Ὁ Ἀλέξανδρος ὡς Ἀχιλλεύς.
Δακτυλιόλιθος ἀπὸ ἡμιπολύτιμο λίθο, 1ος αἰ. μ.Χ., Ἐθνικό Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο, Νάπολη.
Στὶς ἀπεικονίσεις τοῦ Ἀλεξάνδρου διακρίνουμε στοιχεῖα τῆς καταγωγῆς του. Συνέχεια
Ὁ Ἀλέξανδρος ὡς Ἀχιλλεύς.
Δακτυλιόλιθος ἀπὸ ἡμιπολύτιμο λίθο, 1ος αἰ. μ.Χ., Ἐθνικό Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο, Νάπολη.
Στὶς ἀπεικονίσεις τοῦ Ἀλεξάνδρου διακρίνουμε στοιχεῖα τῆς καταγωγῆς του. Συνέχεια
-«…θνήσκει ὑπὸ Ἀχιλλέως, ὅστις μετὰ θάνατον ἐρασθεὶς τῆς Ἀμαζόνος κτείνει Θερσίτην λοιδοροῦντα αὐτόν…» Ἀπολλόδωρος «Βιβλιοθήκης Ἐπιτομή » V, 19 1
«…πέθανε ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ Ἀχιλλέως, ὁ ὁποῖος ἐρωτεύθηκε τὴν Ἀμαζόνα μετὰ τὸ θάνατὸ της καὶ ἐπειδὴ τὸν κορόϊδευε γι΄αὐτὸ ὁ Θερσίτης, τὸν σκότωσε κι αὐτόν…»
-«…Ἀμαζὼν Πενθεσίλεια παραγίνεται Τρωσὶ συμμαχήσουσα, Ἄρεως μὲν θυγάτηρ, Θρᾷσσα δὲ τὸ γένος• καὶ κτείνει αὐτὴν ἀριστεύουσαν Ἀχιλλεύς, οἱ δὲ Τρῶες αὐτὴν θάπτουσι. καὶ Ἀχιλλεὺς Θερσίτην ἀναιρεῖ λοιδορηθεὶς πρὸς αὐτοῦ καὶ ὀνειδισθεὶς τὸν ἐπὶ τῇ Πενθεσιλείᾳ λεγόμενον ἔρωτα…» Πρόκλου «Χρηστομάθεια» I,175-180
«…Ἡ Ἀμαζόνα Πενθεσίλεια, Θρακικῆς καταγωγῆς, κόρη τοῦ Ἄρη, συμμαχεῖ μὲ τοὺς Τρῶες καὶ προσέρχεται νὰ τοὺς βοηθήςῃ. Ἐνῷ διαπρέπει στὴν μάχη, τὴ σκοτώνει ὁ Ἀχιλλεὺς καὶ τὴ θάβουν οἱ Τρῶες. Καὶ ὁ Ἀχιλλεὺς σκοτώνει τὸν Θερσίτη, ἐπειδὴ τὸν κορόϊδευε καὶ τὸν εἰρωνευόταν ὅτι τάχα τὴν εἶχε ἐρωτευτεῖ…» Συνέχεια
Ὅπως, ἐπίσης, ἔχει ἐνδιαφέρον, ἡ ἀναστολή τῆς ἐξελίξεως τῆς γνώσεως λόγω τῆς φανατικότητος καί τοῦ σκοταδισμοῦ πού ἐπέφεραν οἱ χριστιανοί γιά λόγους ἐλέγχου τῆς μάζας, μέ σκοπό τήν ἐπιβολή τῶν ἀπόψεων τους στόν πλανήτη γῆ.
Πριν ακόμα τον ερχομό των χριστιανών οι Έλληνες περιγράφουν την γη λες και την έχουν δει από διαστημόπλοιο. Ο Ερατοσθένης αναφέρει τους παγωμένους πόλους και την θερμή ζώνη του Ισημερινού. Αυτή η γνώση καταδιώκεται ως αιρετική !
Οι Έλληνες φιλόσοφοι, ξεκινώντας από τους Συνέχεια
Τὸ παρακάτω ἄρθρον ἀπὸ τὸν Γιῶργο Ἐχέδωρο.
Τέτοιες βλακεῖες γράφουν κάποιοι καὶ τέτοιες κερκόπορτες καλούμαστε νὰ σφραγίσουμε. Ἀλλὰ, ἀρκετά…
«Το λάκκο τον ανοίγουμε μόνοι μας. Το φτυάρι και τον κασμά τον κρατούν οι κονδυλοφόροι από έδρας… Μυθοπλασίες και λόγια παραπλανητικά. Χωρίς ουσία, χωρίς υπόβαθρο, αλλά με …μέλλον.»
Συνέχεια