτήρ, ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν θεωρία τοῦ ζωτικοῦ χώρου, ἀπαντᾶ μόνον μερικῶς στὰ εὔλογα ἐρωτήματα. Θὰ πρέπη λοιπὸν ὁπωσδήποτε νὰ λάβουμε ὑπ΄ ὄψιν μας καὶ τὸ παρελθὸν τῶν Γερμανῶν πού, ἐπισήμως, ἦσαν οἱ πρῶτοι οἱ ὁποῖοι κατενίκησαν τὴν ἀνίκητο ῥωμαϊκὴ λεγεώνα. Ἐπίσης θὰ πρέπη νὰ συνυπολογίσουμε ὅλα ἐκεῖνα τὰ γεγονότα ποὺ προηγήθησαν τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ἀλλὰ καὶ τοῦ Α΄ Π.Π., καθὼς φυσικὰ καὶ τὰ γεγονότα ποὺ συνετελέσθησαν στὴν διάρκεια τοῦ μεσοπολέμου. Τέλος εἶναι γνωστὸ πὼς ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωσις, ὡς καθεστώς, διέθετε πάντα τεράστια ποσὰ γιὰ προσηλυτισμὸ νέων κομμουνιστικῶν μελῶν, σχεδὸν σὲ ὅλες τὶς χῶρες μά, κυρίως στὶς εὐρωπαϊκὲς καὶ δῆ στὶς μεσογειακές. Ὁπότε, πάντα ἐν μέρει, δικαιολογεῖται κάπως ἡ μεταστροφή. Ὅμως ὄχι πλήρως. Κάτι λείπει. 

Τί λείπει; Χμμμ… Νομίζω πὼς δὲν εἶναι τοῦ παρόντος σημειώματος. Θὰ τὸ δοῦμε ἐν καιρῷ μὲ τὴν βοήθεια ἄλλων ἀναγνωσμάτων, καθὼς ἐπίσης καὶ μὲ τὴν βοήθεια συγχρόνων γεγονότων.
Σήμερα θὰ μείνουμε στὸν Χίτλερ καὶ στὸ πῶς ἐπέτυχε, ἀπὸ ἁπλὸς δεκανέας, νὰ γίνῃ ὄχι μόνον ἡγέτης τῶν γερμανικῶν φυλῶν, ἀλλὰ καὶ ἕνας λατρεμένος ἡγέτης αὐτῶν τῶν γερμανικῶν φυλῶν. Ὄχι, οἱ Γερμανοὶ δὲν μετηλλάχθησαν σὲ κάτι …ῥατσιστικὸ καὶ ἐθνοκτονικὸ γιὰ ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη. Εἶχαν τὴν …πετριά τους γιὰ τὴν ἀρία τους φυλὴ ἤδη (λόγῳ παρελθόντος), εἶχαν τὴν ταπεινωτικὴ ἧττα τους, εἶχαν τὴν πείνα τους, τὴν οἰκονομικὴ ἀνέχεια καί, καταληκτικῶς τὰ ἀπελπιστικά τους ἀδιέξοδα… Καὶ τότε ἦλθε ὁ Χίτλερ, ἐξετόπισε ὅλους τοὺς κομματικοὺς μηχανισμούς, κυρίως σοσιαλιστικούς, ἐφ΄ ὅσον ἔως τότε συνηργοῦσαν στὸ νὰ παραμένῃ ἐξαθλιωμένος ὁ γερμανικὸς λαός, ἀνέλαβε μέσῳ ἐκλογῶν τὴν ἐξουσία, κατάφερε κι ἀνέστρεψε κάθε εἰς βάρος τους δεδομένον καὶ ὤθησε τὴν γερμανικὴ οἰκονομία στὸ ἀπώγειόν της. Τὸ ὅ,τι κι αὐτὸς ἔπεσε θῦμα τῆς περιφήμου «βρεταννικῆς διπλωματίας» μὲ ἀποτέλεσμα νὰ αὐτό-παγιδευθῇ σὲ ἕναν ἀνελέητο πόλεμο, σίγουρα δὲν ἦταν μέσα στὶς προθέσεις του. Οἱ προθέσεις του, βάσει πάντα ἐγγράφων, συνεντεύξεων καὶ δηλώσεών του, ποὺ ἀνασύρει ὁ Νῖκος Βεργίδης μὲ ὑπομονή, ἦσαν εἰρηνικότατες.

