Διότι ἀπειλεῖται σοβαρότατα ἀπὸ νέους «ἐθνοσωτῆρες» κάθε εἴδους, ποὺ ἔχουν ἁρπάξη ντουντοῦκες, μικρόφωνα καί, κυρίως, ἑλληνικὲς σημαῖες, γιὰ νὰ ἐπιτύχουν νὰ χειραγωγήσουν, πρὸς ὄφελός τους, κάτι τὸ ὁποῖον οὔτως ἢ ἄλλως, ἐδῶ καὶ αἰῶνες, χαρακτηρίζει τὴν Ἀνθρωπότητα, ἰδίως σὲ κρίσιμες περιόδους. Καί, φυσικά, ὅλοι αὐτοὶ δὲν χρειάζεται νὰ εἶναι μόνον ὅσοι ἀποδεδειγμένα προέρχονται ἀπὸ τὶς γνωστές μας -μία ἐπὶ τῆς οὐσίας- οἰκογένειες…
Τὰ ὀνόματά τους ἴσως νὰ τὰ ἀλλάζουν, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα τὸ μόνον ποὺ ἀλλάζουν εἶναι αὐτά. Οὐδέποτε τὶς τακτικές τους.