Κράνμπερυ καὶ ἡ διαφορά τους μὲ τὰ κράνα.

Ένα από τα πιο συχνά λάθη που γίνονται αναφορικά με την κρανιά (Cornus mas)είναι η σύνδεση της με το κράνμπερι (Vaccinium macrocarpon), περισσότερο συγγενές με το μύρτιλλο.

Το κράνμπερι είναι αειθαλής θάμνος με καταγωγή από τη Β. Αμερική. Οι καρποί του έχουν σκούρο βυσσινί χρώμα, με απαλή γεύση μήλου, και θεωρούνται επίσης ευεργετικοί για την υγεία. Αντίθετα, η ελληνική κρανιά είναι δέντρο φυλλοβόλο που αυτοφύεται σε πολλές περιοχές της χώρας μας, με κόκκινους γυαλιστερούς καρπούς και ακόμα περισσότερες ευεργετικές ιδιότητες. Κράνα (Cornus mas)

Η κρανιά, καθώς πρόκειται για δέντρο δασικό που αυτοφύεται σε πολλές περιοχές της χώρας μας, ουδέποτε καλλιεργήθηκε σε εμπορική κλίμακα κατά το παρελθόν. Όμως, ο καρπός της, το κράνο, διαθέτει εξαιρετικά ισχυρές αντιοξειδωτικές ιδιότητες, καθώς περιέχει βιταμίνες C και Ε, καροτινοειδή και φαινολικές ενώσεις.

Φαρμακευτικό φυτό

Συνέχεια

3000 βότανα ἔχουν ἀντικαρκινικὴ δράσι!

Διαβᾶστε ποιὰ εἶναι!

Υπάρχει μια θεωρεία που εν μέρη την ασπάζονται πολλοί επιστήμονες σύμφωνα με την οποία, ασθένειες όπως ο καρκίνος μπορούν αν όχι να ιαθούνH κανέλλα, το γαρύφαλλο, το φασκόμηλο, ο μαϊντανός, ο κόλιανδρος, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το δενδρολίβανο, το μαύρο και το κόκκινο πιπέρι δεν χρησιμεύουν μόνο για να νοστιμίζουν τα φαγητά και να ευφραίνουν τον ουρανίσκο αλλά προστατεύουν και από τον καρκίνο.

Συνέχεια

Γλυκόῤῥιζα. Καταπολεμᾶ ἔως καὶ ἰοὺς ἀνθεκτικοὺς στὰ ἀντιικά φάρμακα.

H γλυκόρριζα  Glycyrrhiza glabra (Leguminosae),  έχει μια πλούσια και αρχαία ιστορία  χρήσης ως φάρμακο,  ριζωμένη στην ινδική, κινεζική, ελληνική όσο και στην αιγυπτιακή παράδοση.

Ρίζες γλυκόρριζας είχαν βρεθεί για παράδειγμα στον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών (1398 π.Χ.).

Σύμφωνα με το Θεόφραστο (3ος αιώνας π.Χ), οι Σκύθες, οι οποίοι είχαν μυηθεί στη γλυκόρριζα από τους Έλληνες, μασούσαν γλυκόρριζα και μπορούσαν να ζήσουν 12 μέρες χωρίς νερό.

Ο Θεόφραστος την αποκαλούσε «ρίζα των Σκυθών» και την έδινε για το άσθμα.

Συνέχεια

Γιατροσόφια ἀπὸ τὰ παλαιά…

Ο τεχνικός ύπνος και η νάρκωση επιτυγχάνεται με τ’ αφιόνι, που είναι καρπός παπαρούνας. Τα στουμπάνε και πίνουν το ζουμί.

(Το αφιόνι έσωσε την κατάσταση και με τα κλάματα των μικρών παιδιών κατά την εξόδου του Μεσολογγίου). Νάρκη, επιφέρει και η χουχούτα (τάτλα), χορταρικό σαν την κολλιτσίδα που φύεται μονάχο του πιο πολύ στην περιοχή της Δ. Ευρυτανίας. 

Καταπραϋντικό στους πόνους είναι και ο βάλσαμος.
Για εσωτερική χρήση βράζουν το κίτρινο λουλούδι του και το πίνουν σαν ρόφημα, ενώ για εξωτερική το τρίβουν και το κάνουν αλοιφή με παλιό λάδι.
Σταματάει αμέσως την αιμορρραγία.
Δίνει και αντισηπτικό υγρό που αλείφουν τα πτώματα για να διατηρούνται, (εξ ου και μπαλσάμωμα). Συνέχεια

Ἀρχαῖοι Ἕλληνες, οἱ πρωτοπόροι τῆς φαρμακευτικῆς.

Οι αρχαίοι ημών, ήταν πρωτοπόροι σε πολλά..

Το κακό είναι ότι δεν τους ακολουθήσαμε..

Συνέχεια

Τὰ ζιζάνια.

Ζιζάνια εἶναι αὐτά…
Ἀλλὰ λόγον ὑπάρξεως ἔχουν…

Τίποτα στὴν Φύσιν δὲν εἶναι περιττόν, παρὰ μόνον ἠ Ὕβρις…
Νὰ τὸ θυμόμαστε! Συνέχεια