Σήμερα θὰ ἀναφερθοῦμε στὰ ὀνόματα τῆς Β΄ κλίσεως.
Στὴν Β΄ κλίσι ἀνήκουν τὰ ἀρσενικὰ καὶ θηλυκὰ ὀνόματα ποὺ λήγουν σὲ –ος καὶ τὰ οὐδέτερα ποὺ λήγουν σὲ –ο (σέ –ον δηλαδὴ… ἐκ τοῦ πονηροῦ καταργήθηκε τό –ν στὶς καταλήξεις διότι ἡ ἐκφορά του ἐνεργοποιεῖ τὶς συνάψεις τοῦ ἐγκεφάλου, ὃπως καὶ ἡ κατάληξις -ις… «Θὰ τὰ ποῦμε μὲ τὸ ΝΙ καὶ μὲ τὸ ΣΙΓΜΑ» μᾶς ἒλεγαν οἱ παλαιοί…)
Ὃπως πάντα κλίνουμε μεγαλοφώνως γιὰ νὰ ἀπολαύσουμε τὴν μουσικὴ τῆς γλώσσης μας: Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (7ον)
Σήμερα θά δοῦμε πῶς κλίνονται τά οὐσιαστικά ὀνόματα τῆς Α’ κλίσεως.
Ἡ πρώτη κλίσις περιλαμβάνει ὀνόματα ἀρσενικὰ ποὺ καταλήγουν σέ –ας καί -ης, καὶ θηλυκὰ ποὺ καταλήγουν σὲ –α καὶ -η.
Ἡ κατάληξις –ας εἶναι μακρὰ (αὐτὸ γιὰ νὰ τονίζουμε σωστά, βάσει τῶν κανόνων ποὺ ἒχουμε ἢδη ἀναφέρει), ὃπως καὶ γιὰ τὰ θηλυκὰ ἡ κατάληξις –α εἶναι μακρά, ἂν δέν προηγεῖται στήν ὀνομαστική σύμφωνο, ἐκτός τοῦ «ρ». Δηλαδή «ἡ ἀλήθει-α» λήγει στό μακρὸν «α» ἐνῶ «ἡ γλῶσσ-α» λήγει στό βραχύ «α» πού λέγεται ΜΗ ΚΑΘΑΡΟ. Συνέχεια
Σημεῖα τοῦ γραπτοῦ λόγου
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (6ον)
Σήμερα φίλοι μου, θὰ ἀναφερθοῦμε στὶς ἂτονες λέξεις καὶ τὶς πολύτιμες προθέσεις, ποὺ πιὰ δὲν διδάσκονται στὰ σχολεῖα, κι ἂς εἶναι ὁ ἀπόλυτος πλοῦτος τῆς γλώσσης μας.
ΔΕΝ τονίζεται τὸ ἀρσενικὸ ἂρθρο «ὁ» καὶ ὁ πληθυντικός του «οἱ»
Οὒτε τὸ θηλυκὸ ἂρθρο «ἡ» καὶ ὁ πληθυντικός του «αἱ». Συνέχεια
Περὶ τῆς βαρείας (διευκρινίσεις)
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (5ον)
Σήμερα θά ὁλοκληρώσουμε τούς κανόνες περί περισπωμένης καί θά ἀνακεφαλαιώσουμε.
- Ὃλες οἱ λέξεις πού τελειώνουν σέ τονιζόμενο –ου, παίρνουν περισπωμένη. (Ἑκτός ἀπό τό «ἰδού» (ὁ νυμφίος ἒρχεται, αὐτό) καί τό «πού» (αὐτό «πού» σοῦ λέω) σέ ἀντίθεσι μέ τό τοπικό ἐπίρρημα «ποῦ».
Λέμε «ποῦ πᾶς», – «ποῦ εἶναι τό σπίτι σου;»
(Προσέξτε ὃτι ἀλλιῶς προφέρουμε τό «πού λές, καί ἀλλιῶς τό «ποῦ πᾶς;»)
Συνέχεια