Ἀφορμῆς δοθείσης ἐκ τῆς σημερινῆς, βροχερῆς ἡμέρας. ἐν μέσῳ Αὐγούστου (ἀκόμη) ἀντιλαμβάνομαι πὼς σιγά-σιγά, ἀλλὰ σταθερότατα, εἰσερχόμεθα σὲ ἐκείνην τὴν περίοδο ποὺ ἡ καθολικὴ Κάθαρσις θὰ συντελεσθῆ.
Μέσα σὲ κάθε πρόβλημα κρύβεται ἡ λύσις του.
Ὅταν κατανοήσουμε τὸ πῶς ἀκριβῶς στήθηκε ἕνας μηχανισμός, ποὺ δημιουργεῖ προβλήματα, τότε αὐτομάτως μποροῦμε νὰ κατανοήσουμε καὶ τὸν μηχανισμὸ ἐπιλύσεώς τους, «ταξειδεύοντας» ἀντιστρόφως.
Δοῦλος κι Ἐλεύθερος κατ’ ἐπιλογήν…
Μία ἐξαιρετικὰ σημαντικὴ λεπτομέρεια, ἀναφορικῶς μὲ τὸ πῶς κάθε ἕνας ἐξ ἡμῶν αἰσθάνεται γιὰ τὴν Ἐλευθερία, ἔχει νὰ κάνῃ μόνον μὲ τὸ πῶς ἐμεῖς βλέπουμε τοὺς ἑαυτούς μας. Ἐὰν ἐμεῖς αἰσθανόμεθα Ἐλεύθεροι, τότε δὲν ὑπάρχει κάτι ἢ κάποιος γιὰ νὰ τὸ ἀλλάξῃ αὐτό. Δὲν ὑπάρχει φόβος, ἀπειλή, συνθήκη ποὺ νὰ τὸ παύσῃ, νὰ τὸ μειώσῃ … Συνέχεια
Ἡ Ἄνοιξις ποὺ …δὲν ἔφερες!!!
Καλημέρα!!! Μὲ Ἀγάπη, Ὀμορφιά, Φῶς καὶ Θαύματα!!!
Θά ἀντέχαμε ἐάν γνωρίζαμε;
Κυττῶντας πίσω, στὰ τελευταία κυρίως χρόνια, τὰ μνημονιακά, διαπιστώνουμε πὼς ἐὰν πρὸ μερικῶν ἐτῶν μᾶς διηγεῖτο κάποιος, μὲ πολλὲς λεπτομέρειες τὰ ὅσα θὰ ἔρχονταν, εἶναι βέβαιον πὼς θὰ βουτούσαμε στὴν ἀπελπισία καὶ θὰ παραλύαμε ἀπὸ φόβο. Ἴσως καὶ νὰ αὐτοκτονούσαμε. Κι αὐτὸ διότι τελικῶς ἐπιτύχαμε νὰ ἐπιβιώσουμε, μέσα ἀπὸ ἀπερίγραπτες δυσκολίες, ἔχοντας, κυριολεκτικῶς, ἄγνοια κινδύνου.
Δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφή…
Πάντα, στὸν κόσμο μας, ὅταν γεννιέται κάτι, κάποιαν στιγμή, ἀργὰ ἢ γρήγορα, θὰ φθάση καὶ ὁ θάνατός του… Σήμερα ἐμεῖς, στὸ βάθος τυχεροί, βιώνουμε τὸν θάνατο τῆς Ὕβρεως.