Ὑπὸ τόν ἔλεγχο τῶν …στοῶν τίθεται καί ὁ πατριωτισμός μας;

Κάθε λογῆς καὶ φύσεως στοῶν…
Κάθε ἐκδοχῆς καὶ «φιλοσοφίας»…
Κάθε μορφῆς στοῶν καὶ -μὲ ἀνθρωπιζτικὸ- ἐνίοτε προσωπεῖο λεσχῶν καὶ «κοινωφελῶν ἱδρυμάτων» συνήθως, ἀλλὰ καὶ συλλόγων, κινημάτων, Μ.Κ.Ο…
… ποὺ ἐμφανίζονται οἱ ψευδο-σωτῆρες μας, γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσουν.

Δὲν …«μασσᾶμε» ὅμως πλέον, διότι, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγότερο ἀπὸ ἐμᾶς, ἔχουμε ξεκινήση νὰ ἀντιλαμβανόμεθα τὰ παιχνιδάκια τους καὶ νὰ τοὺς ἀποῤῥίπτουμε καθολικῶς. (Πάντα φυσικὰ μὲ τὶς σχετικὲς ἐξαιρέσεις κάποιων, ποὺ ἐμμένουν, γιὰ τοὺς δικούς τους -ὀποίους-  λόγους, νὰ ἐθελοτυφλοῦν…!!!)
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἔχουμε ἀντιληφθῆ πὼς πρόκεται γιὰ τὶς ἴδιες οἰκογένειες, ποὺ μὲ τὴν τακτική τους νὰ ἀλλάζουν ὀνόματα, ἐξακολουθοῦν (ἐπισήμως) ἐδῶ κι ἔναν αἰῶνα νὰ μᾶς καταστρέφουν, ἀπολαμβάνοντας πέραν τῆς ἀσυλίας του, ἐπὶ πλέον καὶ τὴν ἐπιτυχῆ τους διαδοχή, ἀπὸ τὰ παιδιά τους καὶ τὰ ἐγγόνια τους.

Συνέχεια

Δεδηλωμένοι κομμουνιστές ἤ κοινοί ἐγκληματίες;

«Ὅταν κάποιος γίνῃ συνειδητὸς κομμουνιστὴς παύει νὰ εἶναι Ἕλλην.»
Στρατῆς Μυριβήλης

Ἡ ἄνω ῥῆσις ἀντανακλᾶται στὸ πρόσωπο τοῦ κομμουνιστοῦ Λεωνίδα Κύρκου, ὁ ὁποῖος κατὰ τὴν 7ετή δικτατορία, ἐπισκεπτόμενος τὸν πρέσβυ τῆς ΕΣΣΔ στὴν Ἑλλάδα, ἀπηρνήθη κάθε πατριωτικὸ καὶ ἐθνικὸ φρόνημα Ἕλληνος, ἀφοῦ ὁρκίσθηκε σὲ ἕναν Σλαῦο, προσωπικὴ πίστη στὸν κομμουνισμὸ καὶ τὴν χώρα του ΕΣΣΔ (Ῥωσσία). Συνέχεια

Λησμονοῦμε τὸν ῥόλο τοῦ ΔΣΕ κινδυνεύοντας νὰ ξαναζήσουμε ἀνθρωποσφαγές!!!

10 Φεβρουαρίου 1947.
Ὁμαδικὴ ἐκτέλεσις ἀμάχων στὴν Κωνσταντία Πέλλης ἀπὸ τοὺς ἀντάρτες τοῦ λεγομένου ΔΣΕ!

Ἔνας ἀπὸ τὰ θύματα φαίνεται ὅτι ἦταν καὶ ὁ πρόγονος τῆς εὐρωβουλευτοῦ Εὕας Καϊλῆ, ποὺ ἀνέφερε πρόσφατα σὲ ἀντίδραση τῆς ἀπίστευτης δηλώσεως τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης ὅτι οἱ κομμουνιστὲς δὲν ἔκαναν ἐγκλήματα.

Τὸ συγκεκριμένο χωριὸ εἶναι στὸν νομὸ Πέλλης καὶ πολὺ κοντὰ στὰ Ἑλληνο-Γιουγκοσλαυϊκὰ σύνορα, καὶ τὸ 1947 κατοικεῖτο ἀποκλειστικὰ ἀπὸ Ποντίους πρόσφυγες. Στὶς 7 Φεβρουαρίου 1947 μία σχετικὰ μικρὴ ὁμάδα ἀνταρτῶν ἐπεχείρησε νὰ εἰσέλθῃ στὸ χωριὸ γιὰ πλιάτσικο τροφῶν καὶ στρατολογία, ἀλλὰ οἱ πολιτοφύλακες (Μ.Α.Υ.) τοῦ χωριοῦ τοὺς ἀπέκρουσαν καὶ τοὺς ἐξεδίωξαν.