Ὁ Νῖκος Βεργίδης καταπιάνεται μὲ τὸν Χίτλερ ἀπὸ τὰ νεανικά του χρόνια ἔως τῆς περιόδου τῆς ἐμπλοκῆς του στὸν πόλεμο μὲ τὴν Ῥωσσία. Ἐξετάζει μὲν τὰ γεγονότα τῆς Πολωνίας, ἀλλὰ ἀποκαλύπτει παρασκηνιακὲς ἀγγλικὲς κινήσεις καί, καταληκτικῶς, τὴν συμμαχία μὲ τὴν Ῥωσσία.
Ὅλα τὰ μεταγενέστερα γεγονότα δὲν τὸν ἀπασχολοῦν. Τὸν ἐνδιαφέρουν τὰ αἴτια ποὺ ἐξηνάγκασαν τὸν Χίτλερ νὰ λάβῃ ἐκεῖνες τὶς ἀποφάσεις κι ὄχι κάποιες ἄλλες.  Καί, σίγουρα, μέσα ἀπὸ αὐτὴν τὴν σημαντικὴ μελέτη του εὐλόγως ἀνακύπτει ὁ (γνωστός μας) ἀγγλικὸς δάκτυλος. Ἕνας δάκτυλος ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἐπιχειρεῖ συστηματικῶς (κι ἔως τώρα ἐπιτυγχάνει) νὰ κρατᾷ τὴν Ῥωσσία μακρὰν τῶν «θερμῶν θαλασσῶν*». Εἴτε λοιπὸν ἡ Ῥωσσία ἦταν τσαρικὴ αὐτοκρατορία, εἴτε σοβιετία, εἴτε σκέτο Ῥωσσία σήμερα, μία ἦταν, εἶναι καὶ θὰ εἶναι (γιὰ ὅσο) ἡ ἀγγλικὴ πολιτικὴ καὶ τακτική: μὲ κάθε θυσία (τῶν ἐνδιαμέσων λαῶν-βλέπε Ἕλληνες στὸν περίφημο «ἐμφύλιο», Οὐκρανοὺς σήμερα, Πολωνοὺς αὔριο, Τούρκους μεθαύριο κλπ κλπ κλπ…) πρέπει νὰ ἐμποδισθῇ ἡ Ῥωσσία νὰ πατήσῃ σὲ μεσογειακὰ ὕδατα. Ἔτσι κι ὁ Χίτλερ, μαζὺ μὲ τοὺς Γερμανούς, ἐχρησιμοποιήθησαν πρὸ κειμένου νὰ κρατηθῇ γιὰ περισσότερο ἀπὸ 70 χρόνια ἡ Ῥωσσία μουδιασμένη κι ἀκινητοποιημένη. Αὐτά, ἀκροθιγῶς, τὰ ἀναφέρει ὁ Βεργίδης (δὲν καταπιάνεται λεπτομερῶς μὲ τὸ δόγμα Μακίντερ ἀλλὰ παρουσιάζει τὰ παρασκηνιακὰ γεγονότα καὶ μᾶς ἀρκεῖ).

Οἱ συμφωνίες τοῦ Χίτλερ μὲ τὸν Στάλιν (Σύμφωνον Μολότωφ-Ῥίμπεντροπ) ἐγγυῶνται μεταξύ των εἰρήνη καὶ ἄμεσο (ἀλλὰ καὶ μελλοντικὴ) συνεργασία. Οἱ Ἄγγλοι λυσσοῦν καὶ ξεκινοῦν τὶς γνωστές των τακτικὲς ἐνῷ κορυφώνουν τὶς προπαγάνδες των, πιέζοντας καὶ τὶς ΗΠΑ νὰ συμπράξουν (μὲ ἄλλους τόσους ἐκβιασμοὺς καὶ πιέσεις). Καί, τελικῶς, ἕνας Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ἦταν ἕτοιμος ἀλλά, κατὰ πῶς ἀντιλαμβανόμεθα, ὄχι ἐξ αἰτίας τοῦ Χίτλερ.

Ἕνα ἄλλο ἀξιοσημείωτον εἶναι πὼς ἐνᾦ ἡ «κόκκινη σοσιαλιστικὴ ἐπανάστασις» ἀπὸ Γερμανίας ἄρχεται (μὲ ἀμερικανοσιωνιστικὰ κεφάλαια), ἐν τούτοις οἱ Ῥῶσσοι, ποὺ ἔχουν ἤδη ἀπὸ τὰ Δεκεμβριανὰ (ἐξέγερσις τῶν Δεκεμβριστῶν, Δεκέμβριος 1825) δείξη τὶς προθέσεις των κατὰ τῶν τσαρικῶν καθεστώτων, ὄχι μόνον δὲν κρατοῦν …κακία στὶς γερμανικὲς κυβερνήσεις, ποὺ διέλυσαν τὶς ἔως τότε ἐσωτερικές τους δομὲς καὶ ἰσοῤῥοπίες, ἀλλά, ἀντιθέτως, ἐνστερνίζονται πλήρως τὶς πρακτορίστικες προπαγάνδες, τὶς υἱοθετοῦν καί, ἐν συνεχείᾳ ἐπιχειροῦν νὰ ἁλώσουν ἐκ τῶν ἔσω, μὲ τὶς ἴδιες αὐτὲς τακτικές, ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες χῶρες καὶ λαούς. Κι ἐδῶ εἶναι τὸ ἐνδιαφέρον σημεῖον. Ὁ Χίτλερ …ἐξαφανίζει κυριολεκτικῶς τὸν κομμουνισμὸ ἀπὸ τὴν Γερμανία, εἴτε μὲ διώξεις εἴτε ἁπλῶς, ἐνσωματώνοντας τὰ στελέχη τοῦ ΚΚΓ στὸ δικό του κόμμα. Κι ἔτσι ἀναδύονται, ἐκ τοῦ μὴ ὄντος, ὁ σοσιαλιστικὸς …ἐθνικισμὸς τοῦ Στάλιν καὶ ὁ ἐθνικιστικὸς …σοσιαλισμὸς τοῦ Χίτλερ.

