Πρὸ μερικῶν ἐτῶν, συζητῶντας μὲ κάποιον φίλο, ἔμαθα πὼς τότε ἡ σκιζοφρένεια, ὡς κατάστασις, ἀφοροοῦσε περίπου στὸ 30% τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ. Ἡ πληροφορία προήρχετο ἀπὸ ἔντυπο τῆς ΕΥΔΑΠ, καθαρὰ συμβουλευτικοῦ κι ἐνημερωτικοῦ χαρακτῆρος. (Ὄχι, δὲν τὸ ἔχω στὰ χέρια μου, ἀλλὰ μοῦ τὸ ἐπέδειξε τότε ὁ φίλος μου.)
Ἀπὸ τότε ἔως σήμερα ἔχει παρέλθη τοὐλάχιστον μία δεκαετία, τὸ θέμα ἐλησμονήθη γενικῶς, ἀλλὰ πάντα στὴν ἄκρη τοῦ μυαλοῦ μου διατηροῦσα τὴν ἐν λόγῳ πληροφορία. Στὸ μεταξὺ μᾶς προέκυχαν τὰ μνημόνια, ἀκόμη περισσότερα ψυχοφάρμακα, ἀκόμη περισσότερες μεθοδεύσεις ψυχαναγκασμοῦ καί, τελικῶς, συνδυαστικὰ μὲ τὴν ἀκραία χρῆσιν ἀντιβιοτικῶν, σήμερα τὰ φαινόμενα ποὺ ἀνέφερε κάποτε τὸ φυλλάδιον τῆς ΕΥΔΑΠ εἶναι εὐδιάκριτα, ἀκόμη καὶ σὲ ἀσχέτους. Ὡς λαὸς πάσχουμε ἐπισήμως νοητικῶς (ἀγνοῶ τὸ ἐπίπεδον τῶν ποσοστῶν) καί, ἐπὶ πλέον, ὄχι μόνον δὲν ἐνημερωνόμεθα ἐπ΄ αὐτοῦ, ἀλλὰ ἂν τί νὰ ἑστιάσῃ τὸ (μποῦ χὰ χὰ χά…!!!!) κράτος στὴν ὑγεία τῶν πολιτῶν, ὄχι μόνον ἀδιαφορεῖ, ἀλλὰ διαρκῶς αὐξάνει τὶς ὑπάρχουσες πιέσεις, πρὸ κειμένου καὶ νὰ πολλαπλασιάζονται οἱ φαρμακευτικὲς καταναλώσεις.
Τό ἀποτέλεσμα; Ἔ… Πασιφανές, ἐκ πρώτης καὶ μόνον ὄψεως, μὰ καὶ συγχρόνως μετρήσιμον… Συνέχεια