Στὶς 10 Φεβρουαρίου, δύο μεγάλα συγκροτήματα ἀνταρτῶν ἀπὸ τὰ βουνὰ Πάϊκο καὶ Καϊμακτσαλὰν ἐπετέθησαν στὴν Κωνσταντία γιὰ νὰ τιμωρήσουν τοὺς κατοίκους. Εὔκολα κατέβαλαν τοὺς 80-100 πολιτοφύλακες καὶ εἰσῆλθαν στὸ χωρίο. Ἐπηκολούθησε ἄγριο πλιάτσικο, φωτιὰ σὲ 57 σπίτια, βασανιστήρια, κάποιοι βιασμοὶ καὶ σφαγὴ ἑνὸς ἀριθμοῦ κατοίκων τοῦ χωριοῦ. Συνέχεια

Φιλελληνισμὸς ἔμπρακτος

Καὶ φιλανθρωπισμός, θὰ προσέθετα.
Καὶ κοινὴ λογική.
Καὶ στοιχειώδης ἀξιοπρέπεια…
Αὐτὰ ὅμως ἀπὸ Ἰαπωνία μεριά, καθὼς καὶ λίγο ἀπὸ κάποιους Ἀμερικανούς.
(Καὶ τὸ ἐννοῶ… Διότι ἂν καὶ μόνον ἕνας Ἰάπων εὑρέθη ἐκεῖ, τὶς ἡμέρες ποὺ τὸ αἷμα ἔῤῥεε στὴν θάλασσα, ἔπραξε τὸ αὐτονόητον. Ἀντιθέτως δὲν ἦσαν ὅλοι οἱ Ἀμερικανοὶ ποὺ τὸν ἐμιμήθησαν!!! Τμῆμα τους καὶ μόνον!!!)

Μά, παραλλήλως σαπροφυτισμός, παρασιτισμὸς καὶ ἀνθελληνισμὸς ποὺ κορυφώνετο σὲ κάθε ἐπίπεδον!!!
Συνέχεια

Φακελλώματα τῆς ΕΥΠ στά χέρια τοῦ …Soro-Indymedia;

Τὸ ΕΛΙΑΜΕΠ…

Νεο-«σωτῆρες» ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ …ΕΛΙΑΜΕΠ!!!

Τὸ Indymedia… Συνέχεια

Ὑπὸ διαρκὴ διωγμὸν οἱ Ἕλληνες ἀπὸ τὴν ἰδίαν συμμορία…

Ὁ Καρυωτάκης νεκρός. Φωτογραφία ληφθῆσα ἐκ τῆς χωροφυλακῆς Πρεβέζης στὶ 21 Ἰουλίου 1928 εἰκόνα ἀπὸ τὸ ἀντιζίτρο

Ὁ Καρυωτάκης νεκρός.
Φωτογραφία ληφθῆσα ἐκ τῆς χωροφυλακῆς Πρεβέζης στὶ 21 Ἰουλίου 1928
εἰκόνα ἀπὸ τὸἀντιζίτρο

Διαχρονικὴ ἡ τέχνη τοῦ πλιατσικολογήματος…
Πάντα μὲ τὶς πανομοιότυπες τακτικές, κουβαλώντας τεχνογνωσία αἰώνων καὶ διαρκῶς μὲ τὰ ἴδια ὀνόματα τῶν ἐμπλεκομένων, ποὺ ἀλλάζουν μόνον ὅταν …«καοῦν» διὰ παντός, ἤ, ὅταν ἔχει «λησμονηθεῖ», τεχνηέντως, ἀπὸ τὴν ἐπίσημο ἱστορία,  ἡ  ῥίζα…
(Ὑπ’ ὄψιν, τὴν ἱστορία, ἐπισήμως πλέον, τὴν διαχειρίζεται μόνη της ἡ ΕΤΕ!!!)
Διαφορετικῶς ἀκοῦμε γιὰ δεκαετίες τὸ ὄνομα «βενιζέλου», «καραμανλῆ», «παπανδρέου», «σημίτη», «κόκκαλη», «μεϊμαράκη», ἀλλὰ δὲν ἀνησυχοῦμε. Κάπου κάπου ἕνας …«διάττων ἀστήρ» τῆς πολιτικῆς, ποὺ ὅμως στὴν  πραγματικότητα εἶναι τῆς αὐτῆς γραμμῆς αἴματος καὶ τελικῶς τακτικῆς, ἔρχεται γιὰ νὰ «σπάσῃ» τὸ κατεστημένο, μὰ στὴν πραγματικότητα ἐπαναλαμβάνοντας τὰ εἰς βάρος μας ἐγκλήματα.

Κι ἐμεῖς, οἱ ἀπαίδευτοι, οἱ ἀμνήμονες, οἱ μάζες τέλος πάντων, δὲν ἀντιλαμβανόμεθα πὼς ἁπλῶς ἀλλάζει ὁ Μανωλιὸς τὰ ῤοῦχα του… Ὁ ἴδιος οὐδέποτε…

Συνέχεια