Πρὶν σᾶς ἀφήσω ὅμως μὲ τὸν Βεργίδη, θὰ ἤθελα ἐπίσης νὰ καταθέσω μερικὰ σημαντικὰ ἐρωτήματα-παρατηρήσεις-σκέψεις.
Ὁ φίλος μου ὁ Δημήτρης, χρόνια πολλὰ πρίν, ἔλεγε καὶ ξανὰ ἔλεγε πὼς «Γερμανοὶ καὶ Ῥῶσσοι, ὅσους πολέμους κι ἐὰν κάνουν μεταξύ των, οὐδέποτε θὰ ἀλληλο-ἐξοντωθοῦν, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, χρησιμοποιοῦν τοὺς πολέμους γιὰ νὰ ἐξαφανίσουν τοὺς ἐνδιαμέσους λαοὺς καὶ νὰ …ἑνωθοῦν...».
Ἤ, ἄλλως, χρησιμοποιοῦν τοὺς πολέμους γιὰ νὰ ἐξαφανίσουν κάθε ἐνδιάμεσον ἐμπόδιον καὶ νὰ ἀλλήλο-συγχωνευθοῦν.
Λέτε νά εἶχε δίκαιον ὁ φίλος μου;
Παραλλήλως ὅμως βλέπουμε κάτι πολὺ …περίεργο. Ἐνᾦ ὁ Χίτλερ ἐξαφανίζεται (μὲ τὶς τότε …συνοπτικὲς διαδικασίες), στήνεται τὸ «δικαστήριον τῆς Νυρεμβέργης» πατῶντας στὰ ἀφηγήματα τῶν νικητῶν, ἡ Ῥωσσία εἶναι μέσα στοὺς νικητὲς καὶ «δικαιοῦται» κομμάτι ἀπὸ τὴν …«πίττα», σηκώνονται τείχη ποὺ χωρίζουν στὰ δύο τὸν πλανήτη μας…
…καὶ ἡ Ῥωσσία ἐπαναμετουσιώνεται σὲ κομμουνιστικὴ ἀλλὰ ὑπὸ τὸν …σταλινικὸ βούρδουλα πλέον…
…κάποιαν στιγμή, ἀπὸ …μόνη της (λέμε τώρα), χάνει τὸ «Ἕνωσις», γίνεται ξανὰ Ῥωσσία καί…
…μερικὰ χρόνια μετὰ ἀναδύεται ἕνα νέο «Ἕνωσις» μέσα στὸ κέντρον τῆς Εὐρώπης τώρα πιά, ἀπολύτως σοσιαλιστικὸ ἀλλά, τώρα πιά, πλήρως (κι ἀνοικτά, ὄχι παρασκηνιακά!) ἐλεγχόμενον ἀπὸ ἀγγλοσαξωνικοὺς καὶ ἀμερικανικοὺς παράγοντες. Δέν θά ἔπρεπε νά μᾶς ἐντυπωσιάζῃ ἡ ἀπό-κομμουνστικοποίησις τῶν Ῥώσσων; Δέν θά ἔπρεπε νά μᾶς ἐντυπωσιάζῃ ἡ κομμουνιστικοποίησις ὅλων τῶν ἄλλων; Εἶναι τυχαία ὅλα αὐτά; Εἶναι συμπτώσεις; Ἤ εἶναι κάτι περισσότερο;
Ἐν ὀλίγοις. Ἂν καὶ οἱ πρόγονοι τῶν σημερινῶν τοκογλύφων ἐχρηματοδότησαν τὴν σοβιετοποίησιν τῆς Ῥωσσίας, σήμερα, οἱ ἀπόγονοί των, χρηματοδοτοῦν τὴν σοβιετοποίησιν ὅλης τῆς Εὐρώπης καί, ἡ Ῥωσσία εἶναι …ἀπέναντι. Ὅμως Ἠ Ῥωσσία γνωρίζει καλὰ τὸν κομμουνισμό, ἐνᾦ μία σύμμαχός της (γιὰ τὴν ὥρα) εἶναι ἐπίσης κομμουνιστική.
Ὤ τί κόσμος; Τς τς τς… Διόλου θὰ ἔλεγα.

Βεργίδης Χίτλερ καὶ ἐθνικοσοσιαλισμός.pdf

Αὐτὰ μὲ τὸ ἐν λόγῳ βιβλίο κι ἐπανερχόμεθα ὁσονούπω…

Φιλονόη

* Δόγμα Μακίντερ, πάντα ἐπισήμως, στὸ ὁποῖον ἔχουμε ἀναφερθῆ ἤδη πολλάκις.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

Leave a Reply